EKT: Συμφωνία για μείωση επιτοκίων τον Ιούνιο και μετά... χάος

Υπάρχει ένα στο οποίο οι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας φαίνεται να συμφωνούν - ότι η πρώτη μείωση των επιτοκίων θα πραγματοποιηθεί πιθανότατα τον Ιούνιο.

Το πόσες θα ακολουθήσουν και πόσο γρήγορα είναι ακόμα πολύ αμφισβητούμενο.

Οι διαφορές απόψεων που παρουσιάστηκαν την περασμένη εβδομάδα υπογραμμίζουν τις προκλήσεις για την εξεύρεση κοινού εδάφους καθώς οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πλησιάζουν τον στόχο τους για πληθωρισμό 2%, αλλά είναι επιφυλακτικοί για τους κινδύνους ενός άλλου σοκ στην τιμή του πετρελαίου ή καθυστερήσεων στη νομισματική χαλάρωση από την Fed, σχολιάζει το Bloomberg.

Μόνο τέσσερα από τα 26 μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου έμειναν εκτός της συζήτησης που εξελίχθηκε κυρίως γύρω από τις εαρινές συνεδριάσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ουάσιγκτον. Η Πρόεδρος Κριστίν Λαγκάρντ έχει μείνει στην επίσημη γραμμή ότι το κόστος δανεισμού θα μειωθεί σε «εύλογα σύντομο χρονικό διάστημα» και τα οικονομικά δεδομένα θα καθοδηγήσουν για το τι θα συμβεί στη συνέχεια.

Ενώ όλοι οι αξιωματούχοι επισημαίνουν τον Ιούνιο ως τη στιγμή που η ΕΚΤ θα αρχίσει να ανακαλεί τις άνευ προηγουμένου αυξήσεις των επιτοκίων που έχουν επιβαρύνει την οικονομία αλλά περιόρισαν τον πληθωρισμό, το επίπεδο αποφασιστικότητας διαφέρει.

Λιγότερο ενθουσιώδης είναι ο Αυστριακός Robert Holzmann που θεωρείται «γεράκι». Λέει ότι «δεν είναι πλήρως» πεπεισμένος, αν και κλίνει προς αυτή την κατεύθυνση. Ο Γερμανός Joachim Nagel και ο Σλοβένος Bostjan Vasle μίλησαν για την αυξανόμενη «πιθανότητα» ενός τέτοιου βήματος. Ο Σλοβάκος Peter Kazimir βλέπει μια πόρτα να ανοίγει και ο Ιταλός Fabio Panetta έθεσε την πιθανότητα «ο Ιούνιος να φέρει κάποια νέα».

Ο Φινλανδός συνάδελφός τους Olli Rehn φάνηκε πιο πεπεισμένος, υποστηρίζοντας ότι «θα είναι ώριμη η ώρα» εάν ο πληθωρισμός εξελιχθεί σύμφωνα με τις προσδοκίες, ενώ ο Γάλλος Francois Villeroy de Galhau είπε ότι η μείωση του κόστους δανεισμού τον Ιούνιο πρέπει να προχωρήσει, «εκτός αν υπάρξει μια μεγάλη έκπληξη».

Διαφωνία στα βήματα μετά τον Ιούνιο

Με τη μείωση τον Ιούνιο να μοιάζει «τελειωμένη υπόθεση», μεγάλο μέρος της συζήτησης επικεντρώνεται στην πορεία των επιτοκίων πέρα από αυτό. Μια ομάδα αξιωματούχων που περιλαμβάνει τον Λετονό Martins Kazaks λέει ότι είναι πολύ νωρίς για να κηρύξουμε νίκη επί του πληθωρισμού και δεν βλέπει την ανάγκη να μειωθεί βιαστικά το κόστος δανεισμού σε επίπεδα στα οποία θα σταματήσουν να περιορίζουν τη ζήτηση.

Μια άλλη, γύρω από τον Chief Economist Philip Lane, υποστηρίζει ότι η ΕΚΤ είχε λόγο που αποφάσισε να εξαρτάται από τα δεδομένα και θα καθορίσει την πολιτική σε κάθε συνεδρίαση χωρίς να δεσμευτεί εκ των προτέρων σε μια συγκεκριμένη, προκαθορισμένη πορεία. Ο Madis Muller της Εσθονίας λέει ότι η ΕΚΤ δεν πρέπει να βιαστεί για περαιτέρω μειώσεις των επιτοκίων μετά από ένα πιθανό πρώτο βήμα τον Ιούνιο.

Υπάρχουν και εκείνοι που είναι ήδη απασχολημένοι σχεδιάζοντας την πτωτική τροχιά των επιτοκίων, τα οποία αυτή τη στιγμή βρίσκονται στο 4%.

