Mετά τη Βουλή, βγάλτε τα κομπιουτεράκια

Όπως έχουμε γράψει επανειλημμένα, η εξουσία είναι πολύ γλυκιά για να την εγκαταλείψει κανείς.

Αυτό αποδείχθηκε ακόμη μια φορά χθες το βράδυ, διαψεύδοντας όλους εκείνους που προέβλεπαν πολιτικές εξελίξεις εξαιτίας των ψηφοφοριών για το ασφαλιστικό, το υπερταμείο, τους φόρους κ.τ.λ.

Καταρρίφθηκαν επίσης οι μύθοι περί ιδεολόγων κ.τ.λ. αφού μόλις μία βουλευτής παραιτήθηκε για λόγους αρχής.

Θα περιμένουμε λοιπόν τα επόμενα βήματα μετά το Eurogroup της 24ης Μαΐου, που θα περιλαμβάνουν κυβερνητικό ανασχηματισμό σε κάποιο απροσδιόριστο σημείο, με άνοιγμα προς το κέντρο, και μια καμπάνια για επενδύσεις, αν οι η εικόνα που έχουμε είναι σωστή.

Κι όλα αυτά διανθισμένα με κάποια δόση αγώνα εναντίον των διαπλεκόμενων, για να αντισταθμισθούν κάπως οι εντυπώσεις από τα μέτρα λιτότητας.

Όμως, πολλά θα κριθούν από την πορεία της οικονομίας.

Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση ποντάρει στην ανάκαμψη και εν συνεχεία ανάπτυξη της οικονομίας για το δικό της πολιτικό αφήγημα, που είναι η έξοδος από τα μνημόνια και η ενίσχυση των πιο οικονομικά αδύνατων.

Ασφαλώς, η πορεία της ελληνικής οικονομίας είναι συνισταμένη πολλών παραγόντων, ορισμένοι από τους οποίους είναι εξωγενείς και δεν ελέγχονται.

Η ενδυνάμωση, σταθεροποίηση ή αποδυνάμωση του ευρώ, η τιμή του πετρελαίου και η γεωπολιτική κατάσταση στη γειτονιά μας, που επηρεάζει εν μέρει τον τουρισμό, είναι μερικοί από αυτούς.

Όμως, σημαντικό βαθμό θα παίξουν επίσης τα μέτρα που έχουν ήδη νομοθετηθεί, αρχής γενομένης από πέρυσι, αφού οι επιπτώσεις των αυξήσεων στους φόρους και στις εισφορές στην οικονομία εμφανίζονται σε βάθος χρόνου.

Εδώ ακριβώς υπεισέρχεται ο γνωστός μας πολλαπλασιαστής, για τον οποίο έχει γίνει πολλή συζήτηση μετά την παραδοχή στελεχών του ΔΝΤ ότι είχαν πέσει έξω στις εκτιμήσεις τους στο πρώτο μνημόνιο.

Οσο μεγαλύτερος είναι ο πολλαπλασιαστής, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η υφεσιακή επίδραση των μέτρων στην οικονομία και το αντίθετο.

Και όσο μεγαλύτερη είναι η ύφεση, τόσο μεγαλύτερη γίνεται η παγίδα του χρέους, αφού ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ αυξάνεται, εντείνοντας την αβεβαιότητα.

Αυτός είναι ο λόγος που η δημοσιονομική προσαρμογή θα πρέπει να είναι ήπια στις περιπτώσεις που ο πολλαπλασιαστής είναι μεγάλος.

Ασφαλώς δεν γνωρίζουμε ποιος είναι ο πολλαπλασιαστής στην περίπτωση της Ελλάδος. Όμως, είναι σίγουρα πάνω από 1.

Από την άλλη πλευρά, η πιστή εφαρμογή των μέτρων μπορεί να οδηγήσει σε αποκλιμάκωση των επιτοκίων δανεισμού του κράτους, αν θεωρηθεί ότι τελικά θα μειώσουν τον λόγο χρέους προς το ΑΕΠ.

Η αποκλιμάκωση μπορεί να έχει πτωτική επίδραση στο κόστος δανεισμού του ιδιωτικού τομέα, περιορίζοντας τις οικονομικές απώλειες.

Οι τελευταίες δύο επιδράσεις οφείλονται στην ενισχυμένη αξιοπιστία της δημοσιονομικής πολιτικής. Στο μέτρο που υπάρχει.

Είναι λοιπόν δύσκολο να πει κανείς πού θα καθίσει η μπίλια στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Πάντως, η επίπτωση των δημοσιονομικών μέτρων μέσω του πολλαπλασιαστή στην οικονομική δραστηριότητα δεν μπορεί να αγνοηθεί.

Dr. Money