«Το στοίχημα για την Ευρώπη» τιτλοφορείται το βιβλίο του γνωστού επενδυτή-κερδοσκόπου που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λιβάνη, σε μετάφραση της Σώτης Τριανταφύλλου. Είναι μια έκδοση που κυκλοφορεί στα αγγλικά και στα γερμανικά και αποτελεί μια εξαντλητική συνομιλία του πολυσυζητημένου επιχειρηματία με τον Γερμανό ανταποκριτή του περιοδικού «Σπίγκελ» στις Βρυξέλλες Γκρέγκορ Πέτερ Σμιτς, όπου ο εβραϊκής καταγωγής παίκτης του χρηματιστηρίου εξομολογείται τα παιδικά του χρόνια στο γκέτο της Βαρσοβίας, σχολιάζει τη χρηματοπιστωτική κρίση, διερευνά τα αίτια, επισημαίνει τα αδιέξοδα, στηλιτεύει τον ρόλο της Γερμανίας και παρουσιάζει τις προωθημένες προτάσεις του για τη σωτηρία της Ευρώπης.
Όπως μεταδίδει το ΑΠΕ, το βασικό μοτίβο των θέσεων του ανθρώπου που γνωρίζει όσο λίγοι τη λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας -καθώς έχει ωφεληθεί από αυτή, αλλά έχει πάρει φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες- είναι ότι η συνεχιζόμενη λιτότητα οδηγεί σε βάθεμα της κρίσης.
Ο πλέον οικονομικά ισχυρός του πλανήτη κρούει τον κώδωνα του κινδύνου καλώντας την καγκελάριο Μέρκελ να σταματήσει την πολιτική των συνεχών περικοπών που επιβάλλει η Γερμανία ως η ισχυρότερη οικονομία στη Γηραιά Ήπειρο.
Υπογραμμίζει πως «το πολιτικό πρόβλημα είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία υποτίθεται πως ήταν μια εθελοντική ένωση ισότιμων κρατών, μετασχηματίσθηκε σε μια σχέση ανάμεσα σε δανειστές και οφειλέτες».
Στο ερώτημα για ανάγκη «περισσότερης Ευρώπης» απαντά: «Σημαίνει περισσότερη λιτότητα, περικοπές και υψηλή ανεργία, σημαίνει προοπτική διαρκούς ανεργίας. Η Ευρώπη είναι από πολλές απόψεις η πιο ανεπτυγμένη ήπειρος και ταυτοχρόνως το λίκνον του παγκόσμιου πολιτισμού, και όμως βρίσκεται σε κατάσταση οικονομικής και πολιτικής διάλυσης».
Στο ερώτημα πώς μπορεί να λυθεί το πρόβλημα αιφνιδιάζει: «Η Γερμανία να εγκαταλείψει το ευρώ, επιτρέποντας στην υπόλοιπη Ευρώπη, στις χώρες οφειλέτες να αποκτήσουν τον έλεγχό του. Εφόσον το συσσωρευμένο χρέος μετριέται σε ευρώ, έχει σημασία ποιος παραμένει υπεύθυνος για το νόμισμα. Αν έφευγε η Γερμανία, σίγουρα θα σημειωνόταν υποτίμηση του ευρώ. Οι χώρες οφειλέτες θα ανακτούσαν την ανταγωνιστικότητά τους και το χρέος θα συρρικνωνόταν σε πραγματικούς όρους. Και αν ήλεγχαν την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δεν θα υπήρχε πλέον κίνδυνος αθέτησης».
Και καταλήγει: «Το ευρώ χωρίς τη Γερμανία θα ήταν ένα σταθερό νόμισμα. Πράγματι, κάτι τέτοιο θα προκαλούσε σοκ στη Γερμανία, θα ανακούφιζε όμως τις υπόλοιπες χώρες (…).
Γιατί να μην ακολουθήσουν και οι χώρες του Νότου το παράδειγμα της πειθαρχημένης γερμανικής οικονομίας που δημιουργεί πλεονάσματα;», ρωτάει ο δημοσιογράφος. Απάντηση: «Ασφαλώς η Γερμανία δεν μπορεί να κατηγορηθεί επειδή θέλει ισχυρό νόμισμα και ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Μπορεί όμως να κατηγορηθεί για την επιβολή των επιλογών της σε άλλες χώρες που έχουν διαφορετικές ανάγκες και προτεραιότητες. Η ευρωζώνη αναγκάζεται να ξαπλώσει στο κρεβάτι του Προκρούστη».