«Μυστικό χαρτί» αξίας 14 δισ. ευρώ των δανειστών

Το σίριαλ της πρώτης αξιολόγησης του τρίτου μνημονίου, που θεωρητικά θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί τον περασμένο Οκτώβριο, συνεχίζεται και όλα δείχνουν πως η όποια συμφωνία πάει για τη Μεγάλη Εβδομάδα, στην καλύτερη των περιπτώσεων.

Κι επειδή μιλάμε για την αξιολόγηση, το χρέος κ.τ.λ., να υπενθυμίσουμε κάτι που και σε εμάς υπενθύμισαν κάποιοι άλλοι.

Η εκταμίευση της δόσης των 5,7 δισ. ευρώ από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) προϋποθέτει τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα σύμφωνα με το τρίτο μνημόνιο.

Και φυσικά, η συμμετοχή του ΔΝΤ προϋποθέτει συμφωνία για την πρώτη αξιολόγηση και έναρξη των διαπραγματεύσεων για τη διευθέτηση του χρέους, για την οποία δεν καίγονται οι χώρες της Ευρωζώνης.

Με το δημόσιο χρέος να ξεπερνά το 175% του ΑΕΠ, η ελάφρυνση του χρέους θα έπρεπε να είναι αυτονόητη υπόθεση υπό φυσιολογικές συνθήκες.

Όμως, το ελληνικό χρέος έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Τέτοια είναι τα χαμηλά επιτόκια, οι μακρινές λήξεις, ενώ σημαντικό μέρος του χρέους οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε χώρες-μέλη της ΟΝΕ, το EFSF/ESM και το ΔΝΤ.

Γι' αυτό τον λόγο, οι χώρες της Ευρωζώνης που δεν θέλουν να χαρίσουν μέρος τους ελληνικού χρέους μέσω «κουρέματος» της ονομαστικής αξίας του, προτιμούν να βάλουν κάποια οροφή στις ετήσιες, ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας ως προς το ΑΕΠ.

Οι τελευταίες προσδιορίζονται στο 15% του ελληνικού ΑΕΠ, σύμφωνα με δηλώσεις αξιωματούχων όπως ο κ. Ρέγκλινγκ του ESM.

Στο παρελθόν είχαμε αναφέρει επανειλημμένα ότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα, η διευθέτηση του χρέους να γίνει σταδιακά και κάθε βήμα να εξαρτάται από την εφαρμογή κάποιων μεταρρυθμίσεων από την Ελλάδα.

Ομως, υπάρχει κάτι ακόμη.

Ως γνωστόν, στο Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012 είχε συμφωνηθεί να μην πληρώνει η Ελλάδα τόκους και χρεολύσια για τα επόμενα 10 χρόνια στα δάνεια που είχε λάβει ή/και θα λάμβανε από το EFSF, ύψους 130 δισ. ευρώ και πλέον.

Είναι ο κυριότερος λόγος που οι ετήσιες χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας εμφανίζονται συγκρατημένες μέχρι το 2023, κάτι που συχνά επικαλείται ο κ. Σόιμπλε.

Όμως, το 2023 προκύπτει ένα μπουγιουρντί της τάξης των 14 δισ. ευρώ από αναβαλλόμενες αποπληρωμές τοκοχρεολυσίων.

Γεννάται λοιπόν το ερώτημα.

Τι θα γίνει μ' αυτό το μεγάλο ποσό;

Θα δεχθούν οι δανειστές να συμπεριληφθεί στην ελάφρυνση του χρέους, ή μήπως το θεωρήσουν ένα ισχυρό χαρτί για να μπορούν να επηρεάζουν καταστάσεις μελλοντικά;

Αν δεχθούν να συμπεριληφθεί στη διαδικασία για την ελάφρυνση του χρέους, δεν θα υπάρξει πρόβλημα.

Αν όμως δεν συμπεριλάβουν τα 14 δισ. ευρώ στη διευθέτηση, η Ελλάδα ίσως να μην μπορεί να δανεισθεί το ποσό στις διεθνείς αγορές και να βρεθεί στην ανάγκη να συνάψει νέο δάνειο μαζί τους, εκείνη την εποχή, για την αποπληρωμή του.

Όμως, το νέο δάνειο μπορεί κάλλιστα να έλθει με όρους εν είδει νέου Μνημονίου.

Γι' αυτό τον λόγο θεωρούμε τα 14 δισ. ευρώ ένα καλό χαρτί στα χέρια των δανειστών, που ίσως το χρησιμοποιήσουν όταν έλθει η ώρα.

Dr. Money