Πιέσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση προκειμένου την επόμενη εβδομάδα να αποφασίσει για την επένδυση σε αγωγό φυσικού αερίου που θα συνδέει τα ισραηλινά πεδία αερίου με την Κύπρο, ασκεί το Ισραήλ, σύμφωνα με το Bloomberg.
Ο συγκεκριμένος αγωγός εκτιμάται ότι θα δώσει μια νέα εναλλακτική στην Ευρώπη έναντι της προμήθειας αερίου από τη Ρωσία.
Ο υπουργός περιφερειακής ανάπτυξης του Ισραήλ, Σιλβάν Σαλόμ, όπως και η Ελλάδα, η Κύπρος και η Ιταλία, προωθούν το εν λόγω project στους αρμόδιους υπουργούς Ενέργειας της ΕΕ. Οι υπουργοί Ενέργειας, που θα συνεδριάσουν την επόμενη εβδομάδα στις Βρυξέλλες, ενδέχεται να προχωρήσουν στην έκδοση μνημονίου κατανόησης (MoU) που θα στηρίζει το project, που το Ισραήλ, εκτός των άλλων, θεωρεί ότι θα είναι και ένας τρόπος ώστε να βελτιωθούν οι σχέσεις του με την Ευρώπη.
«Είναι καλό για αυτούς, είναι καλό για εμάς», δήλωσε σε συνέντευξή του πριν από λίγες ημέρες ο Σαλόμ. «Θα έχουν μια αξιόπιστη πηγή, θα έχουμε καλές σχέσεις με αυτούς. Μπορούμε να παρέχουμε το αέριο, και είναι ο καλύτερος τρόπος για να το έχουν, πιστεύω, στην φθηνότερη τιμή».
Η ανακάλυψη δυο πεδίων φυσικού αερίου ανοικτά των ακτών της Μεσογείου το 2009 και 2010 έχουν οδηγήσει στη σύναψη ενεργειακών συμφωνιών με την Ιορδανία, μια προκαταρκτική συμφωνία με την Αίγυπτο, ενώ παράλληλα έχουν δημιουργήσει ελπίδες ότι μπορούν να βελτιωθούν οι σχέσεις του Ισραήλ με τα Αραβικά κράτη, την Τουρκία και την Ευρώπη.
Ο Σαλόμ εκτιμά πως ο αγωγός θα κοστίσει 6 δισ. δολάρια –στα 10 δισ. δολάρια ανεβάζουν το κόστος οι αναλυτές- σημειώνοντας πως είναι ουσιαστικής σημασίας η στήριξη της συμφωνίας από την Ευρώπη.
«Αν δεν χρηματοδοτηθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν θα λειτουργήσει», σημείωσε.
Οι πιθανότητες ενός ντιλ
Η εγγύτητα της Ρωσίας στην Ευρώπη και οι αυξανόμενες προμήθειες από τις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Ανατολική Αφρική μειώνουν τις πιθανότητες του Ισραήλ να κερδίσει τη στήριξη της Ευρώπης για το project αυτό, σύμφωνα με τον Edward Chow, senior fellow του Κέντρου Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών.
Όπως επισημαίνει, η διαδρομή του συγκεκριμένου αγωγού είναι «μακράν η πιο ακριβή επιλογή» που έχει το Ισραήλ για να μεταφέρει το αέριο, το οποίο θα πρέπει να μεταφέρεται σε μια «μακριά απόσταση, σε μια πολύ ανταγωνιστική αγορά», συμπλήρωσε, σημειώνοντας πως υπάρχουν άλλοι αγωγοί.
Κατά τον ίδιο, θα ήταν φθηνότερο να στείλει αέριο μέσω της Αιγύπτου, η οποία διαθέτει εγκαταστάσεις για την επεξεργασία του αερίου ώστε να μπορέσει να μεταφερθεί δια θαλάσσης. Αν και μια προκαταρκτική συμφωνία που υπεγράφη νωρίτερα φέτος από τις εταιρείες Nobel, Delek και την Αίγυπτο αναμένει ακόμα την τελική έγκριση από την κυβέρνηση του Καΐρου, «δεν είμαστε σίγουροι ότι θα εγκριθεί», σημείωσε ο Σαλόμ.
Τα πολιτικά ρίσκα
Τα ρίσκα είναι ένας σημαντικός παράγοντας στη λήψη οποιασδήποτε απόφασης, τόνισε ο Σαλόμ. «Πρέπει να το δω όχι μόνο από οικονομικής απόψεως, αλλά και από γεωπολιτικής», είπε.
Η Αίγυπτος εξήγαγε αέριο προς το Ισραήλ μέχρι το 2012 μέσω αγωγού που διαπερνούσε τον Σινά –τουλάχιστον μέχρι οι επιθέσεις μαχητών να οδηγήσουν την Αίγυπτο στην ακύρωση της σύμβασης. Ο Σαλόμ ανέφερε πως προτεραιότητα για το Ισραήλ θα ήταν να διασφαλίσει ότι οι εξαγωγές αερίου θα διεξάγωονται «χωρίς καμία παρέμβαση, και θα πάω σε όσες περισσότερες χώρες γίνεται».
Το Ισραήλ, η Κύπρος, η Ελλάδα και η Ιταλία έχουν αποστείλει επιστολές στους υπουργούς Ενέργειας της ΕΕ απευθύνοντας έκκληση για στήριξη του αγωγού που προτείνει το Ισραήλ, από την Μεσόγειο στην Κύπρο, όπου θα υγροποιείται το αέριο και στη συνέχεια θα μεταφέρεται με τάνκερ. Σύμφωνα με τον Σαλόμ, στο δίκτυο θα μπορούσαν να συνδεθούν επίσης τα πεδία αερίου της Ελλάδας, ή ακόμα και του Λιβάνου.
Σημειώνεται ότι το Ενεργειακό Συμβούλιο ΗΠΑ-ΕΕ σε κοινό ανακοινωθέν που εξέδωσε αυτήν την εβδομάδα, αναγνωρίζει «την αυξανόμενη προοπτική νέων πηγών αερίου στη Μαύρη Θάλασσα, την Βόρεια Αφρική και την Ανατολική Μεσόγειο για την ενεργειακή ασφάλεια της ΕΕ και της ευρύτερης περιοχής».
Πρόβλημα η ευρωπαϊκή οικονομία
Σύμφωνα πάντως με αναλυτές, η κατάσταση της Οικονομίας της Ευρώπης είναι ένα ακόμα εμπόδιο για τον αγωγό, αφού η ΕΕ δεν έχει κάποιο προηγούμενο κατασκευής αγωγού, ενώ η χρηματοδότηση υποδομών είναι ισχνότατη, σύμφωνα με τον Tim Boersma του Brookings Institution.
Ο Σαλόμ τόνισε πως το Ισραήλ θέλει να ληφθεί γρήγορα απόφαση για τον αγωγό, έτσι ώστε να μπορέσει να προμηθεύσει την εσωτερική του αγορά, η οποία θα κάνει μετατροπή σε φυσικό αέριο μέχρι τον Ιανουάριο του 2018.