Η οικονομία της Κίνας οδεύει προς μεγάλη κάμψη, σύμφωνα με τον Πολ Κρούγκμαν.
Σε άρθρο του στους New York Times, o νομπελίστας οικονομολόγος συνέκρινε τις πρόσφατες απογοητευτικές οικονομικές επιδόσεις της Κίνας με τα οικονομικά δεινά της Ιαπωνίας τη δεκαετία του '90, όταν η οικονομική ισχύς της χώρας άρχισε να μειώνεται.
«Η Κίνα φαίνεται να παραπαίει τον τελευταίο καιρό και κάποιοι ρωτούν αν η μελλοντική πορεία της Κίνας μπορεί να μοιάζει με αυτήν της Ιαπωνίας. Η απάντησή μου είναι μάλλον όχι - η Κίνα θα τα πάει χειρότερα» τόνισε ο Κρούγκμαν.
Σύμφωνα με τον Κρούγκμαν, η οικονομία της Ιαπωνίας παρέλυσε σε μεγάλο βαθμό λόγω δημογραφικών προβλήματων, παρόμοιων με αυτά που αντιμετωπίζει τώρα η Κίνα.
Η χαμηλή γονιμότητα και τα χαμηλά ποσοστά μετανάστευσης οδήγησαν τον ενεργό πληθυσμό της Ιαπωνίας σε ραγδαία μείωση στη δεκαετία του 2.000. Αυτό οδήγησε σε αδύναμες επενδύσεις στην οικονομία της Ιαπωνίας, γεγονός που τροφοδότησε την άνοδο του χρέους.
Ο ενεργός πληθυσμός της Κίνας μειώνεται επίσης καθώς ο πληθυσμός της γερνάει και οι νεότεροι εργαζόμενοι δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν θέσεις εργασίας. Η χώρα κατέγραψε ποσοστό ρεκόρ 21% ανεργίας των νέων το περασμένο τρίμηνο, σύμφωνα με στοιχεία της κινεζικής κυβέρνησης.
Επιπλέον, σημείωσε ο Κρούγκμαν, η Κίνα υποφέρει επίσης από μια μη ισορροπημένη οικονομία, με τη ζήτηση να δυσκολεύεται να ανακάμψει μετά την πανδημία. Η μεταποιητική δραστηριότητα συρρικνώθηκε τον Μάιο, ενώ η δραστηριότητα στον τομέα των ακινήτων, που αποτελεί περίπου το ένα πέμπτο της οικονομίας της Κίνας, έχει επίσης επιβραδυνθεί.
Αυτοί οι παράγοντες έχουν οδηγήσει τους ειδικούς να «σημάνουν συναγερμό» για το μέλλον της Κίνας.
Σύμφωνα με τον Κρούγκμαν η χώρα θα μπορούσε να πέσει στην «παγίδα του μεσαίου εισοδήματος», ένα φαινόμενο που παρατηρείται στις αναδυόμενες οικονομίες όπου η οικονομία αναπτύσσεται γρήγορα μέχρι ένα σημείο και στη συνέχεια μένει στάσιμη.
«Εάν η Κίνα οδεύει προς επιβράδυνση, το ενδιαφέρον ερώτημα είναι αν μπορεί να αναπαράγει την κοινωνική συνοχή της Ιαπωνίας – την ικανότητά της να διαχειρίζεται την πιο αργή ανάπτυξη χωρίς μαζική ανέχεια ή κοινωνική αστάθεια. Σίγουρα δεν είμαι ειδικός στην Κίνα, αλλά υπάρχει κάποια ένδειξη ότι η Κίνα , ειδικά κάτω από ένα ασταθές αυταρχικό καθεστώς, είναι ικανή να το πετύχει αυτό;» υπογράμμισε ο Κρούγκμαν.