Τη δημιουργία πολλαπλών διασυνοριακών συστημάτων, τα οποία θα επιβλέπουν τον τρόπο λειτουργίας των τραπεζών, των ασφαλειών, των αγορών και ταυτόχρονα θα προειδοποιούν για ενδεχόμενους συστημικούς κινδύνους πρότεινε ο επικεφαλής της "επιτροπής Σοφών" της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πρώην επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της Γαλλίας.

Σύμφωνα με τον κ. Jacques de Larosiere, θα πρέπει να δημιουργηθεί το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Συστημικού Ρίσκου, το οποίο θα συλλέγει και θα αναλύει το σύνολο των δεδομένων για το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.

Η πρόταση του Γάλλου τραπεζίτη υπογραμμίζει ότι το εν λόγω συμβούλιο θα πρέπει να εποπτεύεται από την ΕΚΤ, ενώ σε αυτό θα συμμετέχουν οι κεντρικοί τραπεζίτες αλλά και κορυφαία στελέχη των οικονομικών επιτελείων των 27 κρατών-μελών της Ε.Ε.

Παράλληλα, προτείνει σύσταση επιτροπών χρηματοοικονομικής εποπτείας, οι οποίες θα συντονίζουν την εργασία των εποπτικών αρχών των μεγάλων χρηματοοικονομικών ομίλων στις χώρες-μέλη, αλλά και μια σειρά διαφορετικών επιτροπών, με στόχο να διασφαλιστεί η καλύτερη μακροεποπτεία και η μικροεποπτεία συγκεκριμένων εταιριών και αγορών, η ενδεχόμενη χρεοκοπία των οποίων θα έχει συστημικές επιπτώσεις.

Όπως παραδέχτηκε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Χοσέ-Μανουέλ Μπαρόζο, η "επιτροπή Σοφών" ανέλαβε μια "σχεδόν αδύνατη αποστολή".

Τι ακριβώς προτείνει η "Επιτροπή Σοφών"

-Τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Συστημικού Κινδύνου, υπό την προεδρία του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, το οποίο θα περιλαμβάνει μέλη από τις κεντρικές τράπεζες των χωρών-μελών αλλά και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

-Τη δημιουργία Ευρωπαϊκού Συστήματος Χρηματοοικονομικής Εποπτείας, μιας αποκεντρωμένης δομής, στην οποία οι εγχώριες αρχές θα συνεχίσουν να εποπτεύουν συγκεκριμένα ιδρύματα, όμως θα υπάρχουν τρεις ακόμη πανευρωπαϊκές επιτροπές για τον τραπεζικό κλάδο, τον ασφαλιστικό και για τις κεφαλαιαγορές.

-Τη χρήση διεθνών εποπτικών φορέων για μεγάλους χρηματοοικονομικούς ομίλου με διασυνοριακή εμβέλεια, αλλά μεγαλύτερη προσοχή στην πρακτική εσωτερικού ελέγχου και διαχείρισης ρίσκου των τραπεζών.

- Μια θεμελιώδη αναθεώρηση των κανόνων της Βασιλείας ΙΙ, με στόχους τη σταδιακή αύξηση των απαιτήσεων κεφαλαιακής επάρκειας, τη μείωση της κυκλικότητας και την εισαγωγή αυστηρότερων κανόνων για τα αντικείμενα ενεργητικού που τίθενται εκτός ισολογισμού.

- Την υιοθέτηση της νομοθεσίας Solvency II, η οποία καθορίζει τον τρόπο εποπτείας των ασφαλιστικών εταιριών.

- Την απλοποίηση και τυποποίηση των παραγώγων over the counter, με εισαγωγή τουλάχιστον ενός μηχανισμού κεντρικής εκκαθάρισης για τα credit default swaps σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης.

- Την υιοθέτηση κοινών κανονισμών για τα επενδυτικά funds, με ισχυρότερη εποπτεία σε θεματοφύλακες και μεριδιούχους.

- Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, σε συνεργασία με τις κεντρικές τράπεζες και το νέο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Συστημικού Κινδύνου, να αναλάβει την ανάπτυξη και διαχείριση ενός παγκόσμιου συστήματος πρώιμης προειδοποίησης για τη χρηματοοικονομική σταθερότητα.