Οι δανειολήπτριες χώρες του ευρωπαϊκού νότου πρέπει να «ενεχυριάσουν» τα αποθέματά τους σε χρυσό και σε άλλα εθνικά περιουσιακά στοιχεία ως εγγύηση, στο πλαίσιο ενός σχεδίου σταθεροποίησης ύψους 2,3 τρισ. ευρώ, το οποίο φαίνεται να κερδίζει έδαφος στη Γερμανία, σύμφωνα με την Daily Telegraph.

Το γερμανικό σχέδιο, το οποίο είναι γνωστό και ως European Redemption Pact, προσφέρει μια μορφή «λάιτ ευρωομολόγων», τα οποία είναι σύμφωνα με το Γερμανικό Σύνταγμα και μπορούν να προσφέρουν λύση στο πολιτικό αδιέξοδο. Η Daily Telegraph το χαρακτηρίζει «εξαιρετικά δημιουργικό τρόπο εξόδου από την κρίση, όχι όμως και εύκολη επιλογή για την Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία και τις άλλες χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα».

Όπως επισημαίνει η βρετανική εφημερίδα, το σχέδιο έχει καταρτιστεί από το Γερμανικό Συμβούλιο Οικονομικών Ειδημόνων και είναι εμπνευσμένο από το Sinking Fund του Alexander Hamilton, σχέδιο που καταρτίστηκε το 1790 στις ΗΠΑ και στόχο είχε να ξεκαθαρίσει το τεράστιο χρέος που άφησε πίσω της η Αμερικανική Επανάσταση. Η ακμάζουσα Βιρτζίνια μπορεί να συγκριθεί με τη σημερινή Γερμανία.

Η καγκελάριος Angela Merkel απέρριψε ως «παντελώς αδύνατες» τις σχετικές προτάσεις τον περασμένο Νοέμβριο, όμως η ευρωπαϊκή κρίση έχει επιδεινωθεί από τότε και το κόμμα της των Χριστιανοδημοκρατών έχει υποστεί συντριπτικές ήττες στις εκλογές των κρατιδίων.

Η αντιπολίτευση των Σοσιαλδημοκρατών στηρίζει την ιδέα. Οι Πράσινοι λένε πως θα μπλοκάρουν την επικύρωση του Δημοσιονομικού Συμφώνου της Ε.Ε. στην Bundesrat (την Άνω Βουλή) αν η Merkel δεν ενδώσει.

«Το Redemption Pact συνδυάζει με έξυπνο τρόπο τα πλεονεκτήματα των χαμηλότερων επιτοκίων μέσω του κοινού ευρωπαϊκού δανεισμού, με τη μείωση του χρέους», σύμφωνα με τον ηγέτη των Πρασίνων, Jurgen Trittin. Όπως υποστηρίζει, «η κοινή ευθύνη θα περιοριζόταν τόσο σε χρόνο όσο και σε κλίμακα».

Το σχέδιο προβλέπει το μοίρασμα των δημοσίων χρεών των χωρών της Νομισματικής Ένωσης. Οτιδήποτε έως το όριο του 60% του ΑΕΠ που θέτει η Συνθήκη του Μάαστριχτ θα παραμείνει κρατικό. Οτιδήποτε πάνω από το 60% θα μεταφέρεται σταδιακά στο Redemption Fund, το ποίο θα καλύπτεται από κοινά ομόλογα.

Η Ιταλία, για παράδειγμα, θα αντάλλασσε 958 δισ. ευρώ, η Γερμανία 578 δισ. ευρώ, η Γερμανία 498 δισ. ευρώ κ.ο.κ. Το συνολικό ποσό ανερχόταν σε 2,326 τρισ. ευρώ τον Νοέμβριο, όμως αυξάνεται ταχύτατα καθώς η ευρωπαϊκή κρίση διαβρώνει τη δυναμική του χρέους. Το ταμείο αυτό θα αποσύρει σταδιακά χρέος κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 20 ετών, χρησιμοποιώντας προκαθορισμένες «δεκάτες» που μοιάζουν με το γερμανικό «τέλος αλληλεγγύης».

Στην ουσία, η Γερμανία θα «μοιράζεται» την πιστωτική της κάρτα προκειμένου να μειώσει το κόστος του χρέους για την Ιταλία, την Ισπανία και άλλους. Ωστόσο, αυτό το σχέδιο έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τη δημοσιονομική ένωση. Αν και τα ευρωομόλογα αποτελούν έναν καταλύτη ομοσπονδιοποίησης, το ταμείο θα είναι προσωρινό και «αυτοκαταστρεφόμενο». «Το ταμείο είναι μια επιστροφή στην πειθαρχία του Μάαστριχτ με κρατικό έλεγχο επί των προϋπολογισμών μας», σύμφωνα με τον γενικό γραμματέα του Συμβουλίου των Ειδημόνων, Dr. Benjamin Weigert.

Το ταμείο βέβαια συνεπάγεται μια μεγάλη θυσία για τη Γερμανία. Τα επιτόκια επί των κοινών ομολόγων θα είναι πολύ υψηλότερα από το σημερινό 1,28% για τα 10ετή Bunds. Σύμφωνα με την Jefferies Fixed Income, θα κοστίσει 0,6% του γερμανικού ΑΕΠ ετησίως. Το Συμβούλιο των Ειδημόνων υποστηρίζει ότι αυτό το ποσοστό είναι μικρό σε σχέση με την αυξανόμενη πίεση για διάσωση της νομισματικής ένωσης.

Ωστόσο, το ταμείο αυτό δεν θα είναι… φιλανθρωπικό. Σύμφωνα με αξιωματούχο, ένα κίνητρο-κλειδί είναι να απαλλαγεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα από τα καθήκοντά της ως «αρχιπυροσβέστη». «Πρέπει να βγει από το παιχνίδι της διανομής χρημάτων η ΕΚΤ και να διαχωριστεί η δημοσιονομική και η νομισματική πολιτική. Η Γερμανία έχει μόνο δύο ψήφους στο Συμβούλιο της ΕΚΤ και κανέναν τρόπο να ελέγξει την ενοποίηση», σημείωσε.

Η Γερμανία θα έχει τον έλεγχο του ταμείου, και θα έχει τη δυνατότητα να επιβάλει την πειθαρχία. Κάθε κράτος θα πρέπει να δεσμεύσει το 20% του χρέους του ως εγγύηση. «Τα περιουσιακά στοιχεία θα μπορούσαν να παρθούν από τα αποθέματα χρυσού και συναλλάγματος της χώρας. Οι εγγυήσεις θα χρησιμοποιηθούν μόνο στην περίπτωση όπου η χώρα δεν τηρήσει τις υποχρεώσεις της για εξόφληση του χρέους», σύμφωνα με την πρόταση.

Αυτή η απαίτηση, ωστόσο, θα μπορούσε να προκαλέσει αντιδράσεις στην Ιταλία και στην Πορτογαλία, οι οποίες έχουν διατηρήσει τα αποθέματά τους σε χρυσό. Η Ιταλία διαθέτει 2.451 τόνους χρυσού, αξίας 98 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τα στοιχεία του Μαρτίου.