Mε κόφτη, δουλειά δεν γίνεται!

Ο δημοσιονομικός κόφτης δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του 3ου Μνημονίου για συγκεκριμένο λόγο. Όμως, θα ήταν λάθος να διατηρηθεί μετά το 2018. Το ΔΝΤ πρέπει να συμφωνεί σ’ αυτό.

Δημοσιεύθηκε: 1 Μαρτίου 2017 - 07:50

Dr Money

Για όσους δεν το θυμούνται, ο αυτόματος δημοσιονομικός κόφτης προέκυψε για πολύ συγκεκριμένο λόγο.

Για να τα βρούν οι Ευρωπαίοι δανειστές της Ελλάδας και το ΔΝΤ ως προς τη διασφάλιση των πρωτογενών πλεονασμάτων που απαιτούσε το 3ο Μνημόνιο μέχρι και το 2018.

Το ΔΝΤ θεωρούσε ότι ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ δεν ήταν εφικτός ή τουλάχιστον διατηρήσιμος.

Οι Ευρωπαίοι, που δεν ήθελαν να βάλουν περισσότερα λεφτά στο ελληνικό πρόγραμμα αλλά επιθυμούσαν την παραμονή του ΔΝΤ, συμφώνησαν να υπάρχει ένας αυτόματος μηχανισμός διόρθωσης των αποκλίσεων.

Με δεδομένο ότι η Eurostat βεβαιώνει τις δημοσιονομικές επιδόσεις κάθε χώρας της ευρωζώνης τον Απρίλιο της επόμενης χρονιάς, η επιβολή του κόφτη γίνεται με καθυστέρηση.

Δεν μπορεί λοιπόν να διορθώσει την απόκλιση μεταξύ αποτελέσματος και στόχου της προηγούμενης χρονιάς.

Ακόμη χειρότερα, η ενεργοποίηση του κόφτη θα μπορούσε να επιδεινώσει αντί να βελτιώσει τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας και να χαθεί ο στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα τη χρονιά που θα εφαρμοστεί, αν οδηγήσει σε βαθύτερη ύφεση ή περικόψει αισθητά τον ρυθμό ανάπτυξης.

Από οικονομικής σκοπιάς, η ενεργοποίηση ενός τέτοιου αυτόματου μηχανισμού κατόπιν εορτής δεν έχει νόημα.

Όμως, η ελληνική πλευρά, θέλοντας να αποφύγει την προνομοθέτηση μέτρων με δημοσιονομικό αντίκτυπο και πολιτικό κόστος για την περίοδο μετά το 2018, φαίνεται να θεώρησε ότι η επέκταση του κόφτη θα της επέτρεπε να κρύψει τα μέτρα κάτω από το χαλί.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το ΔΝΤ υποστήριζε πάντοτε ότι ο αυτόματος μηχανισμός δεν είναι ένας αποτελεσματικός αντικαταστάτης των μεταρρυθμίσεων.

Το Ταμείο υποστήριζε ότι για να επιτευχθούν βιώσιμα πρωτογενή πλεονάσματα χρειαζόταν η επέκταση της φορολογικής βάσης με μείωση του αφορολόγητου και η περαιτέρω περιστολή της συνταξιοδοτικής δαπάνης.

Η κυβέρνηση δείχνει να έχει αποδεχθεί να προνομοθετήσει και τα δύο ανωτέρω μέτρα για μετά το 2018, στο πλαίσιο μιας συνολικής συμφωνίας για τη δεύτερη αξιολόγηση, τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος και την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο QE.

Αν είναι έτσι, θα πρέπει να ζητήσει και να έχει τη στήριξη του ΔΝΤ για την εξάλειψη του αυτόματου δημοσιονομικού κόφτη ως εργαλείου επίτευξης των μελλοντικών στόχων για το πρωτογενές πλεόνασμα.

Σε μια τέτοια περίπτωση, η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει ένα σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης για ενδεχόμενες αποκλίσεις από τον δημοσιονομικό στόχο, που θα ενεργοποιούσε κάποιο από τα προνομοθετημένα μέτρα.

Πιθανόν, σ’ αυτό τον μηχανισμό αναφερόταν χθες ο κυβερνητικός αξιωματούχος και λογικά θα έχει το αποτύπωμα του ΔΝΤ.

Δεν υπάρχει λοιπόν λόγος ύπαρξης του δημοσιονομικού κόφτη μετά το 2018.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.