Την παραίτηση των μελών του υπουργικού συμβουλίου ζήτησε και έλαβε ο Δημήτρης Χριστόφιας. Οπως μεταδίδει το Reuters, σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο κ. Στέφανο Στεφάνου, ο κ. Χριστόφιας ζήτησε την παραίτηση κατά τη διάρκεια σύσκεψης του υπουργικού συμβουλίου, ενώ διευκρίνισε πως τα 11 μέλη του συμβουλίου θα παραμείνουν στη θέση τους μέχρι τον ανασχηματισμό, που αναμένεται μέσα στις επόμενες ημέρες. 

Η κυβέρνηση δείχνει πως χάνει τη στήριξη του ΔΗΚΟ, το οποίο εχθές ζήτησε από τα μέλη του που μετέχουν στην κυβέρνηση να παραιτηθούν. Η επίσημη θέση του κόμματος ήταν πως η παραίτηση αυτή στόχο είχε «να διευκολυνθεί ο πρόεδρος Χριστόφιας στη λήψη αποφάσεων και ανάληψη πρωτοβουλιών, καθώς και υπερβάσεων που απαιτούνται για να αποκατασταθεί η επιστροφή των πολιτών στην πολιτεία, στους θεσμούς, στο σύστημα διοίκησης της χώρας, με στόχο να διασωθεί η οικονομία».

Σε κάθε περίπτωση, μια αποχώρηση του ΔΗΚΟ από την κυβέρνηση θα αδυνάτιζε ακόμη περισσότερο το ρόλο του κ. Χριστόφια και την ικανότητά του να περνά νόμους μέσα από τη βουλή. Να σημειωθεί επίσης πως η ασταθής αυτή πολιτική ισορροπία, συμβαίνει όταν το 2012 όχι μόνο θεωρείται ως προεκλογικό έτος, αλλά επίσης η Κύπρος θα κληθεί να αναλάβει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης!

Το χρονικό της κρίσης

Ποτέ ίσως μια πολιτική και οικονομική κρίση δεν ήταν τόσο προβλέψιμη και για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, απ’ ό,τι αυτή που εξελίσσεται στην Κύπρο.

Και όμως, τίποτε δεν προμήνυε την εξέλιξη αυτή όταν το 2008 αναλάμβανε χρέη προέδρου της Δημοκρατίας ο κ. Δημήτρης Χριστόφιας, με υπουργό Οικονομικών τον τραπεζίτη Χαρίλαο Σταυράκη. Τότε, η οικονομία έτρεχε με μέσο ετήσιο ρυθμό γύρω στο 4%, το χρέος βρισκόταν αρκετά κάτω από το 60% του ΑΕΠ και το δημοσιονομικό αποτέλεσμα ήταν πλεονασματικό!

Και όμως, αρκούσαν κάτι λιγότερο από δύο χρόνια, προκειμένου το δημόσιο χρέος να περάσει το 60%, η χώρα να μπει σε επιτήρηση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή λόγω υψηλού ελλείμματος και τα επιτόκια στα δεκαετή κυβερνητικά χρεόγραφα να ξεπερνούν πλέον το 8%!

Το παράδοξο είναι πως η Κύπρος είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη που μέχρι σήμερα δεν έχει λάβει μέτρα προκειμένου να αντιμετωπίσει την διεθνή οικονομική κρίση! (ούτε πακέτο στήριξης προς τις τράπεζες, έδωσε).

Το γεγονός αυτό προκαλεί ακόμη πιο μεγάλη έκπληξη, καθώς:
α) Υπήρχε ήδη το κακό προηγούμενο της Ελλάδας, με αποτέλεσμα να ακούγονται πολλές φωνές που έλεγαν «πάρτε μέτρα να μη γίνουμε Ελλάδα»
β) Η αντιπολίτευση είχε προτείνει τη λήψη μέτρων που θα περιόριζαν τις κρατικές δαπάνες, (χωρίς να πλήξουν το σταθερό επιχειρηματικό κλίμα) και επίσης είχε τονίσει την ανάγκη για τομές στο συνταξιοδοτικό
γ) Μεταξύ εκείνων που πρότειναν τη λήψη δραστικών μέτρων ήταν και ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου κ. Αθανάσιος Ορφανίδης, οι κόντρες του οποίου με τον υπουργό Οικονομικών κ. Χαρίλαο Σταυράκη απασχολούσαν σε καθημερινή σχεδόν βάση τις στήλες των εφημερίδων!

