Νέα Αριστερά: Στις συμβάσεις το Δημόσιο διασώζει κέρδη παραχωρησιούχων-τραπεζών

Η Βουλεύτρια Φλώρινας και Γραμματέας της Κ.Ο. της Νέας Αριστεράς Πέτης Πέρκα απάντησε κατά τη δευτερολογία της στον Υπουργό Οικονομικών και στην επιχειρηματολογία του υπέρ της νέας Σύμβασης Παραχώρησης (Σ.Π.) της Αττικής Οδού, αλλά και των Σ.Π. εν γένει.

«Κράτησα μια φράση του κ. Χατζηδάκη, ότι ‘’όλα αυτά δεν τα κάναμε κατ’ ανάγκη, αλλά από επιλογή’’. Δεν είχαμε καμία αμφιβολία κύριε Υπουργέ ότι τα μνημόνια ήταν η ‘γραμμή’ της ΝΔ – ιδιωτικοποιήσεις, απόσυρση του κράτους, απουσία ελέγχου κτλ.».

Σε ό,τι αφορά τα επιμέρους επιχειρήματα του Κ. Χατζηδάκη, η Π. Πέρκα σημείωσε τα εξής:

- Για το ότι τα 3,27 δισ. είναι το μεγαλύτερο τίμημα που θα εισπράξει ποτέ το ΤΑΙΠΕΔ, έθεσε το ερώτημα «Για αντίστοιχο asset; Με τι το συγκρίνει; Με άλλες, διαφορετικές ιδιωτικοποιήσεις;».

- Για το ότι η νέα Σ.Π. είναι αποτέλεσμα διαγωνισμού, ο οποίος καθόρισε και το τίμημα και έτσι επιλέχθηκε και ο πλειοδότης. «Σοβαρά τώρα; Υπάρχει ανταγωνισμός; Δεν υπάρχουν καρτέλ; Δεν συνεννοούνται; Ειδικά σε τέτοια μεγάλα έργα, οι εταιρίες που συμμετέχουν είναι μόλις 5 – αν δεν είναι και λιγότερες. Έχω εμπειρία 30 χρόνων στα έργα, κάθε φορά που άλλαζε ο νόμος δημοσίων έργων, το σύστημα ‘μπερδευόταν’ στην αρχή, μετά το έβρισκαν. Ειδικά όμως σε παραχωρήσεις και με τόσο μεγάλο τίμημα, ξέρουμε απ’ την αρχή ποιος θα το πάρει, εδώ και καιρό».

- Για το ότι με το τίμημα της συγκεκριμένης Σ.Π. μειώνεται το χρέος κατά 1.5 μονάδα. «Επαναλαμβάνω, αυτό είναι υποθήκευση των μελλοντικών προϋπολογισμών. Είναι σαν να πουλήσω εγώ ένα κειμήλιο, πράγματι πρόσκαιρα θα είμαι σε καλύτερα κατάσταση, σε λίγα χρόνια όμως, θα έχω πρόβλημα».

- Για το ότι κατά τον Κ. Χατζηδάκη η Αττική Οδός είναι ‘’μια μεγάλη επένδυση’’. «Μιλάμε για τη διαχείριση και τη λειτουργία της Οδού, δηλαδή, ‘δε θα πέσει φτυαριά’. Τι είδους επένδυση είναι αυτή; Τι παράγει; Ποιο είναι το αναπτυξιακό αποτύπωμα; Αλλά πλέον η τάση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων διεθνώς δεν είναι να κατασκευάζουν, είναι να παίρνουν έτοιμα έργα και να τα λειτουργούν. Και βρίσκουν ΄πρόθυμες’ κυβερνήσεις».

- Για τους ‘πανηγυρισμούς’ μείωσης των διοδίων σε 2.5 ευρώ. «Μας λέτε ότι τα διόδια μειώνονται τώρα, χωρίς να αναφέρετε ότι θα αυξηθούν σε 5 χρόνια. Είναι δυνατόν μια κυβέρνηση να μην σχεδιάζει μακροχρόνια το πού θα πάει η χώρα και τι θα κάνουν οι πολίτες; Από τη ΝΔ λείπει ο οποιοσδήποτε σχεδιασμός, στρατηγικός και μακροχρόνιος. Και σε ό,τι αφορά τη σχέση τιμής των διοδίων και κυκλοφοριακού φόρτου, ο πιο δόκιμος τρόπος για να μειωθεί η κίνηση είναι η ενίσχυση των ΜΜΜ. Ειδικά για την Αττική Οδό, αν ο Προαστιακός έχει πολλά δρομολόγια από και προς το αεροδρόμιο, προφανώς πολλοί θα τον επιλέγουν. Το κομμάτι των μεταφορών είναι πολύ μεγάλο, δεν είναι τόσο απλό».

- Για τις αιτιάσεις του κ. Χατζηδάκη ότι η αντιπολίτευση αμφισβητεί την αναγκαιότητα της Αττικής Οδού. «Είναι ανάγκη να συζητήσουμε ξανά για τη χρησιμότητα; Σε πόσους Υπουργούς πρέπει να απαντήσουμε ότι προφανώς το έργο αυτό είναι χρήσιμο;

- Για τα παραδείγματα μεγάλων έργων που έγιναν με Σ.Π. «Έχει εικόνα ο κ. Χατζηδάκης πόσα έργα αντίστοιχα έχουν γίνει ως κλασικά δημόσια έργα; Χαρακτηριστικά παραδείγματα η ΠΑΘΕ, η Εγνατία Οδός, το αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης. Και για το επιχείρημα της ανάληψης ρίσκου και ευθύνης από τους Παραχωρησιούχους, είδαμε τι έγινε και στην οικονομική κρίση, στην πανδημία, στα χιόνια. Πάντα το δημόσιο ήταν που ‘έβαζε το χέρι στην τσέπη’, κάτι που καταγράφηκε και στην Έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου.

