Σαμαράς: Εξαρτημένη από τη Ρωσία η Τουρκία

Στην ανάγκη της ταχύτερης δυνατής απεξάρτησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το ρωσικό φυσικό αέριο μέσω της ανάδειξης των δικών της πηγών φυσικού αερίου, ήτοι τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου, τα οποία βρίσκονται εντός των κυριαρχικών δικαιωμάτων, ήτοι της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) της Ελλάδος, της Κύπρου, του Ισραήλ και της Αιγύπτου αναφέρθηκε ο πρώην πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς σε χθεσινοβράδινη ομιλία του στο πλαίσιο του Συμποσίου «Διάλογοι της Νισύρου», που διοργάνωσε το ίδρυμα Γεώργιος Μίχαλος σε συνεργασία με τον Οργανισμό Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής με τίτλο «Το Παγκόσμιο αίτημα της Βιωσιμότητας σήμερα».

Ο κ. Σαμαράς τονίζει πως η Τουρκία που «προσπαθεί να καταπατήσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος και της Κύπρου» και η οποία βρίσκεται εσχάτως σε έναν «παροξυσμό κλιμάκωσης των προκλήσεων κατά της Ελλάδος» δεν μπορεί να ενταχθεί στον προαναφερθέντα σχεδιασμό, όσο υιοθετεί το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας, όσο υποστηρίζει το τουρκο-λιβυικό μνημόνιο και όσο δεν αποδέχεται το Δίκαιο της Θάλασσας.

Ο πρώην πρωθυπουργός κατηγορεί την Τουρκία, που είναι, όπως σημειώνει, ποικίλως εξαρτημένη από τη Ρωσία, ότι κάνει τα πάντα για να εμποδίσει την ανάδειξη των κοιτασμάτων φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου, ώστε να μην πληγεί η ολιγοπωλιακή ισχύς της έναντι της Ευρώπης. Μάλιστα, ο κ. Σαμαράς αφήνει σαφέστατες αιχμές και κατά της Γερμανίας, ως η ευρωπαϊκή χώρα, που επέλεξε να εξαρτηθεί από το φθηνό ρωσικό φυσικό αέριο.

Ο πρώην πρωθυπουργός εκτιμά ότι εκτός του φυσικού αερίου, υπάρχει και το υδρογόνο ως πιθανώς καταλληλότερο καύσιμο μετάβασης, ενώ επιμένει πως «χρειαζόμαστε συνδυασμό μορφών ενέργειας! Δηλαδή, χρειαζόμαστε μια συνεχή αύξηση της παραγωγής ενέργειας από ΑΠΕ, αλλά και τρία ακόμα πράγματα ταυτόχρονα: Χρειαζόμαστε παράλληλα όσο πιο καθαρές μονάδες παραγωγής από υδρογονάνθρακες, που θα καλύπτουν τα κενά των ΑΠΕ. Κυρίως από φυσικό αέριο.

Χρειαζόμαστε ακόμα μορφές παγίδευσης του άνθρακα από τέτοιες μονάδες παραγωγής από υδρογονάνθρακες, ώστε να μειωθεί ακόμα λιγότερο το "αποτύπωμά" τους. Και χρειαζόμαστε ακόμα υβριδικές μορφές, που θα μας επιτρέπουν να αποθηκεύουμε ενέργεια που παράγεται με ΑΠΕ χωρίς μεγάλες απώλειες, ώστε να τη χρησιμοποιούμε για να καλύπτουμε τα κενά των ΑΠΕ. Εκεί περίπου βρισκόμαστε σήμερα...».

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