Η τουριστική βιομηχανία στρέφεται στα ιδιωτικά νησιά

Πολλές περιοχές υποφέρουν από τον υπερτουρισμό – και οι κάτοικοί τους αντιδρούν. Σε πολλές ισπανικές πόλεις πραγματοποιούνται συνεχώς κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις, στη Βενετία επιβάλλονται πλέον ειδικές χρεώσεις για τους ημερήσιους επισκέπτες, ενώ στη Λισαβόνα, την Πράγα και το Άμστερνταμ σημειώνονται ολοένα και μεγαλύτερες εντάσεις ανάμεσα στους ντόπιους και τους τουρίστες.

Πώς μπορεί να αντιστραφεί η κατάσταση; Ορισμένες εταιρείες θεωρούν πως έχουν τη λύση.

Αυξάνονται οι πωλήσεις ιδιωτικών νησιών

Μετά την πανδημία οι πωλήσεις ιδιωτικών νησιών έχουν αυξηθεί σημαντικά, ιδίως σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη, όπως στην Καραϊβική και την Κεντρική Αμερική, λέει ο Κρις Κρόλοου, ιδρυτής και CEO της Private Islands Inc., μίας εταιρείας που πουλά και νοικιάζει ιδιωτικά νησιά.

Ο Κρόλοου είναι ένας από τους μεγάλους παίκτες στον κλάδο των ιδιωτικών νησιών. Η εταιρεία του έχει περίπου 600 νησιά προς πώληση, σε τιμές από 26.000 δολάρια μέχρι 160 εκατομμύρια δολάρια. Με εμπειρία 25 ετών στην αγοραπωλησία νησιών σε ολόκληρο τον κόσμο, ο επιχειρηματίας προειδοποιεί πως οι αγοραστές πρέπει να συνεκτιμούν και το κόστος που έχει η διατήρηση ενός νησιού – όπως για παράδειγμα «την αγορά προμηθειών, τη συντήρηση, τυχόν ανακαινίσεις, πρόσληψη προσωπικού και τη μεταφορά προς και από το νησί».

Οι αγοραστές δεν είναι μόνο ιδιώτες

Νησιά δεν αγοράζουν μονάχα οι ιδιώτες, αλλά και κάποιες εταιρείες που έχουν σημαντικό πλούτο – εταιρείες με κρουαζιερόπλοια, ξενοδοχειακές αλυσίδες και άλλες ταξιδιωτικές εταιρείες. Με αυτόν τον τρόπο οι επιχειρήσεις αυτές πετυχαίνουν με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια: αφ' ενός μεν κρατούν περισσότερα έσοδα από τον τουριστικό κλάδο για τις ίδιες, αφ' ετέρου μπορούν έτσι να προσφέρουν στους πελάτες τους διακοπές σε πιο απομονωμένα μέρη και να διασφαλίσουν πως η επίσκεψη στο νησί θα είναι ποιοτική, είτε πρόκειται για ένα μονοήμερο ταξίδι είτε για πολυήμερες διακοπές.

Η Norwegian Cruise Line έχει δύο ιδιωτικά νησιά στην Καραϊβική: το Great Stirrup Cay στις Μπαχάμες και το Harvest Caye στο Μπελίζ. Η εταιρεία αγόρασε το Great Stirrup Cay το 1977, ένα νησί όπου οι επισκέπτες μπορούν να χαλαρώσουν στην παραλία και να κάνουν water sports. Το Harvest Caye από την άλλη πλευρά άρχισε να υποδέχεται επισκέπτες το 2016.

Από τη δεκαετία του 1980 η Royal Caribbean έχει και αυτή το δικό της νησί στις Μπαχάμες, το CocoCay – προσφάτως μάλιστα επένδυσε στο νησί 250 εκατομμύρια δολάρια. Πέραν αυτού η εταιρεία έχει και ένα ιδιωτικό θέρετρο στην Αϊτή, ενώ σχεδιάζει ένα ακόμα στον Ειρηνικό Ωκεανό. Σύμφωνα με τα στοιχεία της εταιρείας περίπου 2 εκατομμύρια παραθεριστές πηγαίνουν κάθε χρόνο στους ιδιωτικούς προορισμούς της Royal Caribbean.

