Από τα μέτρα του Στουρνάρα, στα μίλια!

Στον ιδιωτικό τομέα στην Ελλάδα έχουν χαθεί 900 χιλιάδες θέσεις εργασίας από το 2008 μέχρι και το β΄ τρίμηνο του 2013, αλλά ελάχιστες φορές ακούσαμε πολιτικούς να νοιάζονται.

Αντίθετα, δεν περνά μέρα που να μην ακούμε πολιτικούς από διαφορετικά κόμματα να διαμαρτύρονται για τις 4.000 απολύσεις που ζητά η τρόικα στο δημόσιο μέχρι το τέλος του 2013.

Στους τελευταίους συμπεριλαμβάνονται 300 και πλέον επίορκοι, κάποιοι από τους οποίους έκλεβαν τις υπηρεσίες τους, κι οι οποίοι σε άλλες δυτικές χώρες θα είχαν απολυθεί πάραυτα.

Οι συγκλίνουσες πληροφορίες θέλουν η διαφωνία σχετικά με το μέλλον της ΕΑΣ να αποτελεί την κύρια αιτία που η χώρα δεν θα λάβει το υπόλοιπο της δόσης του Ιουλίου ύψους 1 δισ. ευρώ.

Ένα ποσό που δεν θα στερηθεί το δημόσιο, αλλά οι εγχώριοι πιστωτές του, π.χ. ιδιώτες προμηθευτές κ.ά., ενώ παράλληλα θα επιβαρύνει το κλίμα.

Δεν είναι η πρώτη φορά, αλλά πιθανόν ούτε η τελευταία που συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Το κράτος καλύπτει πρώτα τις ανάγκες του, π.χ. μισθοί, συντάξεις και κατόπιν ασχολείται με όλους τους άλλους στους οποίους χρωστάει.

Ως γνωστόν, αυτό συμβαίνει γιατί πολιτικοί, όπως η κ. Γεννηματά, ενδιαφέρονται για τους υπαλλήλους της ΕΑΣ και θέλει να χαθούν όσο το δυνατόν λιγότερες θέσεις εργασίας, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τη διαχρονική επιβάρυνση των φορολογουμένων από ζημιογόνες ΔΕΚΟ κ.ά.

Είναι η λογική που θέλει να ξοδεύονται δεκάδες εκατ. ευρώ για να συντηρούνται λίγες, μη παραγωγικές θέσεις εργασίας, που πολλές φορές καταλαμβάνονται από άτομα με πολιτικές προσβάσεις, αντί να δίνονται για τη δημιουργία πολλών, μη επιδοτούμενων θέσεων εργασίας σε άλλους τομείς.

Όμως, μαζί με το ποσό που στερείται η εθνική οικονομία από την αποτυχία στην επίτευξη συμφωνίας για τα προαπαιτούμενα της δόσης του 1 δισ. ευρώ υπάρχει επίσης η δηλητηρίαση του οικονομικού κλίματος.

Θα περιμέναμε ότι η κυβέρνηση και η τρόικα θα συμφωνούσαν τουλάχιστον στις προαπαιτούμενες δράσεις για τη δόση του 1 δισ. ευρώ, όμως ούτε αυτό συνέβη.

Αναμφίβολα, το θέμα του δημοσιονομικού κενού για το 2014 είναι πιο περίπλοκο και ίσως χρειαζόταν περισσότερος χρόνος για να υπάρξει συμφωνία.

Κι εδώ ακόμη το βάρος πέφτει στην ελληνική κυβέρνηση αφού δεν θέλει να λάβει ορισμένα από τα δημοσιονομικά μέτρα που προβλέπονται στο μνημόνιο.

Χθες γράφαμε ότι η κυβέρνηση έχει ουσιαστικά το μονοπώλιο της πληροφόρησης στο εσωτερικό της χώρας για τα ζητήματα της διαπραγμάτευσης με την τρόικα.

Όμως, τονίζαμε, η τρόικα δεν διαδίδει τη δική της εκδοχή για την πορεία των συζητήσεων στον ελληνικό Τύπο και «το πολύ-πολύ να υπάρξει κάποιο γενικό σχόλιο όταν κάποια πράγματα έχουν ωριμάσει ή όποτε υπάρχει πλήρες αδιέξοδο».

Η χθεσινή δήλωση κοινοτικού αξιωματούχου (όπως μάθαμε), σε καθιερωμένο μπρίφινγκ πριν από το eurogroup, θα πρέπει να ειδωθεί υπό αυτό το πρίσμα.

Κοινώς, η απόσταση μεταξύ των δύο πλευρών είναι πολύ μεγάλη για να γεφυρωθεί σύντομα. Ίσως λόγω ανυπαρξίας κυβέρνησης στο Βερολίνο.

Φυσικά, ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας αμφισβήτησε τη δήλωση, λέγοντας ότι η απόσταση που χωρίζει τις δύο πλευρές είναι μέτρα.

Μακάρι να έχει δίκιο, αν και αμφιβάλλουμε.

Είτε έχει δίκιο, είτε όχι, το σίγουρο είναι ότι η διελκυστίνδα και η αδυναμία επίτευξης συμφωνίας θα έχει πάλι κυρίως θύμα τον ιδιωτικό τομέα.

Dr. Money