Η χαμένη νέα γενιά του Ιράκ

Έχει πτυχίο μηχανικού και ειδικεύεται στη βιομηχανία πετρελαίου, ωστόσο, παρόλο που το Ιράκ είναι μια από τις σημαντικότερες πετρελαιοπαραγωγούς χώρες στον κόσμο, ο 28χρονος Ιμπραήμ δεν μπορεί να βρει δουλειά.

«Κοιμάμαι την ημέρα, μένω σπίτι ή βλέπω φίλους στο καφενείο. Το πρόβλημα αφορά όλους τους νέους. Δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου θέσεις εργασίας στον δημόσιο τομέα, και στον ιδιωτικό εργάζεσαι 10-12 ώρες την ημέρα για 200 δολάρια. Στον τομέα μου, την παραγωγή πετρελαίου, το 70% των θέσεων εργασίας πηγαίνει σε ξένους εργάτες και μόνο το 30% σε Ιρακινούς», λέει.

Οι άνθρωποι είχαν πολλές ελπίδες για το μέλλον όταν ανατράπηκε ο Σαντάμ Χουσεΐν, αλλά διαψεύστηκαν. Σύμφωνα με τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας, ένας στους τρεις νέους δεν έχει δουλειά. Το Ιράκ παραπαίει από τη μια κρίση στην άλλη εδώ και δεκαετίες. Μόλις πριν από λίγους μήνες ορκίστηκε ο νέος πρωθυπουργός Αλ Σουντανί. Η οικονομική κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη.

Οι νέοι θέλουν να μεταναστεύσουν

Οι δομές είναι ξεπερασμένες, η ελίτ της χώρας πλουτίζει και η διαφθορά ανθεί. Πολλοί θεωρούν τις ΗΠΑ συνυπεύθυνες για τη δυστυχία τους. Οι περισσότεροι νέοι ονειρεύονται να ζήσουν στο εξωτερικό, θέλουν να μεταναστεύσουν νόμιμα ή παράνομα. Όπως ο 28χρονος Μπακάρ που τα κατάφερε και σήμερα ζει στην Ολλανδία.

«Τα δύο πρώτα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα», λέει, «αλλά τώρα είμαι εκεί οκτώ χρόνια και όλα είναι εντάξει. Έχω οικογένεια, διαβατήριο, δουλειά και μια καλή ζωή εκεί. Εδώ δεν είναι φυσιολογικά, δεν υπάρχει δουλειά, δεν υπάρχουν καλά σχολεία, δεν υπάρχει καθαρό νερό, όλα είναι άσχημα».

Ο μισός πληθυσμός του Ιράκ είναι κάτω των 25 ετών. Το 2019, πολλοί βγήκαν στους δρόμους για να διαδηλώσουν κατά της πολιτικής ελίτ, αλλά οι διαδηλώσεις πνίγηκαν στο αίμα.

Αυτοί που μένουν και περιμένουν

Γίνονται πάντως κάποιες προσπάθειες. Μια ΜΚΟ πριν από πέντε χρόνια ίδρυσε μια λέσχη στην οποία συναντώνται οι νέοι με στόχο να προετοιμαστούν για την αγορά εργασίας. Πολλές χώρες, μεταξύ αυτών και η Γερμανία, τους στηρίζουν ώστε να ιδρύσουν νεοφυείς επιχειρήσεις. Η νεαρή Μένα λέει ότι κάτι τέτοιο κάθε άλλο παρά αυτονόητο είναι στο Ιράκ, κυρίως για τις νεαρές γυναίκες, όπως η ίδια. Και ο 26χρονος Χομάμ θέλει να παραμείνει στο Ιράκ. «Πρέπει να οικοδομήσουμε τη χώρα μας, ποιος θα το κάνει αυτό, αν όχι εμείς;», λέει. «Η νέα γενιά έχει αλλάξει μετά τις διαδηλώσεις του 2019, επανεξετάζουμε τα πράγματα. Υπάρχουν εκατοντάδες ευκαιρίες, γιατί το Ιράκ τώρα ανοίγει. Συμβαίνουν πολλά εδώ».

Ο Ιμπραήμ, από την άλλη πλευρά, έχει μόνο έναν στόχο. Να φύγει από το Ιράκ το συντομότερο δυνατό, κατά προτίμηση στη Γερμανία. Προς το παρόν, περπατάει στην πλατεία Ταχρίρ της Βαγδάτης για να σκοτώσει την ώρα του.

ΠΗΓΗ: DEUTSCHE WELLE