Ουκρανία: «Σήμα» για αλλαγή της πολιτικής των ΗΠΑ δίνει η RAND

Υπέρ γρήγορης λήξης του πολέμου τάσσεται το think tank RAND, εξηγώντας ότι αυτό είναι προς το συμφέρον των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Οπως σημειώνει, ένας μακροχρόνιος, πιο βίαιος πόλεμος θα είχε μακροπρόθεσμες και πιθανώς μη αναστρέψιμες αρνητικές συνέπειες για τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Εκτιμά δε ότι η πολιτική των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια και μετά τον πόλεμο μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο επανάληψης των συγκρούσεων στη Ρωσία. 

Τι είναι το RAND: Με ιστορία δεκαετιών, ίσως το πιο σημαντικό think tank για θέματα άμυνας και εξωτερικής πολιτικής, εξειδικευμένο στην έρευνα και ανάλυση θεμάτων που απασχολούν το Υπουργείο Άμυνας, την Εθνική Ασφάλεια και ευρύτερα την πολιτική στις ΗΠΑ. Πρόσφατα κηρύχθηκε «ανεπιθύμητος» οργανισμός στη Ρωσία.

Οπως εξηγεί στην ανάλυσή του (δείτε τη ολόκληρη εδώ), ένας μακροχρόνιος, πιο βίαιος πόλεμος θα είχε μακροπρόθεσμες και πιθανώς μη αναστρέψιμες αρνητικές συνέπειες για τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Για παράδειγμα, ένας μακροχρόνιος πόλεμος θα είχε αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, στους συμμάχους τους και στην Ουκρανία, ανεξάρτητα από τη μεταπολεμική στρατηγική των ΗΠΑ.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες πιθανώς να είναι σε θέση να επηρεάσουν την έκβαση της σύγκρουσης για να προωθήσουν τα μακροπρόθεσμα συμφέροντά τους. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επιλογές πολιτικής για να ενθαρρύνουν, για παράδειγμα, τη Ρωσία και την Ουκρανία να επιδιώξουν κατάπαυση του πυρός νωρίτερα παρά αργότερα.

Η πολιτική των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια και μετά τον πόλεμο μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο επανάληψης των συγκρούσεων στη Ρωσία. Για παράδειγμα, η χρήση της αμερικανικής επιρροής για την ενθάρρυνση ενός βραχυπρόθεσμου τερματισμού του πολέμου θα άφηνε την Ουκρανία σε καλύτερη θέση για να αποτρέψει μια μελλοντική ρωσική εισβολή.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να προωθήσουν μια κατάπαυση του πυρός που θα μπορούσε να μειώσει τον κίνδυνο γεγονότα κατά μήκος της γραμμής αντιπαράθεσης να κλιμακωθούν σε άλλο πόλεμο. Η Ουάσιγκτον μπορεί επίσης να ενθαρρύνει το Κίεβο να υιοθετήσει μια στρατιωτική στάση βελτιστοποιημένη για την άμυνα, αντί να συνεχίσει να επικεντρώνεται στην ανακατάληψη εδαφών που κατέχονται από τη Ρωσία. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να περιορίσει την ικανότητα του Κιέβου να απελευθερώσει κατεχόμενες περιοχές, αλλά θα δυσκόλευε τη Ρωσία να καταλάβει περισσότερα εδάφη, αυξάνοντας την ικανότητα του Κιέβου να αποτρέψει τη Μόσχα από την επανέναρξη του πολέμου.

Μια σκληροπυρηνική μεταπολεμική στρατηγική των ΗΠΑ στην Ευρώπη θα μπορούσε να καταστήσει τη σύγκρουση με τη Ρωσία περισσότερο -όχι λιγότερο- πιθανή. Ο πόλεμος έχει αποδυναμώσει τον στρατό της Ρωσίας και έδειξε ότι το ΝΑΤΟ είναι ισχυρός αποτρεπτικός παράγοντας έναντι ρωσικών επιθέσεων σε συμμάχους, ακόμη και όταν οι σύμμαχοι βοηθούν την πολεμική προσπάθεια της Ουκρανίας. Ως εκ τούτου, οι σκληροπυρηνικές πολιτικές των ΗΠΑ στο μεταπολεμικό πλαίσιο -όπως η περαιτέρω συσσώρευση δυνάμενων στην Ευρώπη- είναι απίθανο να είναι απαραίτητες για να αποτρέψουν αποτελεσματικά μια καιροσκοπική ρωσική επίθεση σε ένα κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ. Επιπλέον, τέτοιες πολιτικές θα μπορούσαν να αυξήσουν τον κίνδυνο άλλων οδών σύγκρουσης με τη Ρωσία, όπως ο πόλεμος που θα προκληθεί από πιθανή εσφαλμένη αντίληψη του Κρεμλίνου για τις προθέσεις των ΗΠΑ.

