Τους ψίθυρους γύρω από τα ”πολλά καπέλα” που φορούν οι αναλυτές, καθώς και από τη διαπλοκή που αυτό συνεπάγεται, φαίνονται αποφασισμένες να σταματήσουν οι ελεγκτικές αρχές των αμερικανικών αγορών.

Από το Δεκέμβριο του 2001 και την κατάρρευση της Enron τα ερωτηματικά σχετικά με το πώς συμβιβάζονται οι αρμοδιότητες του ελεγκτή με αυτές του αναλυτή και του επενδυτή, έχουν σημαντικά πληθύνει.

Οι νέοι κανονισμοί που την Τετάρτη εξήγγειλε η Securities and Exchange Commission, επιχειρούν τη μεγιστοποίηση της διαφάνειας και τον εντατικότερο έλεγχο αυτών που ”συστήνουν μετοχές”.

Οι κανονισμοί αυτοί περιλαμβάνουν την υποχρέωση των οίκων, που εκδίδουν εκθέσεις για μετοχές εταιριών, να εξηγήσουν τους τρόπους, με τους οποίους φτάνουν στις εκτιμήσεις τους. Επίσης, θέτουν ανώτατο πλαφόν στην ιδιοκτησία μετοχών μιας εταιρίας από τους ελεγκτές της, ενώ απαιτούν από τους οίκους να αποκαλύψουν την ακριβή διασύνδεση μεταξύ του επενδυτικού και του αναλυτικού τους τμήματος.

Τέλος, οι ίδιοι κανονισμοί, οριοθετούν το βαθμό, στον οποίο είναι επιτρεπτό οι αναφορές και οι συστάσεις των αναλυτών να βρίσκονται υπό τον έλεγχο των investment bankers.

Την Πέμπτη, τη σκυτάλη των σχετικών ρυθμίσεων πήρε η νομοπαρασκευαστική επιτροπή της αμερικανικής Γερουσίας, όπου ο ελληνικής καταγωγής γερουσιαστής Πωλ Σαρμπάνης, πρόεδρος της αρμόδιας Banking Committee, καταβάλει προσπάθειες για την προώθηση πακέτου κανονισμών, που ξεπερνά κατά πολύ σε αυστηρότητα τα ελαστικότερα, που τον περασμένο μόλις μήνα εισηγήθηκε ο -ρεπουμπλικανικού ελέγχου- Οίκος Οικονομικών Υπηρεσιών.

Ο Σαρμπάνης, προτείνει ένα νέο συμβούλιο ελέγχου, η πλειοψηφία του οποίου θα βρίσκεται σε ανεξάρτητα μέλη, που θα χρηματοδοτούνται από εταιρικά κονδύλια. Προτείνει ακόμη, τα μέλη αυτά να ορίζονται από τη διοίκηση της Fed, το υπουργείο Οικονομικών και τη SEC, ενώ θα είναι εξουσιοδοτημένα να θέσουν όρους ελέγχου και συγκεκριμένους ”ηθικούς περιορισμούς”.

Η εισήγηση του ”άτεγκτου Sarbanes”, προχωρά ένα βήμα πέρα από τη SEC και περιέχει τον πλήρη διαχωρισμό των συμβουλευτικών από τις επενδυτικές δραστηριότητες των οίκων, εξασφαλίζοντας με τον τρόπο αυτό, όπως ισχυρίζεται, τους αναλυτές από τα αντίποινα εκ μέρους διοικήσεων εταιριών, που ενδέχεται να βρεθούν προ αρνητικών σχολίων.

Πολιτικοί αναλυτές επισημαίνουν, ότι με τη διευρυμένη επιρροή του γερουσιαστή Σαρμπάνη εντός της συγκλήτου (τόσο σε δημοκρατικούς, όσο και ρεπουμπλικάνους), είναι πολύ πιθανό το σχέδιο νόμου να ”φτάσει” μέχρι την πόρτα του Λευκού Οίκου και τότε θα είναι δύσκολο για την κυβέρνηση Μπους να εμποδίσει την εφαρμογή του.

Οι ίδιοι αναλυτές σχολιάζουν ότι οι δύο προτάσεις ”θα συναγωνιστούν” μεταξύ τους και ότι η επιλογή του ενός ή του άλλου θα αποτελέσει ”πολιτική απόφαση με άμεση επενέργεια στην αγορά”.