Spiegel: Τα μυστικά της κάλπης, το κόλπο Μητσοτάκη

«Ο συντηρητικός πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θα κερδίσει πιθανότατα τις εκλογές στα τέλη Ιουνίου με σαφή διαφορά.

Το κόλπο είναι το εξής: υπόσχεται σταθερότητα στην εξουθενωμένη χώρα και ασφάλεια απέναντι στη φτώχεια - και τους μετανάστες», αναφέρει σε εκτενές ρεπορτάζ για τις εκλογές στην Ελλάδα το Spiegel Online. Εστιάζοντας στο προφίλ του Κυριάκου Μητσοτάκη και στο πώς κατάφερε να πάρει την εξουσία από την αριστερά διεκδικώντας τώρα με μεγάλη διαφορά την επανεκλογή του, το ρεπορτάζ σημειώνει:

«Το πώς το κατάφερε, φαίνεται από το προεκλογικό σποτ της ΝΔ. Το μόνο που μπορείτε να δει κανείς εκεί είναι ένα: τον Μητσοτάκη. Το κόμμα πίσω από αυτόν έχει γίνει αόρατο. Σαν να μην μπορούσε πια να ζητήσει κανείς από τους Έλληνες να εμπιστευτούν έναν θεσμό. Σαν να προτιμούσαν ένα πρόσωπο, ένα σύνθημα. Και αυτό είναι πρωτίστως ένα: ασφάλεια.» Το ρεπορτάζ αναφέρεται επίσης και στη δύσκολη πολιτική αποστολή που ανέλαβε ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ την δική του περίοδο διακυβέρνησης: «να εφαρμόσει την πολιτική λιτότητας, στην οποία ο ίδιος είχε αντιταχθεί στο παρελθόν».

Στο άρθρο μπορεί να διαβάσει κανείς απόψεις πολιτών που ζουν και εργάζονται στο κέντρο της Αθήνας, και επιστρέφοντας στο ‘τώρα΄ το ρεπορτάζ παρατηρεί: «Η επιτυχημένη Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι μια χώρα όπου εταιρείες αναζητούν ξανά υπαλλήλους. Αλλά είναι επίσης μια χώρα όπου οι άνθρωποι είναι εξαντλημένοι από δέκα χρόνια κρίσης. Η σταθερότητα, την οποία συνεχίζει να υπόσχεται ο Μητσοτάκης σημαίνει: όχι άλλα πειράματα. Ούτε καν αυτά που θα μπορούσαν να δώσουν ελπίδα».

Μεταξύ άλλων στο Spiegel μιλά και ο πρώην υφυπ. Πολιτισμού και Εξωτερικών επί ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Ξυδάκης, ο οποίος έχει πλέον αποσυρθεί από την πολιτική. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η αριστερά δεν ξέρει ποια ποιον εκπροσωπεί και για τι μάχεται». Για τον ίδιο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια της κρίσης απάλυνε μεν την δύσκολη κατάσταση, στην οποία βρίσκονταν πολλοί, αλλά, όπως λέει, δεν έδωσε στους ανθρώπους «την αίσθηση ότι θα μπορούσαμε πραγματικά να αλλάξουμε κάτι».

«Τα σύνορα της φρίκης»

«Οι θάνατοι στη Μεσόγειο δεν είναι απλώς δυστύχημα αλλά το αποτέλεσμα μιας λανθασμένης, πραγματικά απάνθρωπης πολιτικής» σχολιάζει η εφημερίδα Zeit με αφορμή προσφυγικό ναυάγιο στην Πύλο. Πρόκειται «για μια στιγμή που θυμίζει την εικόνα με τον μικρό Άλαν Κούρντι το 2015. (…) Αλλά είναι επίσης μια στιγμή που δείχνει με σκληρή σαφήνεια ότι το ευρωπαϊκό σύστημα ασύλου είναι απάνθρωπο. Απάνθρωπες είναι οι συνθήκες σε ορισμένους καταυλισμούς στην Ελλάδα και οι συνθήκες στα σαπιοκάραβα, με τα οποία αποπειρώνται άνθρωποι να φτάσουν στην Ευρώπη.

