Δημοσίευμα: Οι ΗΠΑ κατέστρεψαν τους Nord Stream, έρευνα ζητά η Ρωσία

Κείμενο που δημοσίευσε στο διαδίκτυο αμερικανός βετεράνος δημοσιογράφος-ερευνητής Σέιμουρ Χερς, σύμφωνα με το οποίο η κυβέρνηση των ΗΠΑ βρισκόταν πίσω από τις εκρήξεις στους αγωγούς Nord Stream, θα όφειλε να αποτελέσει τη βάση για να διενεργηθεί διεθνής έρευνα, έκρινε σήμερα ο Βιατσέσλαβ Βαλόντιν, ο πρόεδρος της Κρατικής Δούμας (της κάτω Βουλής).

Ο Λευκός Οίκος απέρριψε χθες το ρεπορτάζ που δημοσίευσε ο δημοσιογράφος-ερευνητής Σέιμουρ Χερς, σύμφωνα με το οποίο η πυροδότηση των εκρηκτικών που έθεσαν εκτός λειτουργίας τους αγωγούς τον Σεπτέμβριο του 2022 οργανώθηκε κατ’ εντολή του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν.

Από την πλευρά του, ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ δήλωσε ότι το ρεπορτάζ του Χερς αξίζει περισσότερη προσοχή, ενώ πρόσθεσε ότι εκπλήσσεται από το γεγονός ότι δεν καλύφθηκε πιο εκτενώς από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης.

Επίσης ο Πεσκόφ επεσήμανε ότι οι πληροφορίες αυτές υπογραμμίζουν την ανάγκη να διεξαχθεί διεθνής έρευνα για τη δολιοφθορά στους αγωγούς Nord Stream. Ο κόσμος, σημείωσε ο ίδιος, πρέπει να γνωρίζει την αλήθεια για το τι συνέβη.

Η Μόσχα έχει επανειλημμένα κατηγορήσει τη Δύση ότι ευθύνεται για τις εκρήξεις στους δύο αγωγούς που μετέφεραν ρωσικό αέριο στη Γερμανία, χωρίς να προσφέρει αποδείξεις. Ερευνητές από τη Σουηδία και τη Δανία -στις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες των οποίων σημειώθηκαν οι εκρήξεις- έχουν επισημάνει ότι οι ρωγμές στους αγωγούς ήταν αποτέλεσμα δολιοφθοράς, αλλά δεν έχουν διευκρινίσει ποιος πιστεύουν ότι ευθύνεται για αυτή.

Ρώσοι αξιωματούχοι και πολιτικοί έσπευσαν να ζητήσουν απαντήσεις, μετά τη δημοσίευση του ρεπορτάζ του Χερς. Ο Ρώσος υφυπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Ριαμπκόφ δήλωσε σήμερα ότι θα υπάρξουν επιπτώσεις για τις ΗΠΑ, ενώ πρόσθεσε ότι το ρεπορτάζ του Χερς δεν αποτέλεσε έκπληξη για τη Μόσχα.

Τι υποστηρίζει το ρεπορτάζ

Ο Σέιμουρ Χερς έχει επιτυχίες στο ενεργητικό του. Κέρδισε για πρώτη φορά την αναγνώριση το 1969 για την αποκάλυψη της σφαγής στο My Lai και τη συγκάλυψη της κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ. Για την επιτυχία έλαβε το Βραβείο Πούλιτζερ το 1970. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, ο Χερς κάλυψε το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ για τους New York Times και αποκάλυψε τον παράνομο βομβαρδισμό της Καμπότζης.

O δημοσιογράφος υποστηρίζει ότι τον περασμένο Ιούνιο, οι δύτες του Πολεμικού Ναυτικού, που δρούσαν υπό την κάλυψη μιας ευρέως δημοσιοποιημένης άσκησης του ΝΑΤΟ στα μέσα του καλοκαιριού, γνωστής ως BALTOPS 22, τοποθέτησαν τα εκρηκτικά που πυροδοτήθηκαν από απόσταση, τρεις μήνες αργότερα, και κατέστρεψαν τρεις από τους τέσσερις αγωγούς Nord Stream.

Δύο από τους αγωγούς, οι οποίοι ήταν γνωστοί  ως Nord Stream 1, παρείχαν στη Γερμανία και σε μεγάλο μέρος της Δυτικής Ευρώπης φθηνό ρωσικό φυσικό αέριο για περισσότερο από μια δεκαετία. Ένα δεύτερο ζεύγος αγωγών, που ονομαζόταν Nord Stream 2, είχε κατασκευαστεί.

