Η εκτεταμένη στήριξη των κυβερνήσεων προς χρηματοπιστωτικούς μηχανισμούς που "είναι πολύ μεγάλοι για να καταρρεύσουν", είχε μεγάλο κόστος και έχει αυξήσει σημαντικά τον ηθικό κίνδυνο, διαπιστώνει το ΔΝΤ σε έκθεση του.

Ανάμεσα στα διάφορα μέτρα που έχουν προταθεί για την προστασία των φορολογουμένων από την έκθεση στις ζημίες των τραπεζών, ξεχωρίζει σύμφωνα με το ΔΝΤ η πρόταση του "bail - in".

Στο "bail - in" μια ρυθμιστική αρχή αναλαμβάνει να καταγράψει το ακάλυπτο χρέος μιας τράπεζας και να το μετατρέψει σε κοινές μετοχές ίσης ονομαστικής αξίας με τις οποίες θα πληρώσει τους πιστωτές.

Στην έκθεση του με τίτλο "From Bail - Out to Bail - In", το ΔΝΤ καταλήγει στις εξής συμπεράσματα για την αποτελεσματικότητα και τους κινδύνους του "bail - in":

*Το "bail-in" μπορεί να μετριάσει τους συστημικούς κινδύνους που ανακύπτουν από τις άτακτες χρεοκοπίες, να μειώσει τις πιέσεις απομόχλευσης και να διατηρήσει αξίες περιουσιακών στοιχείων. Η απειλή της απαλοιφής των μετοχών και της οικειοποίησης του management από τις ρυθμιστικές αρχές, μπορεί να λειτουργήσει ως κίνητρο για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να βρουν κεφάλαια πριν την πυροδότηση του μηχανισμού "bail-in".

*Ωστόσο, αν η χρήση του μηχανισμού "bail - in" γίνει αντιληπτή ως ένα σημάδι αδυναμίας ενός χρηματοπιστωτικού ιδρύματος, μπορεί να οδηγήσει σε φυγή τους βραχυπρόθεσμους πιστωτές και να επιδεινώσει το πρόβλημα ρευστότητας. Ως εκ τούτου, το "bail - in" πρέπει να ενεργοποιείται όταν αναμένεται μια κεφαλαιακή ενίσχυση που θα επαναφέρει σε βιώσιμο δρόμο μια χρηματοπιστωτική οντότητα, με επίσημη παροχή ρευστότητας ως "μαξιλάρι" μέχρι να σταθεροποιηθεί η τράπεζα.

*Το "bail-in" δεν πρέπει να θεωρείται πανάκεια και πρέπει να αντιμετωπίζεται μόνο ως ένα μέρος μιας ευρύτερης λύσης. Πρέπει να συμπληρώνει και όχι να αντικαθιστά άλλους μηχανισμούς διάσωσης.