Η Morgan Stanley, στην έκθεσή της με τίτλο «Euro Area Scenarios: The Good, the Bad and the Ugly», εκτιμά πως το πιθανότερο σενάριο είναι ότι η κρίση θα μας συντροφεύει έως ότου οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις καταφέρουν να περάσουν τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για να κλείσει αυτός ο κύκλος. Ωστόσο, δεν αποκλείει στο μέλλον το σενάριο της διάσπασης στη ζώνη του ευρώ.

Το τελευταίο εξάμηνο, η Ευρώπη βρίσκεται σε φάση όπου αναθερμαίνεται η κρίση, υπάρχει μια αντίδραση από την Ευρώπη, σημειώνεται μικρή βελτίωση και εν συνεχεία επέρχεται κάποιος εφησυχασμός.

Τώρα μάλλον είναι η σειρά της κρίσης να αναθερμανθεί.
 
Η πολιτική της ΕΚΤ για την παροχή 1 τρισ. ευρώ ρευστότητας μέσω του LTRO μόνο χρόνο αγόρασε, σε αντίθεση με την πολιτική του quantity easing, αφού δεν μπόρεσε να βγάλει την ευρωζώνη από την κρίση.

Σύμφωνα με τον αμερικανικό επενδυτικό οίκο, υπάρχουν δύο σημαντικές προκλήσεις, η μία οικονομικής φύσεως και η άλλη πολιτικής, που δυστυχώς παραμένουν: οι μεγάλες ανισορροπίες και αποκλίσεις εντός της ζώνης του ευρώ που έχουν δημιουργηθεί την τελευταία δεκαετία και η έλλειψη μηχανισμών δημοσιονομικής χρηματοδότησης και μεταφοράς πόρων από το ένα μέρος στο άλλο.

Η κάλυψη τέτοιων ελλείψεων απαιτεί πολύ χρόνο και μάλιστα κατά την εκτίμηση της M.S. θα πάρει χρόνια στην Ε.Ε. να δημιουργήσει τέτοιους μηχανισμούς.

Βάσει αυτών των παραπάνω σκέψεων, η Morgan Stanley διατύπωσε 4 σενάρια για το μέλλον της Ευρώπης:

1) Η Ευρωπαϊκή Αναγέννηση: Το καλό σενάριο, στο οποίο τελικά θα υπάρξει σημαντική πρόοδος και στα δύο κρίσιμα μέτωπα, με οικονομική εξισορρόπηση και δημοσιονομική ενοποίηση στην ευρωζώνη.

2) Το Ευρωπαϊκό Διαζύγιο: Είναι το άσχημο σενάριο, το οποίο υποθέτει τη διάσπαση της ευρωζώνης, εφόσον οι οικονομικές αποκλίσεις αυξηθούν και οι πολιτικές στην ευρωζώνη κατακερματιστούν περισσότερο. Η άσχημη κατάληξη θα είναι η διάλυση της ζώνης του ευρώ σε αυτό το σενάριο.

3) Ο Γάμος αλά ιταλικά: Είναι ένα από τα δύο πιθανά ενδιάμεσα ενδεχόμενα στο μέλλον, στην κατηγορία του κακού σεναρίου, όπου οι χώρες επιτυγχάνουν να κινηθούν προς κάποια δημοσιονομική και πολιτική ένωση, αλλά οι οικονομικές αποκλίσεις και ανισορροπίες παραμένουν και σε ορισμένες περιπτώσεις ενισχύονται. Αυτό το σενάριο μοιάζει αρκετά με την ιστορία της Ιταλίας, όταν πριν από 150 χρόνια έγινε κράτος και ενώθηκε ο ισχυρός βορράς με τον αδύναμο νότο.

4) Στασιμότητα: Αυτό είναι ένα ακόμα ενδιάμεσο ενδεχόμενο, υποκατηγορία του κακού σεναρίου της M.S., όπου οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν μπορούν να κινηθούν προς τη δημοσιονομική ενοποίηση, αλλά το ευρώ διατηρείται και με τη βοήθεια της ΕΚΤ, έως ότου οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις και η δημοσιονομική πειθαρχία (το σφίξιμο στο ζωνάρι, για την ακρίβεια) αποδώσουν, φέρνοντας την ισορροπία και πάλι στην οικονομία της ευρωζώνης.

Σύμφωνα με τη Morgan Stanley, η στασιμότητα φαίνεται να είναι το πιο πιθανό σενάριο για τα επόμενα χρόνια, αφού οι αγορές θα συνεχίσουν να αμφισβητούν τα κράτη λόγω της αδυναμία τους στην εύρεση τελικής λύσης.

Η M.S. εκτιμά ότι η διατήρηση της πορείας εντός του ευρώ θα απαιτήσει δύσκολες αποφάσεις από τις κυβερνήσεις τόσο των χωρών της περιφέρειας σε θέματα μείωσης του χρέους, εξισορρόπησης των προϋπολογισμών τους και διαρθρωτικών αλλαγών όσο και του πυρήνα της ευρωζώνης.

Επιπρόσθετα, οι κυβερνήσεις των χωρών θα χρειαστούν πιθανότατα νέα βοήθεια από την ΕΚΤ, ώστε να διατηρήσει χαλαρή νομισματική πολιτική, να παρέχει χρηματοδότηση στο τραπεζικό σύστημα και να παρεμβαίνει στην αγορά ομολόγων σε περιόδους κρίσης.