Βρετανικό «κράξιμο» και ελληνική ανεξαρτησία!

Οι περισσότεροι στη χώρα μας δεν γνωρίζουν τον Νάιτζελ Φάρατζ, τον Βρετανό ευρωσκεπτικιστή βουλευτή, που τα 'βαλε χθες με τον Έλληνα πρωθυπουργό στο ευρωκοινοβούλιο.

Τον έμαθαν χθες και φανταζόμαστε εντυπωσιάστηκαν, ακούγοντάς τον να λέει στον ενοχλημένο κ. Σαμαρά:

«Έρχεστε εδώ, κ. Σαμαρά, και μας λέτε ότι εκπροσωπείτε τη σταθερή θέληση του ελληνικού λαού. Συγγνώμη που σας το αποκαλύπτω, κ. Σαμαρά, αλλά δεν κάνετε εσείς κουμάντο στην Ελλάδα, έχετε χάσει τον έλεγχο. Και προτείνω να μετονομάσετε το κόμμα σας από Νέα Δημοκρατία σε Καθόλου Δημοκρατία. Γιατί αυτήν τη στιγμή η Ελλάδα είναι υπό ξένη κατοχή. Δεν μπορείτε να πάρετε καμία απόφαση, έχετε παραδώσει τη Δημοκρατία, αυτό που η χώρα σας εφηύρε! Δεν μπορείτε καν να παραδεχτείτε ότι ήταν λάθος που μπήκατε στο ευρώ...».

Όμως, όσοι από μας τον ξέρουν δεν εξεπλάγησαν από τα λεγόμενά του.

Ούτε προφανώς ο πρωθυπουργός, που τον περίμενε αφού είχε έτοιμη την απάντηση, λέγοντας ότι λυπάται που η Ελλάδα απογοήτευσε αυτούς που την ήθελαν εκτός ευρώ.

Φυσικά, ο Βρετανός ευρωσκεπτικιστής έχει δίκιο στο θέμα της εθνικής κυριαρχίας όπως κι ο πρωθυπουργός στο άλλο θέμα που έθιξε.

Πράγματι, η Ελλάδα έχει απολέσει σε μεγάλο βαθμό την εθνική κυριαρχία στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής.

Με εξαίρεση κάποια «κρούσματα απειθαρχίας» τελευταία, π.χ. το νομοσχέδιο με τις ρυθμίσεις για τα στεγαστικά δάνεια, τον προϋπολογισμό του 2014, για τις συνέπειες των οποίων θα πρέπει να περιμένουμε, η τρόικα είχε πάντοτε τον τελευταίο λόγο στα κρίσιμα ζητήματα.

Όμως, αυτό δεν πρέπει να εκπλήσσει γιατί οι πιστωτές έχουν το πάνω χέρι απέναντι σε αυτούς που χρωστάνε.

Από την άλλη πλευρά, ο Ν. Φάρατζ και οι ευρωσκεπτικιστές γενικότερα δεν φαίνεται να γνωρίζουν καλά τι θέλει η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού.

Η τελευταία θέλει να έχει στα χέρια της ευρώ αντί για δραχμές, αλλά επίσης δεν θέλει την τρόικα πάνω από το κεφάλι της και το μνημόνιο.

Είναι οξύμωρο αλλά οι ευρωσκεπτικιστές και η πλειονότητα του ελληνικού λαού συμφωνούν ως προς την απεμπόληση της εθνικής κυριαρχίας, διαφωνούν όμως ως προς την υιοθέτηση του ευρώ.

Κατά την άποψή μας, οι ευρωσκεπτικιστές είναι πιο συνεπείς στις απόψεις τους σε σχέση με εμάς.

Μας λένε να πάμε σε εθνικό νόμισμα αντί να μένουμε στο ευρώ για να αποκτήσουμε εθνική κυριαρχία.

Όμως, εμείς επιμένουμε για το ευρώ, με ταυτόχρονη επανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας χωρίς την τρόικα και το μνημόνιο.

Δεν μπορούμε να φαντασθούμε παρά δύο τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο:

Πρώτον, να το ζητήσουμε και να το αποδεχτούν οι εταίροι μας.

