Τι σημαίνει για την εξέλιξη του πολέμου η ρωσική επιστράτευση

Χρειάζονται μήνες για να κινητοποιηθούν, να εξοπλιστούν και να οργανωθούν νέες δυνάμεις μάχης, ακόμη κι αν όσοι κληθούν έχουν προηγούμενη στρατιωτική εμπειρία, εκτιμά ο διπλωματικός ανταποκριτής του BBC Πολ Άνταμς, στον απόηχο των ανακοινώσεων Πούτιν για μερική επιστράτευση. 

Εκτός και αν η Ρωσία αρχίσει να ρίχνει τις νέες δυνάμεις στη μάχη τμηματικά, τότε δεν θα εμπλακούν μέχρι την επόμενη άνοιξη. Και δεδομένων των σημαντικών απωλειών της Ρωσίας σε υλικά μέσα, η Μόσχα μπορεί να δυσκολευτεί να δώσει στις νέες μονάδες τον εξοπλισμό που χρειάζονται για να πολεμήσουν αποτελεσματικά.

Χρησιμοποιώντας εξελιγμένο δυτικό εξοπλισμό, ο στρατός της Ουκρανίας έχει επιφέρει σημαντικά πλήγματα, εξηγεί, ανατινάζοντας αποθήκες πυρομαχικών, θέσεις διοίκησης και βάσεις πίσω από τις γραμμές του μετώπου. Γίνεται, έτσι, όλο και πιο δύσκολο για το Κρεμλίνο να οργανώσει και να εξοπλίσει τις δυνάμεις που έχει ήδη στον αγώνα, πόσο μάλλον να δημιουργήσει νέες.

Και τι γίνεται με τα στρατεύματα που ήδη υπηρετούν στην Ουκρανία; Το ηθικό ήταν ήδη χαμηλό. Τώρα κάποιοι θα μάθουν ότι τα συμβόλαιά τους επεκτείνονται, την ώρα που διαφαίνεται η προοπτική ενός μακρύ σκληρού χειμώνα.

Από την πλευρά του, ο Φρανκ Γκάρντνερ, ανταποκριτής του BBC News, υποστηρίζει ότι ακόμη και πριν από το διάγγελμα του Προέδρου Πούτιν, ο πόλεμος στην Ουκρανία εισερχόταν σε μια επικίνδυνη φάση. Η ξαφνική επιτυχία της Ουκρανίας στην ανακατάληψη περισσότερων από 1.000 τετραγωνικών μιλίων εδάφους γύρω από το Χάρκοβο έχει θορυβήσει τη Μόσχα και έχει επιταχύνει τα σχέδια των υποστηριζόμενων από τη Ρωσία αυτονομιστών στο Ντονμπάς για τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων με στόχο να γίνουν μέρος της Ρωσίας.

Καταγγελθείσες ήδη ως απάτη, θα οδηγούσαν κατά πάσα πιθανότητα τη Μόσχα να κηρύξει ολόκληρη την περιοχή του Ντομπάς της Ουκρανίας, καθώς και επίσης τη Ζαπορίζια και τη Χερσώνα στο νότο, ως μέρος της κυρίαρχης Ρωσίας.

Ο υπόλοιπος κόσμος μπορεί να μην αναγνωρίσει τα αποτελέσματα, αλλά για τη Μόσχα αυτό δεν έχει σημασία. Για το Κρεμλίνο αυτή η εξέλιξη θα σημαίνει ότι η Ουκρανία δεν αγωνίζεται πλέον για να ελευθερώσει το δικό της έδαφος, αντίθετα -στα μάτια του Πούτιν- είναι εισβολείς, που χρησιμοποιούν όπλα που προμήθευσε το ΝΑΤΟ για να απειλήσουν τη Ρωσία.

Όλα αυτά μπορούν να τροφοδοτήσουν την αφήγηση του Πούτιν ότι χρειάζονται πλέον ακραία μέτρα για την υπεράσπιση της ρωσικής πατρίδας από μια σατανική φυλή της Ουκρανίας και τους δυτικούς υποστηρικτές της. Η κλήση 300.000 ανεπαρκώς εκπαιδευμένων εφέδρων είναι απίθανο να είναι το μόνο μέτρο στο οποίο καταφεύγει, προκειμένου να αποτρέψει μια ταπεινωτική ήττα.

Από την πλευρά του, ο Λουκ Χάρντινγκ, ανταποκριτής στον Guardian, εκτιμά ότι μια μερική κινητοποίηση δεν θα λύσει το πρόβλημα της έλλειψης ρωσικών στρατευμάτων στο πεδίο της μάχης και θα μπορούσε να είναι «βαθιά αντιδημοφιλής».

Ο Χάρντινγκ λέει: «Ταυτόχρονα, περιμέναμε ένα πραξικόπημα στο παλάτι για ολιγάρχες, στρατηγούς ή αξιωματούχους του Κρεμλίνου για να απομακρύνουν τον Βλαντιμίρ Πούτιν. «Νομίζω ότι, δυστυχώς, αυτό δεν πρόκειται να συμβεί».

Ο Χάρντινγκ υποστηρίζει ότι η ομιλία του Πούτιν ήταν μια «συνηθισμένη λίστα κατηγοριών».

«Είναι παράξενο που μετά από έξι μήνες σύγκρουσης, ο Βλαντιμίρ Πούτιν εξακολουθεί να ζει σε μια παράλληλη πραγματικότητα, όπου η Ρωσία δεν εισέβαλε στην Ουκρανία, αλλά η Ουκρανία απείλησε τη Ρωσία», προσθέτει.