Αυτή η εκτίμηση προϋποθέτει ότι η σύγκρουση ΗΠΑ-Ρωσίας θα προέκυπτε από τις σθεναρές απαντήσεις της Μόσχας σε σκληροπυρηνικές πολιτικές και όχι στην ευκαιριακή επιθετικότητα. Η εκτίμησή μας σχετικά με τον κίνδυνο σύγκρουσης που προκύπτει από μια σκληροπυρηνική στρατηγική προϋποθέτει ότι η ανοχή της Ρωσίας στον κίνδυνο παραμένει η ίδια με σήμερα και ότι το Κρεμλίνο ανταποκρίνεται σθεναρά στις σκληροπυρηνικές πολιτικές των ΗΠΑ, προκαλώντας σταδιακή κλιμάκωση αντιπαράθεσης, που καθιστά τη σύγκρουση πιο πιθανή. Εάν κάποια από αυτές τις υποθέσεις είναι λανθασμένη, τότε μια σκληροπυρηνική στρατηγική θα μπορούσε να μειώσει τον κίνδυνο σύγκρουσης.

Οι στενότεροι δεσμοί Ρωσίας-Κίνας μπορεί να είναι μη αναστρέψιμοι. Πριν από τον πόλεμο, οι δεσμοί του Πεκίνου και της Μόσχας καθοδηγούνταν από μια κοινή ανησυχία για την ισχύ και την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Οι σχέσεις έχουν βαθύνει περαιτέρω κατά τη διάρκεια του πολέμου. Στο μεταπολεμικό περιβάλλον, μια σκληροπυρηνική πολιτική των ΗΠΑ έναντι της Ρωσίας θα μπορούσε να δημιουργήσει περισσότερα κίνητρα για μεγαλύτερη συνεργασία Ρωσίας-Κίνας. Μια λιγότερο σκληροπυρηνική προσέγγιση, όπως αυτή που εξετάζουμε, θα απέφευγε τη δημιουργία τέτοιων πρόσθετων κινήτρων. Αλλά θα ήταν απίθανο να αλλάξει τις υποψίες των δύο απέναντι στις ΗΠΑ που συντηρούν τη σχέση τους.

Ορισμένοι μεταπολεμικοί διχασμοί εντός του ΝΑΤΟ μπορεί να αποδειχθούν πιο σημαντικοί για τις Ηνωμένες Πολιτείες από άλλους. Μετά τον πόλεμο, σύμμαχοι όπως η Γαλλία, η Ιταλία και η Γερμανία μπορεί να δουν μια σκληροπυρηνική προσέγγιση των ΗΠΑ έναντι της Ρωσίας ως υπερβολικά προκλητική. Αντίθετα, ορισμένοι σύμμαχοι της Ανατολικής Ευρώπης πιθανότατα θα αντιτάσσονταν σε μια λιγότερο σκληροπυρηνική προσέγγιση των ΗΠΑ στις περισσότερες περιπτώσεις, φοβούμενοι ότι μια τέτοια στρατηγική θα μπορούσε να αποδυναμώσει την ικανότητα του ΝΑΤΟ να αποτρέψει τη Ρωσία από περαιτέρω επιθετικότητα.

Αλλά αυτές οι διαφωνίες πολιτικής μπορεί να μην έχουν ίσες επιπτώσεις στο συμφέρον των ΗΠΑ για ένα ικανό και ενοποιημένο ΝΑΤΟ. Οι σύμμαχοι της Ανατολικής Ευρώπης εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την εγγύηση ασφαλείας των ΗΠΑ και είναι απίθανο να υπονομεύσουν το ΝΑΤΟ, ακόμα κι αν αυτοί οι σύμμαχοι διαφωνούν με την πολιτική των ΗΠΑ. Η Γερμανία και η Γαλλία, αντίθετα, θα μπορούσαν να λάβουν μέτρα για τη μείωση των επενδύσεων στη συλλογική άμυνα, ως απάντηση στις διαφωνίες σχετικά με τη μεταπολεμική στρατηγική.