Θα ήταν η ιδανική περίπτωση, αλλά είναι ουτοπικό να περιμένουμε από την Α. Μέρκελ να δεχθεί κάτι τέτοιο για διαφόρους λόγους, π.χ. θα έστελνε το λάθος μήνυμα σε άλλες χώρες της ευρωζώνης, θα χρειαζόταν επιπρόσθετη χρηματοδότηση.

Δεύτερον, να το ζητήσουμε και να το απορρίψουν οι εταίροι-πιστωτές.

Σε αυτήν την περίπτωση θα έπρεπε είτε να βάλουμε την ουρά στα σκέλια και να αποδεχθούμε την ήττα μας, επιστρέφοντας στη μνημονιακή πολιτική, είτε να προχωρούσαμε σε στάση πληρωμών χωρίς να βγούμε από το ευρώ.

Αν κάναμε το τελευταίο θα έπρεπε να έχουμε αξιοπρεπές πλεόνασμα στο προϋπολογισμό που δεν θα βασιζόταν στις εισροές από την Ε.Ε. και στις επιστροφές από τα ελληνικά ομόλογα της ΕΚΤ, αλλά θα πόνταρε στα τοκοχρεολύσια που δεν θα πληρώνονταν.

Κι αυτό γιατί η κίνησή μας θα ήταν μονομερής και το πιθανότερο είναι ότι οι εταίροι θα αντιδρούσαν καθώς θα σταματούσαμε να εξυπηρετούμε το χρέος μας.

Επιπλέον, θα δημιουργούνταν πρόβλημα με τις τράπεζες γιατί θα έπρεπε να χρηματοδοτούνται από την ΕΚΤ. Η τελευταία ίσως δεν αποδεχόταν ελληνικά ομόλογα ως εγγύηση.

Είναι επίσης πιθανό πολλοί δανειολήπτες να σταματούσαν να εξυπηρετούν τα δάνειά τους, επιβαρύνοντας περισσότερο τα πιστωτικά ιδρύματα.

Επιπλέον, οι τράπεζες θα αντιμετώπιζαν ίσως μια δραματική φυγή καταθέσεων που θα έπρεπε να αντιμετωπισθεί με μέτρα απαγόρευσης εξαγωγής συναλλάγματος, περιορισμούς στις αναλήψεις κ.τ.λ.

Εξυπακούεται ότι η επίπτωση στην κατανάλωση και στις όποιες επενδύσεις θα ήταν σημαντική, πιέζοντας πολύ το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ), φέρνοντας περισσότερες χρεοκοπίες εταιρειών.

Μέσα σ' όλα αυτά, ο καθένας μπορεί να φανταστεί ένα σενάριο όπου θιγόμενοι Έλληνες και ξένοι θα προσέφευγαν εναντίον της χώρας στα ελληνικά και στα διεθνή δικαστήρια.

Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι σαφές ότι η διαπραγμάτευση με τους έξαλλους, λογικά, εταίρους για το μνημόνιο και την τρόικα θα ήταν μια πολύ δύσκολη διαδικασία.

Ακόμη περισσότερο η παραμονή στο ευρώ θα ήταν στον αέρα από τη στιγμή που η χώρα δεν θα μπορούσε να δανειστεί και να τυπώσει χρήμα.

Η έξοδος από το ευρώ θα ήταν σίγουρη αν η ΕΚΤ τραβούσε το καλώδιο της ρευστότητας προς τις ελληνικές τράπεζες από την πρίζα.

Επομένως, η παραμονή στο ευρώ με αποπομπή της τρόικας και τερματισμό του μνημονίου δεν αποτελεί ρεαλιστική υπόθεση.

Άρα, ο ελληνικός λαός θα πρέπει να επιλέξει ή την πρόταση του Ν. Φάρατζ και των ευρωσκεπτικιστών, αποχωρώντας από το ευρώ, ή να αποδεχθεί ότι δεν μπορεί να έχει το ευρώ χωρίς την τρόικα και το μνημόνιο αν δεν το θέλουν οι εταίροι μας.

Dr. Money