Ζητήθηκε να σχολιάσει η Adrienne Watson, εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, που απάντησε μέσω email: «Αυτά είναι ψέματα και και πλήρης φαντασία». Η Tammy Thorp, εκπρόσωπος της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, έγραψε παρόμοια: «Αυτός ο ισχυρισμός είναι εντελώς ψευδής».

Ωστόσο ο ίδιος υποστηρίζει ότι η απόφαση του Μπάιντεν να σαμποτάρει τους αγωγούς ήρθε μετά από περισσότερους από εννέα μήνες άκρως απόρρητης συζήτησης στελεχών της εθνικής υπηρεσίας ασφάλειας της Ουάσιγκτον σχετικά με τον καλύτερο τρόπο επίτευξης αυτού του στόχου. Για μεγάλο μέρος εκείνου του χρόνου, το θέμα δεν ήταν αν θα εκτελεστεί η αποστολή, αλλά πώς θα ολοκληρωθεί χωρίς να αποκαλυφθεί ο δράστης.

Ο πρόεδρος Μπάιντεν και το επιτελείο του, υποστηρίζει ο αμερικανός δημοσιογράφος, εχθρεύονταν τους δύο αγωγούς οι οποίοι παρέκαμπταν την Ουκρανία και εξασφάλιζαν άφθονο και φθηνό φυσικό αέριο στη Γερμανία. Από τις πρώτες μέρες του, ο Nord Stream 1 θεωρήθηκε από την Ουάσιγκτον και εταίρους της στο ΝΑΤΟ ως απειλή για τη δυτική κυριαρχία.

Το ρεπορτάζ υποστηρίζει ότι στην επιχείρηση ρόλο έπαιξε και η Νορβηγία. Κάποια στιγμή τον Μάρτιο, μερικά μέλη της αμερικανικής ομάδας που έκανε το σαμποτάζ πέταξαν στη Νορβηγία για να συναντηθούν με τη Νορβηγική Μυστική Υπηρεσία και το Ναυτικό. Ένα από τα βασικά ερωτήματα ήταν πού ακριβώς στη Βαλτική Θάλασσα ήταν το καλύτερο σημείο για να τοποθετηθούν τα εκρηκτικά. Το Nord Stream 1 και το 2, το καθένα με δύο σειρές αγωγών, χωρίστηκαν σε μεγάλο μέρος της διαδρομής λίγο περισσότερο από ένα μίλι καθώς έφτασαν στο λιμάνι του Greifswald στα βορειοανατολικά της Γερμανίας.

Το νορβηγικό ναυτικό έσπευσε να βρει το κατάλληλο σημείο, στα ρηχά νερά της Βαλτικής θάλασσας λίγα μίλια έξω από το νησί Bornholm της Δανίας. Οι αγωγοί απείχαν περισσότερο από ένα μίλι μεταξύ τους κατά μήκος ενός θαλάσσιου πυθμένα που είχε βάθος μόλις 260 πόδια.

Οι Νορβηγοί επεσήμαναν επίσης ότι ορισμένοι ανώτεροι αξιωματούχοι στη Δανία και τη Σουηδία έπρεπε να ενημερωθούν γενικά για πιθανή καταδυτική δραστηριότητα στην περιοχή. Με αυτόν τον τρόπο, κάποιος υψηλόβαθμος θα μπορούσε να παρέμβει και να κρατήσει μια πιθανή αναφορά εκτός της αλυσίδας διοίκησης, διευκολύνοντας την επιχείρηση.

Οι Νορβηγοί ήταν το κλειδί για την επίλυση και άλλων εμποδίων. Το ρωσικό ναυτικό ήταν γνωστό ότι διέθετε τεχνολογία επιτήρησης ικανή να εντοπίσει και να πυροδοτήσει υποβρύχιες νάρκες. Οι αμερικανικοί εκρηκτικοί μηχανισμοί έπρεπε να καμουφλαριστούν με τρόπο που θα τους έκανε να φαίνονται στο ρωσικό σύστημα ως μέρος του βυθού - κάτι που απαιτούσε προσαρμογή στη συγκεκριμένη αλατότητα του νερού. Οι Νορβηγοί είχαν τη λύση.