Ακυβερνησία και ακροδεξιά... βιενουά έφεραν οι γιορτές

Η απόφαση του προέδρου της Αυστριακής Δημοκρατίας Αλεξάντερ βαν ντερ Μπέλεν να μη δώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στο πρώτο κόμμα των εκλογών του περασμένου Σεπτεμβρίου, δηλαδή στο ακροδεξιό κόμμα των Ελευθέρων (FPÖ), δεν ήταν απλώς ένας πολιτικός νεωτερισμός, αλλά ίσως και ένα μεγάλο ρίσκο, όπως αποδεικνύεται τώρα. Την εντολή έλαβε ο μέχρι τώρα καγκελάριος και επικεφαλής του κεντροδεξιού Λαϊκού Κόμματος (ÖVP) Καρλ Νεχάμερ, ο οποίος προσπαθεί να βρει κοινό τόπο, τόσο με τους Σοσιαλδημοκράτες (SPÖ) όσο και με το σχετικά νέο στο πολιτικό τοπίο φιλελεύθερο NEOS.

Διαφορές θέσεων και νοοτροπίας

Το εγχείρημα αποδεικνύεται δυσκολότερο απ' ό,τι έλπιζαν εκείνοι που υπολόγιζαν ότι η Αυστρία θα αποκτούσε κυβέρνηση πριν αλλάξει ο χρόνος. Δεν είναι μόνο οι σημαντικές διαφορές ανάμεσα στο SPÖ και στο NEOS για ζητήματα του κοινωνικού κράτους, οι οποίες φαντάζουν ακόμα πιο χαοτικές με φόντο την κακή κατάσταση των δημοσιονομικών. Υπάρχει και το κακό… παράδειγμα της τρικομματικής κυβέρνησης που πρόσφατα κατέρρευσε στη Γερμανία, εξαιτίας κυρίως τέτοιων ζητημάτων.

Δεν λείπει και η τεράστια πολιτική πίεση που ασκεί η ακροδεξιά, η οποία συνεχίζει να κάνει λόγο για «συνασπισμό των ηττημένων», που απλώς προσπαθούν να κρατήσουν το πρώτο κόμμα μακριά από την εξουσία. Αυτό ενισχύει την υποχρέωση των τριών κομμάτων, που διαπραγματεύονται τώρα, να δείξουν «κάτι διαφορετικό», να δώσουν την εντύπωση ότι έχουν στόχο την ανανέωση της πολιτικής ζωής, που στο παρελθόν στιγματίστηκε από τον παλαιοκομματισμό και την ευνοιοκρατία. Οι επιθέσεις κατευθύνονται φυσικά και προς τη μεριά του ίδιου του προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος υπενθυμίζεται ότι προέρχεται από τον χώρο των Πρασίνων.

Η ακροδεξιά τρίβει τα χέρια της με τις δημοσκοπήσεις

Ο Αϊ-Βασίλης δεν έφερε λοιπόν καμιά καινούρια κυβέρνηση, αν και οι διαπραγματεύσεις συνεχίστηκαν και στο μεσοδιάστημα των εορτών. Οι μόνοι που φαίνεται να μπαίνουν στον καινούριο χρόνο μ' ένα μεγάλο δώρο στα χέρια τους είναι οι Ελεύθεροι, που βλέπουν διαρκή άνοδο στις δημοσκοπήσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι στις εκλογές που έγιναν στο κρατίδιο της Στυρίας (Γκρατς), στα τέλη του Νοεμβρίου, το FPÖ κατέλαβε για πρώτη φορά στην ιστορία την πρώτη θέση, διπλασιάζοντας τα ποσοστά του από το 17% σχεδόν στο 35%. Μετά την Καρινθία είναι το δεύτερο αυστριακό κρατίδιο στο οποίο «πήραν κεφάλι» και διαπραγματεύονται με το Λαϊκό Κόμμα για τον σχηματισμό κυβέρνησης.

Μόνο πρόβλημα ο Κικλ

Πρέπει να σημειωθεί ότι το FPÖ συμμετέχει ήδη σε πέντε από τις τοπικές κυβερνήσεις των συνολικά εννέα κρατιδίων της χώρας. Στις τέσσερις απ' αυτές τις περιπτώσεις, οι συμφωνίες κλείστηκαν τα δύο τελευταία χρόνια. Αυτό έχει τη σημασία του, επειδή αυτό ακριβώς το διάστημα πρόεδρος του κόμματος είναι ο Χέρμπερτ Κικλ, πρώην υπουργός Εσωτερικών, ο οποίος θεωρείται σκληρότερος από άλλα στελέχη του κόμματος. Οι Χριστιανοδημοκράτες του Νεχάμερ έχουν βάλει επανειλημμένα ως όρο για να συνεργαστούν με τους Ελεύθερους να μη συμμετέχει σε μια τέτοια κυβέρνηση ο Κικλ. Έναν όρο που τόσο ο ίδιος όσο και το κόμμα του είναι πολύ δύσκολο να δεχτούν μετά την εκλογική τους νίκη.

Ο λαϊκιστής ηγέτης θα μπορούσε φυσικά να κάνει μια «ντρίπλα» στους κεντροδεξιούς, δηλώνοντας ότι παραιτείται από υπουργικά αξιώματα. Άλλωστε σε πολλά θέματα, τόσο της οικονομίας όσο και για το μεταναστευτικό, οι θέσεις του FPÖ και του ÖVP είναι αρκετά κοντινές. Φαίνεται όμως ότι ο Κικλ προτιμά να αφήνει τα άλλα κόμματα να φθείρονται με ατέρμονες διαβουλεύσεις, που ερμηνεύονται από την κοινωνία ως προσπάθεια να συγκροτήσουν κυβέρνηση «με το ζόρι», και ο ίδιος να καρπώνεται τη λαϊκή δυσαρέσκεια, προσδοκώντας σ' ένα καλύτερο αποτέλεσμα για τις επόμενες εκλογές, όποτε αυτές γίνουν. Άμεσες πρόωρες εκλογές είναι κάτι όμως που όλοι θέλουν να αποφύγουν στην παρούσα φάση.

Η «ανάσταση» του Σεμπάστιαν Κουρτς

Μέσα στην όλη στασιμότητα, κάποιοι αποφάσισαν να «αναστήσουν» πολιτικά τον Σεμπάστιαν Κουρτς, το άλλοτε «τρομερό παιδί» της Χριστιανοδημοκρατίας και πρώην καγκελάριο, ο οποίος είχε αποχωρήσει εν μέσω σκανδάλων. Αυτοί που δεν τον ξέχασαν υποστηρίζουν ότι θα μπορούσε να επιστρέψει στην ηγεσία του Λαϊκού Κόμματος και να το οδηγήσει σε νέα νίκη, συνεργαζόμενος εν ανάγκη και πάλι με τον Κικλ, όπως είχε κάνει στο παρελθόν. Υπάρχουν φωνές μέσα στο ÖVP που δεν θεωρούν κακή μια τέτοια προοπτική. Ο ίδιος ο Κουρτς πάντως διατυμπανίζει ότι δεν έχει κανένα ενδιαφέρον να επιστρέψει στην πολιτική της Αυστρίας.

ΠΗΓΗ: DEUTSCHE WELLE