Γαλλία: Τα σενάρια αριστερής κυβέρνησης, «γερμανικού συνασπισμού» ή τεχνοκράτη

Οι Γάλλοι ψηφοφόροι εξέλεξαν μια διασπασμένη Εθνοσυνέλευση, χωρισμένη σε τρία μπλοκ, χωρίς κανένα να πλησιάζει την απόλυτη πλειοψηφία που απαιτείται για τον σχηματισμό κυβέρνησης ,εγείροντας έτσι το φάντασμα μιας μακράς περιόδου πολιτικής παράλυσης.

Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των αρχηγών των κομμάτων θα καθορίσουν τώρα εάν μια κυβέρνηση συνασπισμού μπορεί να δημιουργηθεί έχοντας απόλυτη πλειοψηφία 289 εδρών -ή, εάν δεν γίνει αυτό, μια κυβέρνηση μειοψηφίας που θα μπορεί να επιβιώσει από μια πρόταση μομφής.

Μια εναλλακτική επιλογή θα ήταν μια τεχνοκρατική κυβέρνηση υπό την ηγεσία ενός μη κομματικού πρωθυπουργού μέχρι να προκηρυχθούν νέες εκλογές το επόμενο έτος.

Οι πολιτικοί από κάθε μπλοκ άρχισαν να ανοίγουν τα χαρτιά τους την Κυριακή. Το RN της Λεπέν θα παραμείνει απομονωμένο στη Βουλή, αλλά θα αποτελεί απειλή για οποιαδήποτε κυβέρνηση εάν επιλέξει να συμμετάσχει σε προτάσεις μομφής.

Ο Μακρόν είπε ότι θα «περιμένει τη δομή της νέας Εθνοσυνέλευσης για να λάβει τις απαραίτητες αποφάσεις», ένα νεύμα για τον ρόλο του προέδρου στην ανάδειξη του πρωθυπουργού.

Μπορεί το αριστερό NFP να ηγηθεί μιας κυβέρνησης μειοψηφίας;

Ως ξαφνικός νικητής των πρόωρων βουλευτικών εκλογών, οι ηγέτες του αριστερού συνασπισμού (NFP) δήλωσαν ότι θα επιδιώξουν να σχηματίσουν κυβέρνηση για να υλοποιήσουν την προοδευτική τους ατζέντα, η οποία περιλαμβάνει βαριά σχέδια τόσο στο σκέλος της φορολογίας όσο και των δαπανών και την αποκατάσταση του φόρου περιουσίας.

Αλλά το NFP αποτελείται από πολλά κόμματα -από το ακροαριστερό La France Insoumise (Μελανσόν) μέχρι τους πιο μετριοπαθείς Σοσιαλιστές, Πράσινους και Κομμουνιστές- και οι εσωτερικές διαμάχες θα προηγηθούν της προσπάθειας για την ανάληψη της πρωθυπουργίας.

Το ζήτημα του ποιος θα μπορούσε να είναι πρωθυπουργός θα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο, με τον ηγέτη του LFI Ζαν Λικ Μελανσόν να θέλει να γίνει παρά τις αντιρρήσεις των εταίρων του. Εντός του NFP, το LFI είναι η μεγαλύτερη δύναμη με 72 έδρες, αλλά τα άλλα κόμματα μαζί το ξεπερνούν.

Η διατήρηση της ενότητας θα είναι το «κλειδί», γιατί οι κεντρώοι του Μακρόν θα επιδιώξουν να «ξεκολλήσουν» τα κεντροαριστερά στοιχεία του NFP και να τα φέρουν στο πλευρό τους.

Η ηγέτιδα των Πρασίνων Marine Tondelier, η οποία έχει αποκτήσει επιρροή στο NFP, δήλωσε ότι σκόπευαν να κυβερνήσουν. «Είμαστε αποφασισμένοι... να εφαρμόσουμε το πρόγραμμα αλλαγής μας», είπε.

Αλλά δεδομένου ότι ακόμη και ένα ενωμένο NFP δεν θα είχε πλειοψηφία, οι κεντρώοι στη συνέλευση θα έπρεπε να συμφωνήσουν και να μη θέσουν θέμα ψήφου εμπιστοσύνης.

