Η αποτυχία Μπάιντεν στο debate ανεβάζει το γεωπολιτικό θερμόμετρο

Το debate Μπάιντεν - Τραμπ που έγινε τα ξημερώματα έβγαλε νικητή τον Τραμπ με ποσοστό 67% έναντι 33%, σύμφωνα με δημοσκόπηση του ίδιου του CNN, που δεν φημίζεται για τη συμπάθειά του προς τους Ρεπουμπλικάνους.

Πρόκειται συνεπώς για συντριπτική ήττα των Δημοκρατικών. Πιο σημαντικό όμως είναι ότι έδειξε ακόμη και στους οπαδούς του εν ενεργεία Αμερικανού προέδρου (παρότι προετοιμάστηκε επί ημέρες αποκλειστικά για αυτή την τηλεοπτική σύγκρουση) ότι είναι πολύ γερασμένος και χωρίς την απαραίτητη νοητική οξύτητα για να αντιμετωπίσει τον αντίπαλό του.

Λόγω της καυτής γεωπολιτικής περιόδου που διάγουμε, τα αποτελέσματα ίσως φανούν γρήγορα. Εντός και εκτός ΗΠΑ σχηματίζεται η πεποίθηση (που προκύπτει και από τις περισσότερες δημοσκοπήσεις) ότι οδεύουμε πλέον σε νίκη του Τραμπ, η οποία αναμένεται να επηρεάσει δραστικά την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.

Την ίδια στιγμή, μέσα στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει ξεκινήσει ακόμη και στα πιο φιλικά προς τους Δημοκρατικούς ΜΜΕ η σεναριολογία περί αντικατάστασης του προέδρου Μπάιντεν στη διεκδίκηση της επόμενης προεδρικής θητείας. Δεν λείπουν μάλιστα και οι «συνωμοσιολόγοι», που εκτιμούν ότι αυτό το debate έγινε τόσο νωρίς πριν τις εκλογές, ώστε να αποτελέσει crash test στην ικανότητα του Μπάιντεν να διεκδικήσει ξανά την προεδρία των ΗΠΑ. 

Το ερώτημα που ανακύπτει βεβαίως είναι πρόδηλο: Αν ο κ. Μπάιντεν δεν είναι σε θέση να διεκδικήσει την προεδρία των ΗΠΑ, είναι κατάλληλος να παραμένει πρόεδρος σε μια εποχή μεγάλων εντάσεων;

Κι αν δεν είναι, τουλάχιστον σε ένα μέρος του χρόνου του, ποιος εντέλει κυβερνά και πώς;

Για όλα αυτά βεβαίως δεν είναι άμοιρο ευθυνών το Δημοκρατικό Κόμμα, κι ακόμη περισσότερο ο κύκλος εξουσίας γύρω από τον πρόεδρο. Διότι άφησαν την κατάσταση να φτάσει στο χθεσινό απροχώρητο, κλείνοντας τα μάτια στην κατάσταση του Μπάιντεν, ωσάν να επρόκειτο για ημιθανή ηγέτη του Μεσαίωνα που στερεώνεται στο άλογο για να οδηγήσει την επίθεση των στρατευμάτων.

Χρόνος για αλλαγή υποψηφιότητας από την πλευρά των Δημοκρατικών υπάρχει, έως το Συνέδριο του Αυγούστου. Έτοιμα πρόσωπα όμως με ευρεία προβολή -και αποδοχή- στις ΗΠΑ δεν υπάρχουν, καθώς η αντιπρόεδρος Καμάλα Χάρις έχει χαμηλότερα ποσοστά δημοτικότητας και από τον πρόεδρο!

Ούτε είναι δεδομένο ότι ο κ. Μπάιντεν θα δεχτεί την αντικατάστασή του, αν κρίνουμε από τη μέχρι τώρα συμπεριφορά του ιδίου αλλά και του κύκλου του, ακόμη και μετά το χθεσινό καταστροφικό debate.

Όλα αυτά βεβαίως, καθώς πλησιάζουμε προς την τελική ευθεία των αμερικανικών εκλογών, μεταβάλλουν το τοπίο και στο εξωτερικό.

Στην Ευρώπη, όπου οι πιο σημαντικές χώρες βρίσκονται με κυβερνήσεις που πνέουν τα λοίσθια, από πλευράς δημοτικότητας (Γαλλία, Μ. Βρετανία, Γερμανία), η αβεβαιότητα για την επόμενη αμερικανική ηγεσία και την πολιτική της κορυφώνεται, με τον Τραμπ να ξεπροβάλλει καθαρά ως ο πλέον επικρατέστερος, εκτός αν συμβεί κάποια εντυπωσιακή ανατροπή.

Εκτός Ευρώπης, είτε πρόκειται για τον Πούτιν, είτε για το Σι Τζινπίνγκ, είτε για τον Νετανιάχου στο Ισραήλ, είτε ακόμη και για τις μεγάλες χώρες που κινούνται στη ζώνη της ουδετερότητας, στην εντεινόμενη σύγκρουση Ανατολής - Δύσης, τα όσα συνέβησαν δεν θα περάσουν απαρατήρητα.

Μετά τα χθεσινά καθίσταται ακόμη πιο εμφανές ότι ο νυν πρόεδρος των ΗΠΑ είναι αποδυναμωμένος και ότι η υπερδύναμη εισέρχεται υποχρεωτικά σε μια περίοδο πολιτικής αβεβαιότητας και αυξημένης εσωστρέφειας, με ορίζοντα τουλάχιστον έως τις εκλογές του Νοεμβρίου.

Οι εξελίξεις ενδέχεται να αποδειχθούν πυκνές.