Ενοχος για μαζική εξαπάτηση επενδυτών ο Ελληνοκύπριος Αντονι Κωνσταντίνου

Ενοχος σε επτά κατηγορίες για απάτη και ξέπλυμα χρήματος κρίθηκε σε δικαστήριο του Λονδίνου ο Ελληνοκύπριος Αντονι Κωνσταντίνου, γιος του μεγιστάνα Αρίστου Κωνσταντίνου, ιδρυτή του οίκου μόδας Ariella, που είχε δολοφονηθεί το 1985.   

Ο Κωνσταντίνου, επικεφαλής της επενδυτικής εταιρείας Capital World Markers, κατηγορούνταν για μαζική εξαπάτηση μικροεπενδυτών, που είχαν τοποθετήσει κεφάλαια έως και 70 εκατ. λίρες σε ένα σχήμα Ponzi (πυραμίδα).  

Ο Κωνσταντίνου εξαφανίστηκε κατά τη διάρκεια της δίμηνης δίκης του και έχει εκδοθεί ένταλμα σύλληψής του. Εβδομάδες μετά την εξαφάνισή του συνελήφθη στη Βουλγαρία επειδή διέθετε πλαστά έγγραφα ταυτότητας, αλλά για άγνωστους λόγους αφέθηκε ελεύθερος. Παραμένει άφαντος.

Σύμφωνα με το Bloomberg, ο Κωνσταντίνου προσέλκυε επενδυτές από τα τέλη του 2013 καθώς καυχιόταν για γενναιόδωρες αποδόσεις -5% τον μήνα- σε υποτιθέμενες συναλλαγές στην αγορά συναλλάγματος, για ελάχιστη επένδυση 100.000 λιρών στην εταιρεία του, ανέφεραν οι εισαγγελείς. Οι επενδυτές είπαν ότι μόνο το 10% της επένδυσής τους θα επενδυόταν και ότι το ρίσκο ήταν εγγυημένο με βάση και την προσωπική περιουσία του Κωνσταντίνου.

Κανένας υπάλληλος της CWM, εκτός από τον Κωνσταντίνου, δεν έχει κατηγορηθεί για παράβαση και δεν υπάρχουν άλλες διώξεις. 

Το σχέδιο Ponzi είχε ενορχηστρωθεί από τον ίδιο τον Κωνσταντίνου, είπαν οι εισαγγελείς στους ενόρκους. Ο ίδιος έλεγχε τα πάντα στην εταιρεία, από τους τραπεζικούς λογαριασμούς μέχρι και τη λήψη αντιγράφων όλης της αλληλογραφίας με διευθύνσεις email CWM.

Τελικά, ένας ερευνητής της αστυνομίας του Λονδίνου διαπίστωσε ότι οι πληρωμές στους επενδυτές δεν προέρχονταν από συναλλαγές στις αγορές συναλλάγματος. Στην πραγματικότητα, υπήρχαν ελάχιστα στοιχεία για κάποιο σημαντικό εισόδημα και οι πληρωμές πραγματοποιούνταν απλώς από τα κεφάλαια των επενδυτών. Η εισαγγελία είπε ότι κανένα άλλο μέλος του προσωπικού της CWM δεν γνώριζε ότι επρόκειτο για απάτη.

Η ομάδα υπεράσπισης του Κωνσταντίνου υποστήριξε στη δίκη ότι ενώ ήταν δυσάρεστος, δεν ήταν εγκληματίας.