Από το 2019 μέχρι σήμερα οι εταιρείες με κρουαζιερόπλοια έχουν επενδύσει συνολικά πάνω από 1,5 δισεκατομμύρια δολάρια σε παραθαλάσσια ιδιωτικά θέρετρα και νησιά στην Καραϊβική σύμφωνα με το Bloomberg. Σήμερα έχουν τουλάχιστον 15 νησιά και παραλίες συνολικής έκτασης 2.104 εκταρίων στις Μπαχάμες, το Μπελίζ, τη Δομινικανή Δημοκρατία, την Αϊτή και το Μεξικό.

Ετήσιες συνδρομές 150.000 δολαρίων

Η οικογενειακή επιχείρηση Fischer Travel με έδρα στη Νέα Υόρκη έχει δει παρομοίως αύξηση της ζήτησης για διακοπές σε ιδιωτικά νησιά τα τελευταία χρόνια.

«Όσον αφορά τα ιδιωτικά νησιά, η επιθυμία είναι πάντα η ίδια – να βρεθείς με τους ανθρώπους που θες στο πιο αποκλειστικό και πολυτελές περιβάλλον», λέει στην DW η Στέισι Φίσερ-Ρόζενταλ, πρόεδρος της εταιρείας. «Η ζήτηση είναι σταδιακά υψηλότερη και κάθε χρόνο οι κρατήσεις για τα ιδιωτικά νησιά αυξάνονται».

Προκειμένου να γίνουν συνδρομητές στην εταιρεία, οι πελάτες πληρώνουν 150.000 δολάρια για την εγγραφή τους, αλλά και 25.000 δολάρια ετησίως, πέραν του κόστους ταξιδιού και των άλλων πρόσθετων χρεώσεων. «Η Καραϊβική είναι πολύ δημοφιλής, όπως και οι Βρετανικές Παρθένοι Νήσοι και οι Μπαχάμες», λέει η Φίσερ. «Η πρόσβαση στην Καραϊβική είναι εύκολη, ιδίως από τη Νέα Υόρκη και για όσους έχουν ιδιωτικά τζετ, επομένως μπορούν εύκολα να περάσουν ένα Σαββατοκύριακο εκεί».

Η συντήρηση ενός νησιού είναι απαιτητική

Η συντήρηση ενός νησιού είναι πάντως δύσκολη υπόθεση. Καθώς τα νησιά είναι φυσικά αποκομμένα από την ηπειρωτική χώρα, απαιτείται ειδική μέριμνα μεταξύ άλλων για την προμήθεια νερού, φαγητού, ρεύματος και ειδών πρώτης ανάγκης. Η αυτάρκεια έχει πολλά πλεονεκτήματα, αλλά αυτή η απομόνωση κοστίζει πολύ και απαιτεί ενδελεχή σχεδιασμό.

Επιπλέον, τα περισσότερα νησιά του κόσμου διεκδικούνται από μία ή περισσότερες χώρες ή ανήκουν σε κάποιο κράτος. Εξ ου και συχνά ισχύουν περιορισμοί ή και απαγορεύσεις στις αγοραπωλησίες γης για τους ξένους αγοραστές.

Το εκάστοτε ρυθμιστικό νομικό πλαίσιο επηρεάζει έτσι την οικοδόμηση κτηρίων στις εκτάσεις αυτές, την πρόσληψη προσωπικού και άλλα πολλά ζητήματα. Επομένως, τόσο οι ιδιώτες όσο και οι εταιρείες που θέλουν να αγοράσουν έναν νησιωτικό παράδεισο έχουν πολλή δουλειά να κάνουν προτού καταλήξουν στην επιλογή τους.

ΠΗΓΗ: DEUTSCHE WELLE