O Σόιμπλε, το πειραματόζωο και οι γερμανικές εκλογές

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δεν έχει αφήσει κανένα περιθώριο παρερμηνείας των προθέσεών του στο ζήτημα της αξιολόγησης. Με τις γερμανικές εκλογές να έρχονται, η Αθήνα θα πρέπει να αποφασίσει.

Δημοσιεύθηκε: 8 Φεβρουαρίου 2017 - 07:44

Dr Money

O Σόιμπλε, το πειραματόζωο και οι γερμανικές εκλογές

Σε μια από τις συνομιλίες που είχε με βουλευτές των χριστιανοδημοκρατών, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών φέρεται να τους δήλωσε ότι δεν πρόκειται να κάνει πίσω από τις θέσεις που έχει εκφράσει για τo ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης.

Ο κ. Σόιμπλε φέρεται να τους είπε επίσης ότι αν ήθελε, ο κ. Σουλτς, επικεφαλής των σοσιαλδημοκρατών, θα μπορούσε να δώσει περισσότερα δάνεια στην Ελλάδα.

Ο πολύπειρος πολιτικός ήξερε πολύ καλά γιατί μιλούσε, αφού η χρηματοδότηση προς την Ελλάδα δεν είναι δημοφιλής στη Γερμανία.

Ας μην ξεχνάμε ότι το πρώτο δημοσκοπικό «πέταγμα» του ευρωσκεπτικιστικού κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία στηρίχθηκε στην προβολή της θέσης για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ.

Το μεταναστευτικό θέμα που εκτόξευσε το ίδιο κόμμα ήλθε αργότερα.

Μεγάλος χαμένος από την άνοδο του ακροδεξιού κόμματος είναι ασφαλώς το κόμμα της κ. Μέρκελ και του κ. Σόιμπλε, που έχει χάσει πόντους.

Η ανάληψη της αρχηγίας των σοσιαλδημοκρατών από τον κ. Σουλτς έχει περιπλέξει περισσότερο τα πράγματα.

Με τον κ. Σουλτς να εμφανίζεται πιο δημοφιλής σε σύγκριση με την κ. Μέρκελ για την καγκελαρία και τους σοσιαλδημοκράτες να βρίσκονται μπροστά από τους χριστιανοδημοκράτες-χριστιανοκοινωνιστές σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις, οι εκλογές δεν μοιάζουν ξαφνικά υγιεινός περίπατος για το CDU.

Υπό αυτές τις συνθήκες, ο κ. Σόιμπλε δεν έχει λόγο να αλλάξει τη γνωστή του θέση, ότι το υφιστάμενο ελληνικό πρόγραμμα έχει τελειώσει χωρίς τη συμμετοχή του ΔΝΤ, κατά την ταπεινή μας άποψη.

Ασφαλώς, δεν επιθυμεί να υπάρχει η ελληνική εκκρεμότητα καθώς η Γερμανία μπαίνει σε προεκλογική περίοδο.

Αν όμως είναι να κλείσει η εκκρεμότητα, είναι φυσιολογικό ο ίδιος να επιθυμεί να γίνει με τους δικούς του όρους.

Σ’ αυτό το σκηνικό, η Αθήνα δεν έχει πολλές επιλογές, αν επιθυμεί να αυξηθούν οι πιθανότητες για να κλείσει η αξιολόγηση.

Μάλλον έχει την εξής μία.

Να ρισκάρει.

Κοινώς, να κάνει υποχωρήσεις, ενδίδοντας στις απαιτήσεις του ΔΝΤ και του κ. Σόιμπλε για τα μέτρα που αφορούν στο αφορολόγητο και στις συντάξεις.

Είναι ο μοναδικός τρόπος για να ασκηθεί πολλαπλή πίεση στον Γερμανό υπουργό Οικονομικών να βάλει νερό στο κρασί του, με επίκληση τις υποχωρήσεις της Αθήνας.

Εξυπακούεται ότι δεν θα υπάρχει καμία εγγύηση ότι οι επιδιώξεις της ελληνικής πλευράς για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα και την ένταξη των ομολόγων στο QE της ΕΚΤ θα ευοδωθούν.

Όμως, η εναλλακτική είναι το τέλμα.

Αναμφίβολα, τέτοιες αποφάσεις έχουν πολιτικό κόστος.

Όμως, ο κ. Σόιμπλε δεν αφήνει πολλά περιθώρια για παρερμηνείες.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.