Το σχέδιο διάσωσης των αμερικανικών τραπεζών έχει, τουλάχιστον άτυπα, "περάσει" από τα αρμόδια νομοθετικά σώματα. Όμως, δεν φαίνεται να πείθει τους επενδυτές, ενώ οι ασκούντες αυστηρή κριτική όλο και αυξάνονται.

Ένα από τα βασικά επιχειρήματα των αντίθετων είναι ότι η ένεση ρευστότητας 700 δισ. δολαρίων στο χρηματοπιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ θα προσφέρει προσωρινή ανακούφιση και δεν αποτελεί λύση στο ουσιαστικό πρόβλημα.

Σύμφωνα με τον κορυφαίο επενδυτή κ. Marc Faber, ο οποίος είχε προβλέψει το κραχ του 1987 ("Μαύρη Δευτέρα"), το πραγματικό κόστος του σχεδίου μπορεί να φτάσει έως και τα πέντε τρισ. δολάρια, ποσό που δεν φαίνεται να αντέχει η αμερικανική οικονομία.

"Τα οφέλη από το σχέδιο θα είναι μικρά, περιορισμένα, θα αφορούν μόνο σε ένα μέρος του συστήματος και του προβλήματος. Άλλωστε, όσο οι τιμές των ακινήτων εξακολουθούν να υποχωρούν, η αμερικανική στεγαστική αγορά δεν βρίσκεται κοντά στην ίαση", προσθέτει από την πλευρά του ο κ. Ian Morris, οικονομολόγος αρμόδιος για τις ΗΠΑ της HSBC Holdings.

Μία ακόμη ένσταση των οικονομολόγων (όπως αποκαλύπτει έρευνα της "Wall Street Journal") έγκειται στο γεγονός ότι, ανεξάρτητα από τα όποια οφέλη του σχεδίου διάσωσης, αυτή που έχει πραγματικό πρόβλημα είναι η οικονομία των ΗΠΑ. Ένα πρόβλημα που οι αρμόδιοι μοιάζουν να παραμερίζουν.

Από την πλευρά του, ο σχεδόν πάντα απαισιόδοξος κ. Nouriel Roubini, τονίζει: "Μπορεί να σώζεις τις τράπεζες, αλλά δεν επιλύεις δύο βασικά θέματα: το τραπεζικό σύστημα θα πρέπει να ανακεφαλαιοποιηθεί, ενώ τα χρέη των ιδιωτών θα παραμείνουν σε υψηλά επίπεδα".