O ΕΝΦΙΑ, οι πολλαπλασιαστές και ο Κυριάκος

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αποδίδουν την ήττα της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 στον ΕΝΦΙΑ.

Δεν είναι ασφαλώς ο μοναδικός λόγος που η ΝΔ έχασε εκείνες τις εκλογές.

Όμως, ο ΕΝΦΙΑ φαίνεται πως έπαιξε ρόλο στην απόφαση αρκετών νοικοκυραίων να ψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ή άλλα κόμματα.

Υπό αυτή την έννοια, ο κ. Μητσοτάκης φαίνεται ότι έχει λάβει το μήνυμα. Ακόμη, εμφανίζεται να είναι ιδεολογικά συνεπής.

Η μείωση των φόρων, όπως ο ΕΝΦΙΑ, και γενικότερα του κράτους είναι εξαγγελίες που συμβαδίζουν με τον φιλελευθερισμό.

Μιλώντας χθες το βράδυ στο ΣΚΑΪ, ο ίδιος δεσμεύτηκε ότι θα μειωθεί ο ΕΝΦΙΑ κατά 30% στα δύο πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Αν φυσικά γίνουν εκλογές και η ΝΔ γίνει κυβέρνηση.

«Το λάθος το οποίο έκανε ο κ. Τσίπρας να μιλήσει για κατάργηση του ΕΝΦΙΑ δεν πρόκειται να το επαναλάβω. Θα δεσμευτώ, όμως, ότι ο ΕΝΦΙΑ πρέπει να μειωθεί και πρέπει να μειωθεί 30% εντός των πρώτων δύο ετών», τόνισε.

Επιπλέον, μίλησε για μειώσεις φόρων που θα χρηματοδοτηθούν από μειώσεις κρατικών δαπανών.

Οι τελευταίες δεν περιλαμβάνουν απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.

Φυσικά, θα πρέπει να περιμένουμε να μάθουμε σε ποιες κατηγορίες δαπανών αναφερόταν, αφού οι πληρωμές μισθών και συντάξεων αντιπροσωπεύουν μεγάλο ποσοστό των συνολικών δαπανών της κεντρικής διοίκησης.

Θα υποθέταμε ότι κάποιοι από την ομάδα του έχουν εξετάσει τις δαπάνες κωδικό προς κωδικό, όπως λέγεται, και κατέληξαν σ' έναν κατάλογο δαπανών ύψους μερικών δισ. ευρώ.

Όμως, κάπου εδώ αρχίζουν τα δύσκολα για όσους καταλαβαίνουν.

Ακόμη κι αν εντοπισθούν οι συγκεκριμένες δαπάνες και διευκρινισθούν οι φορολογικοί συντελεστές που θα μειωθούν, το αποτέλεσμα θα πρέπει να είναι διττό.

Θετικό για τον προϋπολογισμό και ταυτόχρονα να ενισχύει τον ρυθμό ανάπτυξης.

Θα πρέπει λοιπόν το δημοσιονομικό μίγμα να αυξάνει το πρωτογενές πλεόνασμα, δίνοντας ώθηση στην οικονομία.

Ο στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα μεσοπρόθεσμα θα πρέπει λογικά να είναι κοντά στο 2% του ΑΕΠ, δηλαδή πιο κοντά στο 1,75% του 2017.

Αναφέρουμε το 2% του ΑΕΠ γιατί ακόμη κι αν οι Ευρωπαίοι πιστωτές αποδεχτούν τη χρησιμότητα της μείωσης του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ από το 2018 και μετά, δεν πρόκειται να πάνε πολύ κάτω από το 2%.

Ακόμη κι έτσι, ο στόχος δεν είναι ούτε εύκολα επιτεύξιμος, ούτε, πολύ περισσότερο, διατηρήσιμος σε βάθος χρόνου, όπως θα επιτάσσει η μελέτη για τη διαχείριση του χρέους.

Μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να επιτευχθεί το διττό αποτέλεσμα στο οποίο αναφερόμαστε παραπάνω, χωρίς να υπεισέρχονται τρίτοι παράγοντες που θα τονώσουν τον ρυθμό ανάπτυξης, π.χ. ξένες άμεσες επενδύσεις.

Οι δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές για τους φόρους να είναι μεγαλύτεροι από τους πολλαπλασιαστές για τις δαπάνες.

Ετσι, μια μείωση φόρων θα έχει μεγαλύτερο θετικό αποτέλεσμα στην οικονομία σε σύγκριση με το αρνητικό που θα έχει η μείωση των δαπανών.

Το πράγμα δυσκολεύει και περιπλέκεται γιατί αφενός, συνήθως, το αντίθετο συμβαίνει, αφετέρου, γιατί οι επιλογές για περικοπές στην κατηγορία των κρατικών δαπανών που μπορεί να μειωθούν δεν είναι πολλές.

Υπενθυμίζεται ότι ο πολλαπλασιαστής μετρά την επίπτωση ενός δημοσιονομικού μέτρου στο ΑΕΠ.

Αυτή λοιπόν είναι η πρόκληση για τον κ. Μητσοτάκη και τους συνεργάτες του.

Να βρεθούν κρατικές δαπάνες προς περικοπή που θα έχουν μικρότερο δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή σε σύγκριση με τον πολλαπλασιαστή των φόρων.

Και πάλι, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι οι πολλαπλασιαστές που χρησιμοποιούνται είναι οι σωστοί και επομένως το αποτέλεσμα της άσκησης είναι σωστό.

Εδώ την πάτησε το ΔΝΤ και εμείς μαζί στο 1ο μνημόνιο, καθώς εκτίμησε ότι οι δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές ήταν μικρότεροι απ' όσο πραγματικά ήταν.

Πάντως, η όλη προσπάθεια έχει ενδιαφέρον και προδίδει μια πιο επιστημονική προσέγγιση απ' όσο είχαμε συνηθίσει μέχρι σήμερα από τα κόμματα.

Dr. Money