Το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης απαγορεύει, στο μέτρο που ενδέχεται να επηρεαστεί το εμπόριο μεταξύ των κρατών-μελών, να εκμεταλλεύονται μία ή περισσότερες επιχειρήσεις κατά τρόπο καταχρηστικό τη δεσπόζουσα θέση τους στην εσωτερική αγορά ή σε σημαντικό μέρος αυτής, αναφέρει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σε σχετική ανακοίνωση.

Πριν από την πλήρη απελευθέρωση των αγορών τηλεπικοινωνιών στη Γερμανία, την 1η Αυγούστου 1996, η Deutsche Telekom είχε εκ του νόμου μονοπώλιο όσον αφορά στην παροχή τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών στους συνδρομητές στο δίκτυο σταθερής τηλεφωνίας.
Κατόπιν καταγγελιών που υποβλήθηκαν από ανταγωνιστικές προς αυτήν επιχειρήσεις, η Επιτροπή στις 21 Μαΐου 2003 αποφάσισε ότι η Deutsche Telekom προέβαινε σε καταχρηστική εκμετάλλευση από το 1998 της δεσπόζουσας θέσης της στις αγορές άμεσης πρόσβασης στο σταθερό τηλεφωνικό δίκτυό της.

Η κατάχρηση αυτή συνίστατο στην καθιέρωση υψηλότερων τιμών για τις υπηρεσίες πρόσβασης των ανταγωνιστριών της στο δίκτυό της (ενδιάμεσες υπηρεσίες πρόσβασης στον τοπικό βρόχο) σε σχέση με τις τιμές λιανικής που χρεώνονταν για τις υπηρεσίες πρόσβασης των συνδρομητών της Deutsche Telekom. Η εν λόγω τιμολόγηση υποχρέωνε τους ανταγωνιστές της να χρεώνουν τους συνδρομητές τους με υψηλότερες τιμές από αυτές που χρέωνε η ίδια στους δικούς της συνδρομητές.

Ως εκ τούτου, η Επιτροπή επέβαλε στην Deutsche Telekom πρόστιμο ύψους 12,6 εκατομμυρίων ευρώ.

Η εταιρία άσκησε προσφυγή ενώπιον του Πρωτοδικείου, ζητώντας την ακύρωση αυτής της απόφασης της Επιτροπής ή τουλάχιστον τη μείωση του επιβληθέντος προστίμου.

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.grFOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin
Με την απόφαση της 10ης Απριλίου 2008, το Πρωτοδικείο απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας κατ’ ουσίαν ότι η Επιτροπή ορθώς επέβαλε το σχετικό πρόστιμο λόγω της εφαρμογής άνισης τιμολογιακής πρακτικής, η οποία, εξαιτίας της δυσαναλογίας μεταξύ των τιμών χονδρικής για τις ενδιάμεσες υπηρεσίες προσβάσεως στον τοπικό βρόχο και των τιμών λιανικής για τις υπηρεσίες πρόσβασης των συνδρομητών, κατέληξε σε συμπίεση των τιμών.

Η Deutsche Telekom άσκησε ενώπιον του δικαστηρίου αίτηση αναίρεσης της ως άνω απόφασης του Πρωτοδικείου.

Με την εκδοθείσα σήμερα απόφασή του, το δικαστήριο αποφαίνεται, έχοντας εξετάσει τους λόγους αναίρεσης που προέβαλε η Deutsche Telekom προς στήριξη της αίτησης αναίρεσής της, ότι το Πρωτοδικείο δεν υπέπεσε σε νομική πλάνη απορρίπτοντας της προσφυγή της κατά της απόφασης της Επιτροπής.

Ως προς τον καταλογισμό της παράβασης, το δικαστήριο κρίνει ότι, καίτοι οι τιμές χονδρικής για τις ενδιάμεσες υπηρεσίες πρόσβασης στον τοπικό βρόχο καθορίζονται από τις εθνικές ρυθμιστικές αρχές, το Πρωτοδικείο ορθώς έκρινε πως η πρακτική της επίμαχης συμπίεσης των τιμών είναι καταλογιστέα στην Deutsche Telekom, καθώς η εν λόγω επιχείρηση διέθετε επαρκές περιθώριο να τροποποιήσει τις τιμές λιανικής που χρέωνε στους συνδρομητές της, καίτοι αυτές αποτελούσαν αντικείμενο ορισμένης ρύθμισης. Βεβαίως, δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι οι εθνικές ρυθμιστικές αρχές παρέβησαν το δίκαιο της Ένωσης, με αποτέλεσμα η Επιτροπή να μπορεί να ασκήσει για τον λόγο αυτόν προσφυγή λόγω παράβασης κατά της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.

Πάντως, το γεγονός αυτό, κατά το δικαστήριο, δεν επηρεάζει το περιθώριο που διέθετε η Deutsche Telekom για τροποποίηση των τιμών της λιανικής.

