Προτάθηκε από τον Νικολά Σαρκοζί που ήθελε να επιβάλει φόρο 0,1% επί των συναλλαγών στο χρηματιστήριο του Παρισιού. Τελικά το μέτρο εφαρμόζεται επί Ολάντ: από σήμερα όσοι κάνουν συναλλαγές σε εισηγμένες εταιρείες με κεφαλαιοποίηση άνω του 1 δισ. ευρώ καλούνται να πληρώσουν φόρο 0,2% επί της συναλλαγής. Η φορολόγηση επιβάλλεται συνολικά σε 109 εταιρείες και περιλαμβάνει αγορά μετοχών αλλά και CDS.

Ο Ολάντ υποστήριξε ότι το κράτος θα βάλει στα ταμεία του 170 εκατ. ευρώ φέτος και 500 εκατ. ευρώ το 2013 και τα χρήματα θα χρηματοδοτήσουν εν μέρει έρευνες για το AIDS.

Δεν πρόκειται όμως απλώς για ένα εισπρακτικό μέτρο. Ο φόρος αποβλέπει στο να σταματήσει η κερδοσκοπία και αρχικά είχε προταθεί ως πανευρωπαϊκό μέτρο. Αυτό το σχέδιο προσέκρουσε σε αντιδράσεις κυρίως από το Λονδίνο.

Το Citi παράγει το 10% του ΑΕΠ της Βρετανίας και ο Ντ. Κάμερον ξεκαθάρισε στη σύνοδο κορυφής του Μαΐου πως «ένας τέτοιος φόρος θα αυξήσει το κόστος ασφάλισης των πολιτών, το κόστος των συντάξεων και θα κοστίσει πολλές θέσεις εργασίας. Θα κάνει την Ευρώπη λιγότερο ανταγωνιστική και θα το πολεμήσω με κάθε τρόπο».

Η Σουηδία επίσης αντιδρά στην ιδέα. Έχει άλλωστε την καταστροφική εμπειρία της εφαρμογής ενός αντίστοιχου νόμου τη δεκαετία του 1980. Το 1984 επιβλήθηκε φόρος 0,5% σε όλες τις αγοραπωλησίες μετοχών και δύο χρόνια αργότερα το ποσοστό διπλασιάστηκε. Γρήγορα όμως εγκαταλείφτηκε γιατί οι traders σταμάτησαν τις συναλλαγές στη χώρα και μετακόμισαν στο Λονδίνο.

Υπάρχουν πάντως χώρες που φαίνεται πως καλοβλέπουν έναν αντίστοιχο φόρο, γνωστό και ως Τobin. Η Γερμανία, η Ιταλία και η Ισπανία έχουν κατά καιρούς δείξει ότι το σκέφτονται, αλλά ακόμα δεν έχουν προχωρήσει.