Απάνθρωπα και παράνομα είναι τα pushback, με τα οποία ευρωπαίοι συνοριοφύλακες απωθούν πρόσφυγες στην ανοιχτή θάλασσα ή τρίτες χώρες. Απάνθρωπες είναι οι συνθήκες σε ενδιάμεσους καταυλισμούς στη Λιβύη, η εκμετάλλευση εκεί, οι βιασμοί. Και ό,τι συμβαίνει στις οδούς των διακινητών (...)».

Το σχόλιο εστιάζει και στην ευθύνη της: «Η ευρωπαϊκή πολιτική ασύλου δίνει λανθασμένα κίνητρα. Προωθεί ένα μαφιόζικο σύστημα διακίνησης ανθρώπων. Δημιουργεί έμμεσα μια μεταναστευτική βιομηχανία με διακινητές, καπετάνιους, δουλεμπόρους, διεφθαρμένους υπαλλήλους και υποτιθέμενους συνοριοφύλακες. Κι έτσι οι πρόσφυγες πληρώνουν πολύ συχνά με τη ζωή τους (…) Θα χρειαστούν χρόνια για να εξανθρωπιστούν τα σύνορα της Ευρώπης. Αλλά αν η ΕΕ δεν προσπαθήσει να το κάνει, ένα είναι σίγουρο: περισσότεροι άνθρωποι θα πνίγονται στη Μεσόγειο κάθε εβδομάδα.»

«Από το Δέλτα του Νείλου στον θάνατο»

Στην Αίγυπτο, εστιάζει εκτενές ρεπορτάζ στην εφημερίδα taz του Βερολίνου, αναζητώντας τα ίχνη των σύγχρονων δουλεμπόρων. «Στο Δέλτα του Νείλου εντοπίζεται το σημείο εκκίνησης του συστήματος διακινητών (…) Στα φτωχά χωριά κυκλοφορούν τα ονόματα του διακινητών, όπως και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.»

Ως προς το προφίλ των ανθρώπων που αποφασίζουν να ρισκάρουν με τη ζωή τους γι αυτό το ταξίδι, πρόκειται κυρίως για «νεαρούς άνδρες, αλλά και παιδιά, ανηλίκους. Όπως αναφέρει ο Αιγύπτιος ερευνητικός ρεπόρτερ Γκαμάλ Γκοχάρ, γνωρίζει και ο ίδιος αρκετούς 13χρονους ή 14χρονους που φεύγουν με έναν μεγαλύτερο αδερφό τους. Το βασικό κίνητρο είναι σχεδόν πάντα να ξεφύγουν από την φτώχεια». Σοκ όμως προκαλούν και τα εξής στοιχεία:

«Το κόστος για τη διέλευση προς την Ευρώπη αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Καταβάλλονται έως και 4.500 ευρώ. Πολλές οικογένειες για να το αντέξουν οικονομικά πουλούν ζώα ή υπερχρεώνονται. ‘Προσπαθούν εξαργυρώσουν ουσιαστικά οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχεό για να στείλουν ένα από τα παιδιά τους στην Ευρώπη’, αναφέρει ο Γκοχάρ».

Το ίδιο ανατριχιαστικές είναι και οι πληροφορίες σχετικά με την νέων ανθρώπων και παιδιών από τους διακινητές στη Λιβύη: τους στοιβάζουν σε απομακρυσμένα «σπίτια» λαθρεμπόρων, ακολουθούν πολύωρες νυχτερινές πεζοπορίες στην έρημο, χορηγούν ακόμη και το οπιούχο ναρκωτικό τραμαδόλη σε παιδιά. Πολλά παιδιά «πωλούνται σε άλλες συμμορίες και καταλήγουν σε χωράφια, ζητιάνοι ή στην πορνεία στη Λιβύη (…) Σε άλλες περιπτώσεις άνθρωποι βασανίζονται. Στη συνέχεια, οι συμμορίες στέλνουν βίντεο με εικόνες βασανιστηρίων σε συγγενείς των θυμάτων και απειλούν να σκοτώσουν τα παιδιά αν δεν πληρώσουν τα λύτρα. Αν δεν γίνει η πληρωμή, πωλούν τα παιδιά».

ΠΗΓΗ: DEUTSCHE WELLE