Γερνάμε αλλά μυαλό δεν βάζουμε!

Ο πληθυσμός γηράσκει και πολλοί νέοι εγκαταλείπουν τη χώρα, υπονομεύοντας τις προοπτικές της οικονομίας. Όμως, οι πρόσφατες τοποθετήσεις των κομμάτων για τον χριστουγεννιάτικο «μποναμά» έδειξαν κάτι ακόμη πιο ανησυχητικό.

Δημοσιεύθηκε: 20 Δεκεμβρίου 2016 - 08:02

Dr Money

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, αντιστοιχούσαν πάνω από 2,1 παιδιά ανά γυναίκα στην πατρίδα μας, επιτρέποντας την ανανέωση των γενεών.

Τις τελευταίες δεκαετίες, η αναλογία έχει υποχωρήσει πολύ κάτω από αυτό το όριο.

Η υπογεννητικότητα μετασχηματίζεται σταθερά σε οικονομικό πρόβλημα.

Εχουμε λοιπόν φθάσει στο σημείο οι φορολογούμενοι να επιδοτούν μέσω του κρατικού προϋπολογισμού τα σημερινά επίπεδα συντάξεων με κάπου 17 δισ. ευρώ ετησίως.

Οι εισφορές των ασφαλισμένων που είναι επίσης φορολογούμενοι ανέρχονται σε 12 δισ. ευρώ περίπου.

Την ίδια περίοδο, οι συνταξιούχοι αυξάνονται και οι ελπίδες για την επιβίωση του συστήματος στηρίζονται κυρίως σε δύο παράγοντες.

Αφενός, στην αύξηση της απασχόλησης και των εισφορών και αφετέρου, στην περιστολή των δαπανών για τις μελλοντικές συντάξεις μέσω του νέου τρόπου υπολογισμού.

Όμως, δεκάδες χιλιάδες νέοι έχουν φύγει ή σχεδιάζουν να φύγουν στο εξωτερικό προς αναζήτηση καλύτερης τύχης καθώς οι προοπτικές στο εσωτερικό είναι ζοφερές.

Το ποσοστό της ανεργίας των νέων έχει μεν υποχωρήσει σε σύγκριση με τα επίπεδα-ρεκόρ στα οποία είχε βρεθεί, αλλά παραμένουν σε πολύ υψηλά επίπεδα.

Τα υψηλότερα επίπεδα ανεργίας στην Ευρώπη.

Σε μια χώρα και κοινωνία που επικρατεί ο ορθολογισμός, όλα αυτά θα προκαλούσαν προβληματισμό και θα οδηγούσαν σε κάποιο σχέδιο δράσης για σταδιακή αντιστροφή της τάσης σε ζητήματα όπως η υπογεννητικότητα και η απασχόληση των νέων.

Αντί γι’ αυτό, τι βλέπουμε στη σημερινή Ελλάδα;

Τα κόμματα να συμφωνούν -ασχέτως αν διαφωνούν στο κατά πόσο θα έπρεπε να προηγηθεί συνεννόηση με τους δανειστές- ότι το ποσό των 617 ή 627 εκατ. ευρώ θα έπρεπε να διανεμηθεί στους χαμηλοσυνταξιούχους.

Ξεπερνάμε το ερώτημα αν θα έπρεπε να επιβληθούν εισοδηματικά κριτήρια καθώς αρκετοί χαμηλοσυνταξιούχοι έχουν άλλες πηγές εισοδημάτων, π.χ. τόκοι, ενοίκια κ.τ.λ., ή αν η συγκεκριμένη κατηγορία έχει πληγεί περισσότερο από την κρίση.

Δεν σχολιάζουμε επίσης την εύλογη απορία κάποιων ξένων που αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν να μοιράζει το κράτος λεφτά όταν χρωστά δισ. ευρώ σε άλλα φυσικά και νομικά πρόσωπα επί μήνες ή χρόνια.

Το ζήτημα είναι αλλού.

Το πολιτικό σύστημα προτιμά να δώσει ένα εφάπαξ ποσό σε 1,6 εκατ. συνταξιούχους, που με τη σειρά τους μπορεί να το ξοδέψουν για τα παιδιά ή τα εγγόνια τους, αντί να διοχετεύσει τα κεφάλαια για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας για νέους.

Με τον τρόπο που γίνεται, διαιωνίζεται η ίδια κατάσταση, με τους παππούδες να βοηθούν παιδιά και εγγόνια με χαρτζιλίκι, αντί να βοηθηθούν τα τελευταία να σταθούν στα πόδια τους και να ενισχύσουν τους παππούδες.

Κοινώς, το πολιτικό και κοινωνικό σύστημα της χώρας πάει ανάποδα σαν τον κάβουρα.

Ούτε λοιπόν η υπογεννητικότητα πρόκειται να αντιμετωπισθεί σύντομα, ούτε η εκροή εγκεφάλων, ούτε οι αξίες της ελληνικής κοινωνίας είναι συμβατές με την αναπτυξιακή λογική.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.