Το κρας τεστ της θεωρίας του ελατηρίου

Πάνε κάμποσοι μήνες από τότε που η στήλη υποστήριζε πως η θεωρία του ελατηρίου θα βρει εφαρμογή στην ελληνική οικονομία το 2017.

Ηταν η περίοδος που οι περισσότεροι δεν έβλεπαν φως, προβλέποντας τη συνέχιση της ύφεσης.

Δεν θα μπούμε σε λεπτομέρειες. Αλλωστε τα γραπτά μένουν.

Με πολύ χονδρικούς υπολογισμούς, βγάζαμε τον ρυθμό ανάπτυξης κοντά στο 1,5% το 2017.

Φυσικά, μπορεί να πέσουμε τελείως έξω.

Όμως, η πορεία της οικονομίας το 2015 και το 2016 έδειξε πως θα μπορούσε να επιτύχει εύκολα ρυθμούς ανάπτυξης μεταξύ 2% και 3% τις ίδιες χρονιές, αν δεν είχαν μεσολαβήσει όλα αυτά τα απίστευτα πράγματα που βιώσαμε, κατά την ταπεινή μας γνώμη.

Φυσικά, το γεγονός ότι η κυβέρνηση εμφανίζει την έφεση να κλωτσάει συχνά την καρδάρα με το γάλα, όπως έκανε πρόσφατα με το βοήθημα στους συνταξιούχους, υπονομεύοντας την εμπιστοσύνη των δανειστών, δεν είναι καλός οιωνός.

Όμως,  η ιστορία είναι σύμμαχος, αν και κάθε περίπτωση είναι διαφορετική.

Η ανάκαμψη σε οικονομίες που προέρχονται από μεγάλη και παρατεταμένη συρρίκνωση, όπως η ελληνική, διαρκεί συνήθως μεγάλο χρονικό διάστημα και είναι ισχυρή.

Η Ελλάδα έχει χάσει το 25% της οικονομικής δραστηριότητας από το 2008 μέχρι σήμερα, με εξαίρεση την αδύναμη ανάκαμψη του 2014 και πιθανόν την αναιμική του 2016.

Θεωρητικά, η οικονομία θα μπορούσε να ανακτήσει σωρευτικά το 10% με 15% των απωλειών τα επόμενα χρόνια, αν δεν υπήρχαν δυσάρεστες πολιτικές, οικονομικές και διεθνείς εκπλήξεις.

Όμως, χώρες με υψηλό δημόσιο χρέος εμφανίζουν συγκριτικά χειρότερες επιδόσεις από άλλες με χαμηλότερο χρέος.

Το ίδιο μπορεί να συμβεί μέσα στην ίδια χώρα.

Χθες αναφερθήκαμε στις ΗΠΑ.

Εκεί, η περίοδος ανάπτυξης της αμερικανικής οικονομίας επί Ρόναλντ Ρέιγκαν ήταν χρονικά παρόμοια με εκείνη επί προέδρου Μπαράκ Ομπάμα.

Όμως, η σωρευτική αύξηση του πραγματικού ΑΕΠ επί Ρέιγκαν πλησίασε το 26% ενώ η αντίστοιχη επί Ομπάμα ήταν της τάξης του 11,4%.

Και οι δύο οικονομικές επεκτάσεις ήλθαν μετά από ύφεση. Τι έκανε τη διαφορά;

Πιθανόν, το ομοσπονδιακό χρέος, που ήταν υψηλότερο επί προεδρίας Ομπάμα σε σύγκριση με την περίοδο Ρέιγκαν.

Η Ελλάδα έχει το υψηλότερο δημόσιο χρέος ως προς το ΑΕΠ στην ΕΕ και στην Ευρώπη γενικότερα.

Το ελληνικό χρέος αναμένεται να παραμείνει σε υψηλά επίπεδα τα επόμενα χρόνια και δεκαετίες,  δημιουργώντας μαζί με τις υπόλοιπες θεσμικές αδυναμίες της οικονομίας προσκόμματα στην ανάπτυξη.

Αν στο χρέος προστεθεί επίσης η αδυναμία του τραπεζικού τομέα να χρηματοδοτήσει τον ιδιωτικό τομέα λόγω του μεγάλου στοκ των μη εξυπηρετούμενων δανείων, τα προσκόμματα γίνονται μεγαλύτερα.

Γι’ αυτούς τους λόγους, η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας μπορεί να μην είναι ούτε τόσο μακροχρόνια, ούτε τόσο ισχυρή όσο θα ήταν υπό άλλες συνθήκες.

Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για να τη δούμε το 2017.

Θα είναι το κρας τεστ.