Σύνοδος Κορυφής: Πρόταση για «ζώνες ελέγχου» από την Ολλανδία

Όσες περισσότερες επιχορηγήσεις θέλουν να αντλήσουν οι χώρες μέλη από το Ταμείο Ανάκαμψης, τόσο μεγαλύτερος να είναι ο έλεγχος και η εποπτεία, προτείνει τώρα ο Μάρκ Ρούτε.

Διπλωματικές πηγές από τις Βρυξέλλες ανέφεραν πριν από λίγο στο Εuro2day.gr, ότι «αυτή μπορεί να θεωρηθεί η συμβιβαστική πρόταση της Ολλανδίας ώστε να κατευνάσει τα κράτη μέλη που δεν θέλουν παρέμβαση στα εσωτερικά τούς».

Επιπλέον, όπως μαθαίνουμε, ο κ. Ρούτε έχει ήδη κερδίσει την μάχη για τους επιπλέον όρους που θα είναι συνδεδεμένοι με τις επιχορηγήσεις και αυτή τη στιγμή «παλεύει» για το βέτο που θέλει να ασκεί όταν μια χώρα αποκλίνει από το μεταρρυθμιστικό πλάνο, ώστε να παγώνουν αυτόματα οι αποδεσμεύσεις των κονδυλίων.

Μια τέτοια εξέλιξη, εάν γίνει αποδεκτή, σημαίνει ότι η Ελλάδα, που επιδιώκει να απορροφήσει όλο το ποσό των επιχορηγήσεων που δικαιούται, θα έχει το βραχνά της Ολλανδίας, πάνω από κάθε αίτημα για εισροή χρημάτων.

Επιπλέον, οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι οι χώρες με βεβαρημένο παρελθόν θα έχουν μια πιο σφιχτη επιτήρηση επι της ουσίας σε σχέση με μια άλλη χώρα μέλος.

Δηλαδή, σύμφωνα με τους Ολλανδούς, αν μια χώρα όπως η Αυστρία ζητήσει επιχορήγηση και κάποια στιγμή παρατηρηθεί ότι έχει πέσει πίσω σε ένα μέρος των μεταρρυθμίσεων που έχει υποσχεθεί, δεν θα έχει την ίδια αντιμετώπιση όπως για παράδειγμα η Ελλάδα. Στα χαρτιά, η εποπτεία και οι όροι είναι οι ίδιοι για όλους. Στην πράξη όμως, η Αυστρία μπορεί να δεχθεί προειδοποίηση ενώ η Ελλάδα άμεσο πάγωμα των κονδυλίων.

Εδώ βρίσκεται και η μεγάλη παγίδα για πολιτική απόφαση της ΕΕ σε κάθε αποδέσμευση επιχορηγήσεων. Υπενθυμίζουμε ότι η Ολλανδία ήθελε αρχικά ομόφωνη απόφαση για κάθε έγκριση ενώ η Γερμανική πλευρά αντιπρότεινε διευρυμένη πλειοψηφία.

Παραμένει να δούμε τί θα γράφει το τελικό νομικό κείμενο της απόφασης όποτε αυτή επιτευχθεί.

Με το βλέμμα στραμμένο στις αγορές

Με την ολομέλεια της Συνόδου Κορυφής να έχει αρχίσει αργά το βράδυ, γερμανικές πηγές ανέφεραν ότι Μέρκελ και Μακρόν πιέζουν τώρα τους ηγέτες έστω και για μια πολιτική συμφωνία επί της αρχής, πριν τις 04:00 πμ ώρα Ελλάδος, όταν ανοίξουν οι ασιατικές αγορές και σίγουρα πριν το άνοιγμα των αγορών στην Ευρώπη.

Στόχος, να μην υπάρξει αναταραχή για την έλλειψη αλληλεγγύης και συμφωνίας για ένα Ταμείο το οποίο πλασαρίστηκε ως η βροντερή απάντηση της ΕΕ "για την κρίση του covid-19".

Όπως μας εξήγησε αξιωματούχος που λαμβάνει μέρος στις συζητήσεις, «αυτό μπορεί να γίνει εάν διαχωριστεί η απόφαση σε δύο φάσεις:

• Την άμεση αντιμετώπιση των συνεπειών από τον covid-19
• Το μεσοπρόθεσμο πλάνο ανάκαμψης από την κρίση που θα συνδέεται με πολυετές δημοσιονομικό και μεταρρυθμιστικό έργο από την κάθε χώρα μέλος."

Τα αγκάθια παραμένουν

Αυτό που προκαλεί εντύπωση, είναι το γεγονός ότι παρά τις 3 μέρες επαφών και διαβουλεύσεων, ελάχιστες υποχωρήσεις έχουν γίνει.

Αρκετές μέρες πριν την Σύνοδο Κορυφής, γνωρίζαμε ότι ο Ολλανδός πρωθυπουργός θα ζητούσε παρέμβαση στις αποφάσεις για τις επιχορηγήσεις. Γνωρίζαμε επίσης ότι ο Βορράς ήθελε λιγότερες επιχορηγήσεις και περισσότερα δάνεια. Γνωρίζαμε ότι ο Βίκτωρ Ορμπάν θα αντιδρούσε στην διασύνδεση του κράτους δικαίου με το Ταμείο Ανάκαμψης. Το ίδιο και η Πολωνία.

Αυτό που παρατηρείται μέσω των αναρτήσεων στα social media από τους ίδιους τους ηγέτες, είναι μια "έκπληξη" για τα όσα συμβαίνουν, τα οποία όμως είναι η σκιαγράφηση όλων αυτών που ακόμα και οι δημοσιογράφοι γνώριζαν εδώ και μέρες. Αλλωστε οι περισσότεροι ηγέτες είχαν τοποθετηθεί και επίσημη ως προς τις θέσεις τους.

Συνεπώς προκύπτει το εξής ερώτημα: Τι ακριβώς διαπραγματεύονται 3 μέρες τώρα και γιατί δεν υπήρξε σύγκλιση απόψεων πριν ξεκινήσει η Σύνοδος, καθώς, τόσο ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ, όσο και η προεδρεύσουσα χώρα, Γερμανία, είχαν συνεχείς διαβουλεύσεις και συναντήσεις με τα κράτη μέλη που εξέφραζαν ισχυρές αντιδράσεις εδώ και ένα μήνα.

Μάλλον, η στρατηγική της Ανγκελα Μέρκελ να χωρίσει την ΕΕ σε 5 ζώνες διαπραγμάτευσης έκανε περισσότερο κακό παρά καλό, καθώς, σύμφωνα με όσα τουλάχιστον λένε οι ίδιοι οι ηγέτες, οι ομοϊδεάτες συσπειρώθηκαν παρά το αντίθετο. Διαφαίνεται επίσης η τάση αρκετών ηγετών να βάζουν την εσωτερική πολιτική τους επιβίωση πάνω από την Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη.

Βεβαίως υπάρχει και η γερμανική τακτική, η οποία εφαρμόστηκε επιτυχώς (για τον Βορρά) σε όλα τα μνημόνια της Ελλάδος, που θέλει διαπραγμάτευση μέχρι τελικής πτώσεως, όταν όλοι οι εμπλεκόμενοι (πλην της κ. Μέρκελ όπως μας είχε πει χαρακτηριστικά ο κ. Γιούνκερ σε συνέντευξη του) είχαν χάσει όλες τις δυνάμεις τους και απλά ενέδωσαν στις τελευταίες εκκρεμότητες που εμπόδιζαν την ολοκλήρωση της συμφωνίας.