Το δημοσιονομικό outlook της Ισπανίας παραμένει δύσκολο παρά τους πρόσφατα αναθεωρημένους στόχους για το έλλειμμα, σύμφωνα με τη Moody’s. Ο διεθνής οίκος δηλώνει πως οι ευκολότεροι στόχοι δεν επηρεάζουν την αξιολόγηση A3 των κρατικών ομολόγων με αρνητικό outlook διότι πιθανή απόκλιση από τους αρχικούς στόχους και ο βραδύτερος ρυθμός δημοσιονομικής προσαρμογής είχαν ήδη ενσωματωθεί στην ανάλυση για την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας.

Σύμφωνα με τη νέα έκθεση της Moody’s, μετά την ανακοίνωση ακόμα υψηλότερου ελλείμματος για το 2011 (8,5% του ΑΕΠ έναντι στόχου για 6%), η ισπανική κυβέρνηση πρώτα αύξησε τον στόχο του ελλείμματος για φέτος από το 4,4% στο 5,8% του ΑΕΠ, στη συνέχεια όμως τον μείωσε στο 5,3%, μετά τις αντιδράσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Η κυβέρνηση έχει διατηρήσει αμετάβλητη τη δέσμευσή της για μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού στο 3% του ΑΕΠ το 2013 σε επίπεδο γενικής κυβέρνησης, ενώ οι αρμόδιες αρχές ανακοίνωσαν πρόσφατα μέτρα για την άμβλυνση των πιέσεων στη ρευστότητα.

Σύμφωνα με τη Moody’s, αν και οι αναθεωρημένοι στόχοι για το 2012 είναι πιο ρεαλιστικοί από τους προηγούμενους, ο διεθνής οίκος θεωρεί ότι η ισπανική κυβέρνηση εξακολουθεί να χρειάζεται να εφαρμόσει σημαντική δημοσιονομική προσαρμογή φέτος. Αρκετά μέτρα έχουν ήδη καθοριστεί, όμως αυτά δεν θα είναι αρκετά για να επιτευχθεί ο γενικός στόχος για το έλλειμμα του προϋπολογισμού. Συγκεκριμένα, ο διεθνής οίκος εξακολουθεί να βλέπει σημαντικά ρίσκα σε ό,τι αφορά τη δυνατότητα των ισπανικών περιφερειών να επιτύχουν τον στόχο φέτος χωρίς βαθιές δομικές μεταρρυθμίσεις. Η Moody’s τονίζει ότι αυτές οι μεταρρυθμίσεις είναι επίσης ζωτικής σημασίας εάν η Ισπανία θέλει να πετύχει τη μείωση του επιπέδου του ελλείμματος στον προϋπολογισμό στο 3% το 2013, όπως έχει συμφωνηθεί με την Κομισιόν.

Ο διεθνής οίκος πάντως εκτιμά θετικά την πρόσφατη αλλαγή στη στάση της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά την προώθηση πιο σταθερού προγράμματος για τη ρευστότητα στις περιφέρειες. Ωστόσο θεωρεί ότι αυτά τα μέτρα δεν αντιμετωπίζουν τους θεμελιώδεις λόγους της συσσώρευσης του εμπορικού χρέους, που σχετίζονται με δομικά ζητήματα (όπως για παράδειγμα η αύξηση των δαπανών στον κλάδο υγείας).