Μη ροκανίζετε τις προοπτικές ανάπτυξης

Σύμφωνα με τη θεωρία του ελατηρίου, η οικονομία θα μπορούσε να έχει ισχυρό ρυθμό ανάπτυξης για τουλάχιστον ένα με δύο χρόνια. Αν όμως πιστέψουμε τη θεωρία του καθηγητή Larry Summers, οι μεσοπρόθεσμες προοπτικές δεν είναι καθόλου ευοίωνες.

Δημοσιεύθηκε: 17 Ιανουαρίου 2017 - 07:45

Dr Money

Το ΔΝΤ και η Κομισιόν προβλέπουν ρυθμό ανάπτυξης άνω του 2,5% για το 2017 και το 2018.

Ο ΟΟΣΑ έχει βάλει τον πήχη πιο χαμηλά, κοντά στο 1,5%.

Υπάρχουν πολλοί που ισχυρίζονται ότι μια οικονομία, όπως η ελληνική, που προέρχεται από μια μεγάλη και παρατεταμένη ύφεση, αντιδρά έντονα ανοδικά, όταν η λιτότητα αρχίζει να υποχωρεί.

Η διαδικασία διακόπηκε απότομα το 2015 για τους γνωστούς λόγους, αλλά η οικονομία επανήλθε στα ίσια της και λίγο καλύτερα το 2016, όπως όλα δείχνουν.

Το 2017, αν δεν υπάρξουν εκπλήξεις, θα μπορούσε να «χτίσει» πάνω στο 2016 και η δυναμική ίσως να μεταφερόταν στο 2018.

Είναι η θεωρία του ελατηρίου.

Όμως, από εκεί και πέρα τα πράγματα γίνονται πολύ δυσκολότερα, αν πιστέψουμε τον καθηγητή Lawrence Summers του Χάρβαρντ και υπουργό Οικονομικών επί προέδρου Κλίντον.

Σ’ ένα άρθρο που δημοσίευσε μαζί με τον Antonio Fatas, καθηγητή Οικονομικών στο INSEAD, ο Summers υποστήριξε ότι η δημοσιονομική λιτότητα δεν συμπιέζει την οικονομική δραστηριότητα μόνο βραχυπρόθεσμα.

Εχει επίσης αρνητικές επιπτώσεις στο ΑΕΠ σε μεσομακροπρόθεσμη βάση.

Η οικονομία της Ευρωζώνης βρίσκεται σήμερα κάπου 15% χαμηλότερα σε σύγκριση με την τάση της περιόδου 1999-2007, δηλαδή πριν ξεκινήσει η μεγάλη ύφεση.

Το ΔΝΤ, αναφέρουν, προβλέπει ότι έως το 2021, το ΑΕΠ της Ευρωζώνης θα βρίσκεται περίπου 15% χαμηλότερα σε σύγκριση με το δυνητικό ΑΕΠ της περιόδου πριν την κρίση.

Αυτό δεν είναι αποκλειστικό χαρακτηριστικό της Ευρωζώνης.

Το ίδιο παρατηρείται σε άλλες ανεπτυγμένες οικονομίες.

Η μεγάλη δημοσιονομική προσαρμογή που έλαβε χώρα την περίοδο 2009-2011 σε αρκετές χώρες της Ευρωζώνης εξηγεί τους χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης μεσοπρόθεσμα.

Ο λόγος;

Επηρέασε αρνητικά την παραγωγικότητα και μείωσε το δυνητικό ΑΕΠ, σύμφωνα με τον Summers.

Αν όμως αυτό ισχύει σ’ αυτές τις χώρες, τι θα πρέπει να συμπεράνει κανείς για την Ελλάδα, που βρίσκεται σε παρατεταμένη δημοσιονομική «δίαιτα» από το 2010;

Πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν η λιτότητα αναμένεται να έχει συνέχεια μετά το 2018;

Προφανώς, η κατάσταση θα πρέπει να είναι πιο δύσκολη για την ελληνική οικονομία.

Ιδίως αν προσθέσει κανείς στην εξίσωση την κακή εικόνα από το δημογραφικό και ένα τραπεζικό σύστημα που επιβαρύνεται από ένα βουνό προβληματικών δανείων.

Φυσικά, η ελληνική οικονομία είναι ένα πολύ παράξενο ον και μπορεί να εκπλήξει ευχάριστα.

Όμως, αυτό μπορεί να ισχύει για ορισμένο χρονικό διάστημα και για ειδικούς λόγους.

Αυτό δεν ισχύει μεσομακροπρόθεσμα, αφού τότε επικρατούν οι θεμελιώδεις δυνάμεις που επηρεάζουν τον ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας.

Αν λοιπόν Summers και Co. έχουν δίκιο, ας απολαύσουμε τον όποιο ρυθμό ανάπτυξης όσο διαρκεί.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.