Το χρονικό της κρίσης

Η αλήθεια είναι πως εδώ και πολύ καιρό, ο επιχειρηματικός κόσμος της Κύπρου περίμενε «τα χειρότερα».

Ενδεικτικοί είναι οι τίτλοι του Euro2day.gr:

Στις 23 Ιουνίου: «Μέτρα και κινητικότητα με ακροατή την αγορά ομολόγων».
Στις 27 Ιουνίου: «Τι λέει η αγορά μετά την άνοδο των spreads».
Στις 12 Ιουλίου: «Κύπρος: Προς πολιτική και οικονομική κρίση».

Το μόνο βέβαιο είναι πως δεν ήταν το τραγικό δυστύχημα στο στρατόπεδο «Ευάγγελος Φλωράκης» που έφερε την κρίση. Απλά, επέδρασε καταλυτικά σε μία κατάσταση που είχε ήδη αρχίσει να σχηματοποιείται πολύ καιρό ενωρίτερα.

Στο πολιτικό τώρα επίπεδο, είχαμε εδώ και καιρό την αποχώρηση από την κυβέρνηση της ΕΔΕΚ του κ. Γιαννάκη Ομήρου (του τέταρτου κατά σειρά μεγαλύτερου πολιτικού κόμματος) και τον «εμφύλιο πόλεμο» στο ΔΗΚΟ του τρίτου μεγαλύτερου κόμματος) του Μάριου Καρογιάν, για το κατά πόσο θα έπρεπε να συνεχίζει να συμμετέχει στην κυβέρνηση Χριστόφια.

Η κυβερνητική ισορροπία επιδεινώθηκε μετά τα αποτελέσματα των φετινών βουλευτικών εκλογών, καθώς ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ που στηρίζουν την κυβέρνηση, απώλεσαν όχι μόνο πολιτικές δυνάμεις, αλλά και την «δεδηλωμένη» (πλειοψηφία στη βουλή).

Στη συνέχεια, ήρθε το τραγικό δυστύχημα στο Βασιλικό, που -εκτός των άλλων- επιδείνωσε σημαντικά την οικονομική κατάσταση της χώρας (νέες προβλέψεις για μηδενικό ΑΕΠ φέτος και για αρνητικό του χρόνου), έπληξε το πολιτικό κύρος του κ. Χριστόφια και ενέτεινε τις ανησυχίες των διεθνών οίκων που συνέχισαν την τακτική των υποβαθμίσεων…

Κάτω από το βάρος της κατάστασης, τα πολιτικά κόμματα συνήλθαν και συμφώνησαν στο να ληφθεί μια πρώτη δέσμη μέτρων, με την προϋπόθεση πως θα ακολουθούσαν και άλλα. Στη δεύτερη όμως συνάντηση των πολιτικών κομμάτων, η κυβέρνηση φάνηκε να κάνει για μια ακόμη φορά «πίσω» λόγω του πολιτικού κόστους, με αποτέλεσμα την αποχώρηση -μεταξύ άλλων- και του εκπροσώπου του (συγκυβερνώντος) ΔΗΚΟ κ. Νικόλα Παπαδόπουλου (γιό του αείμνηστου Τάσσου)… Ακολούθησε η άμεση υποβάθμιση της κυπριακής οικονομίας σε Baa1 (έναντι Α2) από τη Moody’s.

Και πριν ο… αλέκτωρ λαλήσει τρεις, ήρθε χθες το ΔΗΚΟ να αποσύρει τους τρεις υπουργούς του από την κυβέρνηση Χριστόφια, με αποτέλεσμα τα κυπριακά media να γράφουν πως το ΔΗΚΟ βρίσκεται «με το ένα πόδι έξω από την κυβέρνηση».