- Για το ότι το Ελληνικό Δημόσιο δεν έχει χρήματα να κάνει τέτοια έργα, γι’ αυτό και προκύπτει η συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα. «Τελικά τα έργα καταλήγουν να είναι πολύ πιο ακριβά. Με βάση την Έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου για τα ΣΔΙΤ στη χώρα μας, προκύπτει ότι το κόστος των έργων αυξήθηκε κατά 69%, ενώ παράλληλα είχαμε 55% μείωση του αντικειμένου. Την ίδια στιγμή οι Παραχωρησιούχοι είχαν πολύ μεγάλη κερδοφορία. Παράδειγμα, η εταιρία ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ, το διάστημα 1996-2011 είχε αθροιστικό κύκλο εργασιών 1,8 δισ. ευρώ και κέρδη 64,8 εκ. ευρώ. Οι ΑΤΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ, που ήταν οι ίδιοι μέτοιχοι, το διάστημα 1999-2011 είχαν 500 εκ. ευρώ έσοδα, κέρδη 145 εκ. ευρώ, ενώ μοίρασαν και μέρισμα 94,2 εκ. ευρώ».

- Για την ‘εμμονή’ της κυβέρνησης με τις Σ.Π. γενικότερα. «Ζούμε σε μια ευρωπαϊκή οικογένεια – στην οποία ομνύετε όταν θέλετε – όπου συνεχώς οι υποδομές επανακρατικοποιούνται, επειδή είδαν ότι με τις ιδιωτικοποιήσεις ο λογαριασμός ‘δεν βγαίνει’. Παράδειγμα η Μεγάλη Βρετανία, με τους σιδηροδρόμους και τη νέα μεγάλη δημόσια εταιρία για ΑΠΕ. Δεν είναι λοιπόν οι παραχωρήσεις μοχλός ανάπτυξης, ούτε είναι καλύτερη η αξιοποίηση των υποδομών. Κι αυτό είναι ακριβώς η ιδεοληψία του νεοφιλελευθερισμού, που συγκεντρώνει σε λίγους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους τα πάντα – μεταφορές, υποδομές, ΑΠΕ, ό,τι κινείται».

«Είναι πολλά τα πρόσφατα παραδείγματα στη χώρα μας για τα παραπάνω. Το λιμάνι του Ηρακλείου, όπου έγινε συγκεντροποίηση. Είχε δοθεί στον ίδιο Όμιλο και το λιμάνι της Ηγουμενίτσας και οι Μινωικές γραμμές. Ο ΟΛΘ, όπου ο επενδυτής δεν έκανε τις επενδύσεις που ήταν υποχρεωμένος βάσει σύμβασης. Του δόθηκε όμως παράταση και το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους μιλάει για μείωση των εσόδων του δημοσίου. Τα αεροδρόμια, όπου η κυβέρνηση κατάργησε τις τοπικές αεροπορικές αρχές.

Η Fraport στη Γερμανία δέχεται την κρατική αρχή σε κάθε αεροδρόμιο, στην Ελλάδα όμως είναι ανεξέλεγκτη. Η Hellenic Train, ιδιωτική στην Ελλάδα, δημόσια στην Ιταλία, με το πρωτοφανές, μη κρατική εταιρία να εξασφαλίζει σύμβαση για άγονες γραμμές για 15 χρόνια. Για να μην επεκταθούμε στις τράπεζες, με 8 δισ. ευρώ κερδοφορία, που μοίρασαν μετά από 16 χρόνια μέρισμα 1 δισ.».

«Ενώ και οι Σ.Π., οι ‘’δρόμοι της ανάπτυξης’’, όπως είχε πει ο Γ. Σουφλιάς, στοίχισαν 8 δισ., όταν το ΕΣΠΑ της περιόδου ήταν 4,3 δισ., για όλα τα έργα – μεταφορές, λιμάνια, αεροδρόμια, σιδηρόδρομο. Το κόστος κατασκευής κατανεμήθηκε ως εξής: 2,3 δισ. το Ελληνικό Δημόσιο (Ε.Δ.), 0,8 δισ. ίδια κεφάλαια, 2,6 δισ. δάνεια με εγγύηση του Ε.Δ. και 2,3 δισ. με την ‘πρωτοτυπία’ να παίρνουν οι Παραχωρησιούχοι διόδια από κατασκευασμένα τμήματα, για να κάνουν τα καινούρια έργα – προίκα δηλαδή. Και μετά η γνωστή ιστορία με τη διακοπή των έργων και με μεγάλες κερδισμένες τις τράπεζες, αφού, ενώ δεν εκταμίευαν, εισέπραταν τοκοχρεωλύσια και ασφάλιστρα. Επίσης, η ‘φιέστα’ από την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου και τελικά το Ε.Δ. να πληρώνει συμβατικές ευθύνες Παραχωρησιούχων και τραπεζών, διασώζοντας την κερδοφορία τους».

Η Π. Πέρκα έκλεισε την τοποθέτησή της, υπογραμμίζοντας τα εξής: «Δεν μπορεί η παράταξη που κυβέρνησε τα περισσότερα χρόνια στη χώρα να λέει πως ό,τι κακό συμβαίνει φταίνε κάποιοι άλλοι, φταίει ο κακός μας ο καιρός. Κάποτε πρέπει να αναληφθεί και μια ευθύνη. Σήμερα τουλάχιστον ακούσαμε κάποια ‘ψήγματα’».