Κομμάτια της Ευρώπης διαλύονται. Ο πυρήνας δεν κρατάει. Ο Παπανδρέου θα κάνει δημοψήφισμα, η ετυμηγορία θα είναι όχι. Τα επιτόκια στα ιταλικά 10ετή κινούνται στο 6,29% αυτήν την ώρα. Σε αυτό το επίπεδο, το κόστος μετακύλισης του υπάρχοντος χρέους θα υποχρεώσει σε χρεοκοπία, ακόμα κι αν η χώρα έχει πρωταρχικό πλεόνασμα.
 
Και με όλους να προωθούν παράλληλα δημοσιονομική λιτότητα, είναι βέβαιο ότι θα επέλθει ύφεση, πολλαπλασιάζοντας τα προβλήματα.

Παρακολουθώ αυτήν την τροχιά συντριβής εδώ και δύο χρόνια και νιώθω πολύ κουρασμένος να πρέπει να ανατρέξω πάλι στα γεγονότα. Ας πούμε απλώς ότι το ευρώ ήταν καταδικασμένα ελαττωματική ιδέα, που θα μπορούσε να δουλέψει μόνο με δεδομένη μια ισχυρή ευρωπαϊκή οικονομία, με μια σημαντική δόση πληθωρισμού, μαζί με ανοιχτή πίστωση σε κράτη που βρίσκονται υπό κερδοσκοπική επίθεση.

Όμως, η ευρωπαϊκή ελίτ υιοθέτησε την αντίληψη της οικονομίας ως έργο ηθικής, επιβάλλοντας παντού λιτότητα, περιορίζοντας την προσφορά χρήματος, παρά τον χαμηλό πληθωρισμό, και ενώ ήταν πολύ απασχολημένη τιμωρώντας τους αμαρτωλούς, για να προσέξει ότι τα πάντα διαλύονται αν δεν υπάρχει ένας δανειστής εσχάτης ανάγκης.

Το ερώτημα στο οποίο προσπαθώ να βρω την απάντηση τώρα είναι πώς θα εξελιχθεί η τελευταία πράξη. Σε αυτό το σημείο, θα έλεγα ότι η εκτίναξη στα ιταλικά ομόλογα θα οδηγήσει σε γιγαντιαίες τραπεζικές αναλήψεις, εξαιτίας τόσο των φόβων για τη βιωσιμότητα των ιταλικών τραπεζών, με δεδομένη τη χρεοκοπία, όσο και της ανησυχίας μήπως η Ιταλία εν τέλει εγκαταλείψει το ευρώ. Αυτό, στη συνέχεια, θα οδηγήσει σε έκτακτες παύσεις της λειτουργίας των τραπεζών και όταν θα έχει γίνει αυτό στην απόφαση εξόδου από το ευρώ και στην καθιέρωση της νέας λιρέτας. Επόμενος σταθμός η Γαλλία. 

Ακούγονται όλα κινδυνολογικά και εξωπραγματικά. Όμως, πώς θα μπορούσε να επιλυθεί αυτό το πρόβλημα; Ο μόνος τρόπος που βλέπω για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο αφορά στην πλήρη αλλαγή των στόχων της ΕΚΤ ταχύτατα.

Πέρα από αυτό, πώς σας φαίνεται η νέα σας δουλειά, κ. Draghi;