Ο Villeroy είναι πεπεισμένος ότι η ΕΚΤ δεν πρέπει να «επικεντρώνει» τις περικοπές στις τριμηνιαίες συνεδριάσεις, οπότε δημοσιεύονται νέες προβλέψεις. Ο Λιθουανός Gediminas Simkus παίζει με την ιδέα περίπου τριών μειώσεων φέτος, ενώ ο Έλληνας Γιάννης Στουρνάρας δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ότι θέλει να δει τέσσερις. Ο Μαλτέζος Edward Scicluna έβαλε μάλιστα την ιδέα να κινηθούν σε μεγαλύτερα βήματα, μισής μονάδας, χωρίς καθυστέρηση, εάν οι προβλέψεις για τον πληθωρισμό πέσουν κάτω από το 2%.

Ο Pierre Wunsch του Βελγίου πρότεινε μια μέση λύση. «Χωρίς αρνητικές εκπλήξεις, οι δύο πρώτες μειώσεις επιτοκίων είναι αρκετά εύκολες και μετά γίνεται λίγο πιο περίπλοκο», είπε.

Απαντώντας στη Fed

Οι αξιωματούχοι εμφανίζονται να διαφωνούν για το πώς η προοπτική μεγαλύτερων καθυστερήσεων στις μειώσεις των επιτοκίων της Fed θα επηρεάσει την πολιτική της ΕΚΤ. Με τον πληθωρισμό να αποδεικνύεται πιο ανθεκτικός από το αναμενόμενο στις ΗΠΑ, υπάρχει μια ευδιάκριτη πιθανότητα οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής εκεί να πραγματοποιήσουν μόνο μία ή δύο περικοπές — χωρίς και αυτό να είναι σίγουρο.

Ο Holzmann δεν είναι πεπεισμένος ότι η ΕΚΤ θα μπορούσε να απομακρυνθεί «πολύ μακριά» εάν η Fed δεν χαμηλώσει τα επιτόκια φέτος και θα δίσταζε να μειώσει τρεις ή τέσσερις φορές. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής στη Φρανκφούρτη δεν μπορούν να αγνοήσουν πλήρως τις εξελίξεις στις ΗΠΑ όταν χαράσσουν το δικό τους μονοπάτι, είπε ο Vasle.

Ο Nagel και ο Ολλανδός συνάδελφος Klaas Knot σημείωσαν ότι η ΕΚΤ καθορίζει τη νομισματική πολιτική σε ένα παγκόσμιο πλαίσιο — αλλά τελικά αποφασίζει με βάση τη δική της προοπτική. Ο Πορτογάλος Mario Centeno, εν τω μεταξύ, είπε ότι η ΕΚΤ δεν «κοιτάζει τις ΗΠΑ».

Κίνδυνοι ενός άλλου σοκ στην τιμή του πετρελαίου

Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή φαίνεται ολοένα και πιο επισφαλής, αν και οι αξιωματούχοι διχάζονται για το τι μπορεί να σημαίνει μια πιθανή άνοδος της τιμής του πετρελαίου.

Το μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου, Piero Cipollone, περιέγραψε ένα τέτοιο σενάριο ως «μία από τις μεγαλύτερες ανησυχίες». Ο Knot ήταν πιο αισιόδοξος, λέγοντας ότι «αν έχουμε ένα πετρελαϊκό σοκ, θα είναι σε ένα πλαίσιο γενικού αποπληθωρισμού σε όλους τους άλλους παράγοντες».

«Η πιθανότητα σημαντικών δευτερογενών αποτελεσμάτων, θα υποστήριζα, είναι μικρότερη, αλλά είναι ξεκάθαρα κάτι που πρέπει να παρακολουθείται», είπε στο Bloomberg Television.

Διακυμάνσεις συναλλαγματικών ισοτιμιών

Αν και η ΕΚΤ δεν στοχεύει σε μια συγκεκριμένη συναλλαγματική ισοτιμία, ο Knot είπε ότι είναι «ένα στοιχείο» που διαμορφώνει τη σκέψη των αξιωματούχων. Μια παρατεταμένη περίοδος νομισματικής χαλάρωσης στην Ευρώπη με τις ΗΠΑ να μην ενεργούν στον ίδιο βαθμό θα μπορούσε να επηρεάσει το ευρώ, με τη Λαγκάρντ να λέει ότι οι αξιωματούχοι θα παρακολουθούν τις διακυμάνσεις «πολύ προσεκτικά», παρά το γεγονός ότι δεν στοχεύουν για ένα συγκεκριμένο επίπεδο.

«Ενώ έχουμε μια ενιαία εντολή με πρωταρχικό στόχο τη σταθερότητα των τιμών, προφανώς πρέπει να λάβουμε υπόψη τον αντίκτυπο που θα έχουν οι διακυμάνσεις των συναλλαγματικών ισοτιμιών στον πληθωρισμό μας», είπε. «Αυτή η κίνηση των νομισμάτων μπορεί να έχει αντίκτυπο στον πληθωρισμό μέσω του εισαγόμενου πληθωρισμού».