Μπορούν οι κεντρώοι του Μακρόν να σχηματίσουν έναν μεγάλο συνασπισμό γερμανικού τύπου;

Η συμμαχία Ensemble του Μακρόν υπέστη μεγάλη ήττα, χάνοντας περίπου το ένα τρίτο από τις 250 έδρες που κατείχε. Αλλά τα μέλη του εξακολουθούν να πιστεύουν ότι μπορούν να διαμορφώσουν μια συμφωνία στο κοινοβούλιο.

Ένας πρόσφατα επανεκλεγμένος βουλευτής είπε: «Φαίνεται ότι θα είμαστε κομβικοί σε όλες τις συζητήσεις. Κανείς δεν μπορεί να πετύχει την πλειοψηφία χωρίς εμάς».

Στο επίκεντρο της στρατηγικής του Μακρόν βρίσκεται η επιθυμία να εκδιώξει το LFI από το NFP και να σχηματίσει συμμαχία με τους Σοσιαλιστές, τους Πράσινους και τους Κομμουνιστές.

Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Hubert Védrine προέβλεψε ότι ο Μακρόν θα διατηρήσει τον πρωθυπουργό Γκαμπριέλ Ατάλ ως υπηρεσιακό, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων που ξεκινούν στις 26 Ιουλίου, προτού προσπαθήσει να σχηματίσει έναν κεντροαριστερό συνασπισμό. Όμως αναρωτήθηκε αν «η λογική αριστερά» θα κατάφερνε να κόψει τους δεσμούς με το LFI.

Τα αιτήματα των κεντροαριστερών ομάδων μπορεί επίσης να είναι δύσκολο να τα καταπιούν στο κόμμα του προέδρου. Θα μπορούσαν να προσπαθήσουν να απαιτήσουν από τον Μακρόν να ακυρώσει την αντιδημοφιλή αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης ή να καταργήσει έναν νόμο για τη μετανάστευση που ψηφίστηκε πέρυσι. Η αριστερά θα απαιτήσει επίσης αυξήσεις φόρων που οι κεντρώοι έχουν αποκλείσει.

Ορισμένοι σύμμαχοι του Μακρόν μπορεί να θέλουν να συμπεριλάβουν μέλη της συντηρητικής ομάδας Les Républicains σε οποιονδήποτε συνασπισμό. Αλλά πολλά αιτήματα της κεντροαριστεράς θα ήταν απαράδεκτα για τη δεξιά LR. «Η Ρεπουμπλικανική δεξιά πρέπει να παραμείνει ανεξάρτητη», δήλωσε ο Geoffroy Didier, βουλευτής του LR.

Μπορεί μια τεχνοκρατική κυβέρνηση να είναι η λύση;

Εάν δεν προκύψει συνασπισμός, ο Μακρόν θα μπορούσε να διορίσει μια κυβέρνηση με επικεφαλής έναν υψηλόβαθμο δημόσιο υπάλληλο ή μη κομματική προσωπικότητα για να κυβερνήσει τη χώρα τουλάχιστον μέχρι τον Ιούνιο του 2025, όταν θα μπορούν να προκηρυχθούν νέες εκλογές.

Το πρώτο καθήκον αυτής της κυβέρνησης θα ήταν να εγκρίνει έναν προϋπολογισμό το φθινόπωρο. Αλλά θα είναι ευάλωτη σε ψήφους δυσπιστίας. Εάν πέσει, το πολιτικό αδιέξοδο θα μπορούσε να δοκιμάσει τους θεσμούς της Πέμπτης Δημοκρατίας όσο ποτέ άλλοτε.

Το να σερνόμαστε μέχρι τον επόμενο Ιούνιο θα ήταν «το χειρότερο σενάριο», δήλωσε ο Φρανσουά Πατριά, γερουσιαστής και στενός σύμμαχος του Μακρόν. Ο πρόεδρος θα καλέσει όλους τους ηγέτες των κομμάτων από τη Δευτέρα για διαβουλεύσεις, είπε.

Ο Mujtaba Rahman, διευθύνων σύμβουλος του Eurasia Group, μιας εταιρείας συμβούλων, είναι λιγότερο αισιόδοξος. «Η Γαλλία αντιμετωπίζει τώρα μια περίοδο βαθιάς πολιτικής σύγχυσης, την οποία θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί η Λεπέν», είπε.

«Οι άλλες αντιμαχόμενες πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς, της δεξιάς και του κέντρου θα αγωνιστούν να συμφωνήσουν οτιδήποτε τους επόμενους μήνες για να αμβλύνουν την οργή ή τις ανησυχίες του γαλλικού εκλογικού σώματος», πρόσθεσε ο Rahman.