Τα έξυπνα πουλιά από τη μύτη πιάνονται

Την ώρα που οι περισσότεροι περιμένουν να δουν αν θα προκύψει κάτι σημαντικό στο Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου, μερικοί στο κυβερνητικό στρατόπεδο θεωρούν σωστό να περιμένουν τις γερμανικές εκλογές.

Δημοσιεύθηκε: 16 Φεβρουαρίου 2017 - 07:47

Dr Money

Αν πιστέψουμε τον κ. Μοσκοβισί και άλλους αξιωματούχους, οι δανειστές περιμένουν την απάντηση της Αθήνας στην κοινή πρόταση των θεσμών που υποβλήθηκε την προηγούμενη Παρασκευή.

Από τη σκοπιά του, ο κ. Ντάισελμπλουμ συνέχισε να ασκεί πίεση, επανερχόμενος χθες με νέες δηλώσεις που σόκαραν πολλούς καθώς συνέδεσε την απουσία του ΔΝΤ από το πρόγραμμα με ελληνική χρεοκοπία.

Όμως, τα αυτιά ορισμένων στο κυβερνητικό στρατόπεδο στην Αθήνα δεν ιδρώνουν.

Αντίθετα, θεωρούν ότι η καλύτερη στρατηγική είναι η παράταση της διαπραγμάτευσης μέχρι τις γερμανικές εκλογές του φθινοπώρου.

Κι αυτό γιατί ελπίζουν ότι θα προκύψει είτε σε αλλαγή φρουράς στη Γερμανία και νέα κυβέρνηση συνασπισμού υπό τους σοσιαλδημοκράτες του κ. Σουλτς, είτε η κ. Μέρκελ θα διορίσει άλλο υπουργό Οικονομικών από τον κ. Σόιμπλε, αν κερδίσει.

Σε μια τέτοια περίπτωση, οι ίδιοι πιστεύουν ότι η πολιτική της Γερμανίας έναντι της Ελλάδας θα μαλακώσει και η έξοδος του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα θα γίνει πραγματικότητα.

Οι ίδιοι θεωρούν ότι θα βρουν τα λεφτά για να αποπληρώσουν τις υποχρεώσεις της χώρας προς τους δανειστές από τα ταμειακά διαθέσιμα και το υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα που αναμένουν.

Αναμφισβήτητα, πρόκειται για ένα σενάριο που θεωρητικά θα μπορούσε να υλοποιηθεί, αλλά θα δίναμε εξαιρετικά λίγες πιθανότητες επιτυχίας και εξηγούμαστε.

Κατ’ αρχάς υπάρχει πάντοτε η πιθανότητα να κερδίσει η κ. Μέρκελ και να διατηρήσει υπουργό Οικονομικών τον κ. Σόιμπλε.

Όμως, ακόμη κι αν έχουν δίκιο στις εκτιμήσεις τους και βρεθούν τα 7 δισ. ευρώ για τις αποπληρωμές του Ιουλίου, τα πράγματα είναι πιθανόν να εξελιχθούν αρκετά άσχημα.

Οι πιστωτές δεν είναι ανόητοι να μην καταλάβουν ότι η Αθήνα κωλυσιεργεί επίτηδες και επομένως δεν θα μείνουν με σταυρωμένα χέρια.

Τουλάχιστον, οι πιο επιθετικοί από αυτούς.

Δεν χρειάζεται να κάνουν πολλά.

Αρκούν μερικές δηλώσεις, όπως εκείνες του κ. Ντάισελμπλουμ, για να προκαλέσουν μεγαλύτερη ανησυχία και αβεβαιότητα, που θα εκφρασθεί μέσω μείωσης των καταθέσεων και πιθανού περιορισμού της κατανάλωσης και των επενδύσεων.

Θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε αύξηση των «κόκκινων» δανείων, που θα έπληττε την κεφαλαιακή επάρκεια των ελληνικών τραπεζών.

Κοντολογίς, η οικονομική δραστηριότητα θα δεχόταν πλήγμα, η ανεργία θα άρχιζε πιθανόν να ξαναπαίρνει την ανηφόρα και η δυσαρέσκεια των πολιτών θα αυξανόταν κατακόρυφα.

Φυσικά, η δυσαρέσκεια θα αυξανόταν έτσι κι αλλιώς από τις φορολογικές δηλώσεις για τα εισοδήματα του 2016, που θα οδηγήσουν σε μεγαλύτερες φορολογικές επιβαρύνσεις, και την επιθετικότερη πολιτική των κατασχέσεων της φορολογικής διοίκησης.

Απλά, η δυσαρέσκεια θα ήταν μεγαλύτερη και θα «πληρωνόταν» στις δημοσκοπήσεις.

Επίσης, δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς το ενδεχόμενο οι πιστωτές να μην περιορισθούν στις δηλώσεις αλλά να λάβουν τιμωρητικά μέτρα, επικαλούμενοι την έλλειψη προόδου στην αξιολόγηση.

Όπως κι αν το δει κανείς, η στρατηγική του κατενάτσιο μέχρι τις γερμανικές εκλογές του φθινοπώρου είναι λίαν επικίνδυνη.

Υπάρχει μάλιστα ο κίνδυνος να μην ξεδιπλωθεί καν μέχρι εκεί, λόγω εκτροχιασμού της οικονομίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε πολιτικό, οικονομικό και ίσως εθνικό επίπεδο.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.