Η Goldman Sachs προσπάθησε πέρυσι να πουλήσει στους πελάτες της «στοιχήματα» σε ευρωπαϊκές τράπεζες που η εταιρεία θεωρούσε ότι θα κατέρρεαν, όπως καταγγέλλει πρώην υπάλληλός της.

Όπως μεταδίδει το Bloomberg, ο Greg Smith, ο οποίος έγινε «διάσημος» φέτος μετά την έκδοση άποψής του στους New York Times, με την οποία επέκρινε την «τοξική κουλτούρα» της τράπεζας, εκδίδει την επόμενη εβδομάδα βιβλίο στο οποίο συνεχίζει να εξηγεί γιατί έφυγε από την αμερικανική επενδυτική τράπεζα.

Σε αυτό περιγράφει τη μετάβασή του από θερινός αναλυτής στη Νέα Υόρκη στο τμήμα πωλήσεων παραγώγων μετοχών στα γραφεία της Goldman Sachs στο Λονδίνο, σύμφωνα με αντίτυπο που έχει στη διάθεσή του το Politico (αμερικανικός οργανισμός πολιτικής δημοσιογραφίας). Αν και το βιβλίο δεν περιέχει καμία εξαιρετική αποκάλυψη για την επενδυτική τράπεζα, σύμφωνα με το Politico, είναι πιθανό να προκαλέσει αμηχανία σε μια τράπεζα που είναι φημισμένη για τη διακριτικότητά της.

«Στο αεροπλάνο, περιμένοντας την πτήση, στα δωμάτια των ξενοδοχείων και στο διαμέρισμά μου αργά το βράδυ, προσπαθούσα να γράψω πολλά από τα πράγματα που δηλητηρίαζαν το ίδρυμα που αγαπώ», σημειώνει στο βιβλίο του ο κ. Smith, αναφερόμενος στο πώς ξεκίνησε η άποψή του στους ΝΥΤ, η οποία έγινε πρωτοσέλιδο σε όλον τον κόσμο. «Τότε σταδιακά, άρχισα να σκέφτομαι μια ιδέα: θα μπορούσα να αποχωρήσω ήσυχα, χωρίς να πω τίποτα, και να αφήσω το σύστημα να συνεχιστεί. Ή θα μπορούσα να προσπαθήσω να αλλάξω το σύστημα».

Αν και οι νέοι χρηματοοικονομικοί κανονισμοί απαγορεύουν το επονομαζόμενο proprietary trading από τις τράπεζες, υπάρχουν εικασίες ότι οι εταιρείες μπορούν να κερδοφορούν από τους πελάτες τους μέσω του επονομαζόμενου flow-prop - την πρακτική της χρήσης ροών παραγγελιών των πελατών για την αντιστάθμιση του δικού τους κόστους χρηματοδότησης ή για να αποκομίσουν κέρδη με άλλους τρόπους.

«Ο πελάτης όλο και περισσότερο θεωρούνταν αντισυμβαλλόμενος, απλώς η άλλη πλευρά μιας συναλλαγής, αντί συμβουλευόμενος», σημειώνει στο βιβλίο του ο κ. Smith. «Εκεί όπου αυτή η πρακτική του proprietary trading έγινε ηθικά αμφιλεγόμενη ήταν όταν η εταιρεία άλλαξε τη γνώμη της (ή έκρυψε τις προθέσεις της) και έβαλε στοίχημα στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν του πελάτη».

Η τράπεζα συμβούλευε «τους πελάτες να στοιχηματίσουν στο αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που εκείνη πίστευε ότι θα υπάρξει», έτσι ώστε να κερδοφορήσει.

«Πρέπει να αλλάξαμε την άποψή μας για κάθε ένα από αυτά τα ιδρύματα από θετικ σε αρνητική και πάλι σε θετική καμιά δεκαριά φορές», γράφει ο κ. Smith, ονοματίζοντας τράπεζες όπως η Societe Generale και η BNP Paribas, που ήταν εκτεθειμένες στην κρίση χρέους της ευρωζώνης.

«Θυμάμαι που σκεφτόμουν: 'πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό διατηρώντας ένα απαθές πρόσωπο;'. Κανένας σκεπτόμενος πελάτης δεν θα πίστευε ότι οι συνθήκες θα μπορούσαν να αλλάζουν τόσο συχνά».

Την περασμένη εβδομάδα οι Financial Times ανέφεραν ότι η εσωτερική έρευνα που διεξήγαγε η τράπεζα επί των ισχυρισμών του κ. Smith στο δημοσίευμά του στους ΝΥΤ δεν είχαν φέρει αποτέλεσμα.

Αντιθέτως, η έρευνα βρήκε ότι λίγες εβδομάδες πριν από τη δημόσια παραίτησή του ο κ. Smith παραπονέθηκε για το μπόνους του και δήλωσε ότι αξίζει να πληρωθεί περισσότερα από 1 εκατ. δολάρια.

Στο βιβλίο του, περιγράφει τη μη ικανοποίησή του για το μπόνους των 500.000 δολαρίων που έλαβε το 2006.

«Με τη λογική του έξω κόσμου, ήμουν παράλογα καλοπληρωμένος για μια δουλειά, κύριο όφελος της οποίας ήταν η διατήρηση της ευρωστίας των κεφαλαιαγορών ανά τον κόσμο… Σε γενικές γραμμές, θα έπρεπε να αισθάνομαι εξαιρετικά τυχερός και ευγνώμων», γράφει. «Όμως, με τη λογική της Goldman Sachs και της Wall Street, ήμουν ριγμένος».

Η Goldman αρνήθηκε να σχολιάσει επί των θεμάτων που θέτει το άρθρο του Politico, διότι η τράπεζα δεν είχε την ευκαιρία να διαβάσει το βιβλίο.

Σε ό,τι αφορά τα αρχικά ζητήματα που τέθηκαν από το άρθρο του κ. Smith στους ΝΥΤ, η Goldman δήλωσε ότι «διεξαγάγαμε εξονυχιστική έρευνα στους ισχυρισμούς του στο άρθρο του στους New York Times και δεν βρήκαμε αποδείξεις που να τους στηρίζουν».