Υπέρ της διατήρησης της ευρωζώνης και κατά της εξόδου της Ελλάδας από αυτήν τάσσεται ο αναλυτής της UBS Larry Hathaway σε σχετικό report του οίκου.

Ο κ. Hathaway εξετάζει τρία σενάρια, βάση των οποίων είναι η υπόθεση ότι «το σπάσιμο της ευρωζώνης είναι το τέλος του κόσμου».

Στο πρώτο, ο αναλυτής κάνει λόγο για εξαρχής ψεγάδια στον σχεδιασμό της ευρωζώνης. «Μπήκαν οι λάθος χώρες και δεν υπήρχε το απαραίτητο πολιτικό πλαίσιο για να αντιμετωπίσει τις ανισορροπίες, την έλλειψη ανάπτυξης και την εσωτερική ακαμψία». Η λύση λοιπόν είναι το σπάσιμό της στα εξ ων συνετέθη; Όχι, απαντά και προσθέτει ότι η λύση είναι να διορθωθεί το πρόβλημα. Όμως προσθέτει πως, ακόμα κι η διόρθωση του προβλήματος να είναι η καλύτερη δυνατή λύση, αυτό δεν σημαίνει ότι η ρήξη της ευρωζώνης δεν είναι κάτι που αποκλείεται να συμβεί.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της UBS, μια τέτοια εξέλιξη, η οποία θα περιλαμβάνει διασυνοριακές χρεοκοπίες, καταρρέοντα τραπεζικά συστήματα και αυξημένα risk premium, θα έχει ως αποτέλεσμα ζημίες που θα προσεγγίσουν το 20% του ΑΕΠ των πιστωτριών χωρών και το 40% του ΑΕΠ των κρατών που θα αποχωρήσουν.

Στο δεύτερο σενάριο, ο κ. Hathaway εξετάζει αν το μικρό μέγεθος της Ελλάδας επιτρέπει σε κάποιους να σκεφτούν ότι μπορεί αυτή μόνο να φύγει από την ευρωζώνη. Και πάλι όχι, λέει ο αναλυτής. Τα χρέη του ιδιωτικού τομέα θα εξακολουθήσουν να υφίστανται σε νόμισμα διαφορετικό από τη δραχμή, η οποία θα είναι υποτιμημένη (αλλιώς γιατί να επανέλθει;). Ο ελληνικός ιδιωτικός τομέας θα υποστεί μεγάλες και κυλιόμενες χρεοκοπίες, καθώς έπειτα από μία δεκαετία μεγάλων ελλειμμάτων στις τρέχουσες συναλλαγές οι Έλληνες χρωστούν αρκετά στον υπόλοιπο κόσμο.

Έτσι, τα ελληνικά τραπεζικά ιδρύματα θα καταρρεύσουν μαζί με μεγάλο μέρος του μη χρηματοπιστωτικού τομέα, οι πιστώσεις θα εξανεμιστούν και το αποτέλεσμα θα είναι η ύφεση. Και αυτό δεν είναι η συνολική εικόνα. Η αδυναμία της δραχμής θα έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του εισαγόμενου πληθωρισμού και τη διάβρωση της εγχώριας αγοραστικής δύναμης και θα υπονομεύσει την ανταγωνιστικότητα που θα προκύψει από την ονομαστική υποτίμηση.

Ο βασικότερος όμως λόγος για τον οποίο το σενάριο να φύγει μόνο η Ελλάδα είναι αφελές και επικίνδυνο, αναφέρει ο κ. Hathaway, αφορά το ότι είναι σχεδόν βέβαιο πως σε μια τέτοια συγκυρία εκτός ευρωζώνης δεν θα ετίθετο μόνο η Ελλάδα. Όταν μια χώρα της ευρωζώνης βγει  από αυτήν, οι κάτοικοι των υπόλοιπων, ανησυχώντας μήπως ακολουθήσουν και οι δικές τους, θα στείλουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό, προκαλώντας την πτώση των χρηματοοικονομικών τους κλάδων και των οικονομιών τους.

Το τρίτο σενάριο περιλαμβάνει την έξοδο-αστραπή της Ελλάδας από την ευρωζώνη, υποτίμηση του νομίσματος και άμεση επανείσοδό της. «Πρόκειται για άλλη μία κακή ιδέα», σημειώνει ο αναλυτής του οίκου. Πέρα από το αν υπάρχει νομικά η δυνατότητα να γίνει κάτι τέτοιο, ο κ. Hathaway επισημαίνει ότι η σύλληψη αυτή είναι φύσει ελαττωματική.

Τα κόστη δανεισμού θα αυξηθούν κατακόρυφα και θα μείνουν εκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, προβλέπει το report - και αυτό γιατί οι πιστωτές που υπέστησαν κουρέματα έχουν «αναμνήσεις». Το μη βιώσιμο κρατικό χρέος θα αντικατασταθεί από μη βιώσιμα ισοτιμιακά risk premium. Αυτά τα τελευταία δεν θα περιοριστούν, βέβαια, στη χώρα που θα κάνει την έξοδο - είσοδο, αλλά μέσω «μόλυνσης» θα οδηγήσουν στην απώλεια αξιοπιστίας και στην άνοδο της απόδοσης των ομολόγων.