Οι παράπλευρες απώλειες του ελληνικού «πολέμου»

Όταν είσαι στην ηλικία των 25-26 ετών, με πτυχία από ξένα πανεπιστήμια και επιστρέφεις στους δικούς σου στην Ελλάδα αλλά το μόνο που βρίσκεις είναι μια δουλειά των 500 ευρώ σε μεγάλη αλυσίδα λιανικής, είναι λογικό να απογοητεύεσαι.

Πολύ περισσότερο αν ο προϊστάμενός σου στο κατάστημα της αλυσίδας είναι αγενής και δεν συμπεριφέρεται κόσμια.

Αρχίζεις λοιπόν να ψάχνεις να βρεις δουλειά στο αντικείμενό σου, ξεκινώντας από τη χώρα στην οποία φοίτησες.

Κατόπιν τούτου, είναι επόμενο να σπεύδεις να αρπάξεις την ευκαιρία όταν σου προσφέρουν μια απαιτητική δουλειά με 1.600 ευρώ τον μήνα, ακόμη κι αν πληρώνεις ενοίκιο και κοινόχρηστα ύψους 600 ευρώ, π.χ. στο Παρίσι.

Η ιστορία που περιγράψαμε είναι αληθινή.

Είναι μία από τις πολλές νεαρών Ελλήνων και Ελληνίδων που έχουν πάει στο εξωτερικό για να βρουν δουλειά και να ξεφύγουν από την ελληνική μιζέρια.

Πάνω από μισό εκατομμύριο Ελληνες εκτιμάται ότι έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό από το 2008. Η Eurostat τους ανέβαζε σε πάνω από 480.000 το διάστημα 2008-2013.

Ακόμη κι αν υπήρξε μια συγκράτηση το 2014, τα νούμερα θα πρέπει μάλλον να αυγάτισαν φέτος.

Είναι επόμενο να αναζητούν καλύτερη τύχη, όταν το ποσοστό ανεργίας ανέρχεται σε 26% περίπου και ξεπερνά το 50% μεταξύ των νέων.

Με δεδομένο ότι οι περισσότεροι από αυτούς είναι στις παραγωγικές ηλικίες των 25 με 45 ετών και έχουν δεξιότητες που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν σε ανταγωνιστικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας, η έξοδος αντιπροσωπεύει μια σημαντική αιμορραγία ανθρώπινου κεφαλαίου.

Είναι ένα μεγάλο πρόβλημα και ξεπερνά πιθανόν σε διαστάσεις το αντίστοιχο που αντιμετωπίζει η Πορτογαλία και άλλες χώρες της ευρωζώνης σε ύφεση.

Κι αυτό γιατί περιορίζει τον δυνητικό ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, που προσδιορίζεται από το ανθρώπινο και φυσικό κεφάλαιο, τους φυσικούς πόρους κ.λπ.

Για την ακρίβεια, συμβάλλει στη διατήρηση της Ελλάδας σ' ένα φαύλο κύκλο, αφού καθιστά την οικονομία της λιγότερο παραγωγική και ανταγωνιστική, διατηρώντας την ανεργία σε υψηλά επίπεδα.

Δεν εκπλήσσει λοιπόν που πέραν των νέων, την έξοδο από την ελληνική αγορά διερευνούν ή έχουν πραγματοποιήσει δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις τα τελευταία χρόνια.

Είναι επίσης γνωστό ότι χιλιάδες ελληνικές εταιρείες έχουν ήδη μεταφέρει τις παραγωγικές δραστηριότητές τους στο εξωτερικό, ιδρύοντας θυγατρικές.

Για να σταματήσει η αιμορραγία ανθρώπινου δυναμικού και να κλείσει ο φαύλος κύκλος, θα χρειασθεί ίσως να γίνουν πολλά σε διάφορα επίπεδα.

Πόσο έτοιμοι/ες είμαστε όμως να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα;

Δεν γνωρίζουμε. Εκείνο που ξέρουμε είναι πως η αιμορραγία θα πρέπει να σταματήσει.

Dr. Money