Όσον αφορά στον καταχρηστικό χαρακτήρα της επίμαχης πρακτικής συμπιέσεως τιμών, το δικαστήριο επιβεβαιώνει ότι η πρακτική αυτή αποτελεί κατάχρηση λόγω δεσπόζουσας θέσης απαγορευόμενη από την Ένωση, χωρίς να απαιτείται να αποδειχτεί αν οι τιμές χονδρικής ή οι τιμές λιανικής ήταν αυτές καθεαυτές καταχρηστικές. Συγκεκριμένα, συμπιέζοντας τις τιμές των τουλάχιστον εξίσου αποτελεσματικών ανταγωνιστών και αποκλείοντάς τους κατ’ αυτόν τον τρόπο από την αγορά, η Deutsche Telekom ενίσχυσε τη δεσπόζουσα θέση της και ως εκ τούτου προκάλεσε βλάβη στους καταναλωτές, περιορίζοντας τις δυνατότητές τους επιλογής όπως επίσης και την προοπτική τους για μακροπρόθεσμη μείωση των τιμών λιανικής για τις υπηρεσίες πρόσβασης των συνδρομητών, λόγω του ανταγωνισμού στην αγορά.

Ως προς τη χρησιμοποιηθείσα μέθοδο για τη διακρίβωση αν η συμπίεση τιμών ήταν καταχρηστική, το δικαστήριο κρίνει ότι το Πρωτοδικείο και η Επιτροπή ορθώς επέλεξαν το κριτήριο του "εξίσου αποτελεσματικού ανταγωνιστή", βάσει του οποίου εξετάζεται αν οι τιμολογιακές πρακτικές επιχειρήσεως που κατέχει δεσπόζουσα θέση ενέχουν κίνδυνο αποκλεισμού από την αγορά οικονομικού παράγοντα εξίσου αποτελεσματικού με την επιχείρηση αυτή, εξαιτίας αποκλειστικά των τιμολογίων και του κόστους της τελευταίας και όχι της ειδικής κατάστασης των ανταγωνιστών της.

Συγκεκριμένα, το κριτήριο αυτό επιτρέπει να εξακριβωθεί αν η Deutsche Telekom ήταν σε θέση να προτείνει τις υπηρεσίες της λιανικής στους συνδρομητές χωρίς να υφίσταται ζημία σε περίπτωση όπου θα υποχρεούνταν να καταβάλει τις δικές της τιμές χονδρικής για τις ενδιάμεσες υπηρεσίες πρόσβασης στον τοπικό βρόχο. Επιπλέον, το κριτήριο αυτό είναι σύμφωνο με την αρχή της ασφάλειας δικαίου, γιατί επιτρέπει στις κατέχουσες δεσπόζουσα θέση επιχειρήσεις, οι οποίες γνωρίζουν το δικό τους κόστος και τα δικά τους τιμολόγια, να εκτιμήσουν τη νομιμότητα της δικής τους συμπεριφοράς.

Τέλος, ως προς τα αποτελέσματα τις επίμαχης συμπεριφοράς, το δικαστήριο, όπως και το Πρωτοδικείο, εκτιμά ότι, προκειμένου η πρακτική συμπίεσης των τιμών να χαρακτηριστεί καταχρηστική, θα πρέπει να έχει καταστήσει δυσχερέστερη την πρόσβαση των ανταγωνιστριών της Deutsche Telekom στην οικεία αγορά. Απαιτείται, επομένως, η απόδειξη αντίθετων προς τον ανταγωνισμό αποτελεσμάτων. Εν προκειμένω, το δικαστήριο έκρινε ότι ορθώς διαπιστώθηκε από το Πρωτοδικείο η απόδειξη τέτοιων αποτελεσμάτων.

Συγκεκριμένα, δεδομένου ότι οι παρασχεθείσες από την Deutsche Telekom ενδιάμεσες υπηρεσίες πρόσβασης στον τοπικό βρόχο ήταν απαραίτητες για τους ανταγωνιστές της, ώστε να εισέλθουν αποτελεσματικά στις αγορές λιανικής για την παροχή υπηρεσιών στους συνδρομητές, η συμπίεση τιμών παρεμπόδιζε κατ' αρχάς την ανάπτυξη του ανταγωνισμού στις αγορές λιανικής για τις υπηρεσίες συνδρομητών, καθώς, υπό αυτές τις συνθήκες, ένας τουλάχιστον εξίσου αποτελεσματικός με την αναιρεσείουσα ανταγωνιστής δεν μπορούσε να ασκήσει τις δραστηριότητές του στην αγορά λιανικής για τις υπηρεσίες πρόσβασης των συνδρομητών χωρίς να υποστεί απώλειες.

Επομένως, το δικαστήριο απορρίπτει την αίτηση αναίρεσης και επιβεβαιώνει το επιβληθέν από την Επιτροπή πρόστιμο ύψους 12,6 εκατομμυρίων ευρώ.