Ελληνοτουρκικά: «Παζάρι» υπό τη διαρκή απειλή θερμού επεισοδίου

Χωρίς να αποκλείονται περαιτέρω «εκπλήξεις» και άνευ έως στιγμής επίσημων κυβερνητικών δηλώσεων, οι υπάρχουσες πληροφορίες δείχνουν ότι ο Ερντογάν πάτησε «pause» στην ένταση, κατόπιν παρέμβασης της Μέρκελ κι ενόψει μιας διαμεσολαβητικής πρωτοβουλίας διαλόγου υπό την σκέπη της Γερμανίας, που έχει αυτό το εξάμηνο και το θεσμικό «καπέλο» της προεδρίας στην ΕΕ.

Ενδεικτικά αυτής της κατάστασης είναι όχι μόνο το σημερινό πρωτοσέλιδο της «Καθημερινής» στην Αθήνα, με τίτλο «Παζάρι μέχρι τις 2 Αυγούστου»,  αλλά και το πρωτοσέλιδο του «Φιλελεύθερου» στην Κύπρο, με τίτλο «Εκτόνωση στη θάλασσα με λύση-πακέτο», όπως επίσης και το εξαιρετικά αποκαλυπτικό των προθέσεων του Ερντογάν άρθρο στη φιλοκυβερνητική εφημερίδα της Τουρκίας «Σαμπάχ», που μετέφερε το Euro2day.gr, με τίτλο «Μικρή παύση στην ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο».

Ενεργώντας ως επισπεύδων (πατώντας όποτε του αρέσει το κουμπί της έντασης), ο Ερντογάν εμφανίζεται να επιθυμεί να σύρει «εδώ και τώρα» την Ελλάδα σε ένα διάλογο «εφ' όλης της ύλης» των διεκδικήσεων της Τουρκίας, με διαιτητή τη Μέρκελ, προκειμένου να αξιοποιήσει και το αδιαμφισβήτητο κενό ισχύος που έχουν αφήσει οι ΗΠΑ, τουλάχιστον ως τον Νοέμβριο.

Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν αποκλείεται, όπως άλλωστε «προαναγγέλλει» η «Σαμπάχ», να βγει μεν για έρευνες το Oruc Reis αλλά σε τουρκικές περιοχές, είτε σε περιοχές κυπριακής δικαιοδοσίας, όπως έχει συμβεί  στο παρελθόν, αποφεύγοντας ελληνικής δικαιοδοσίας περιοχές.

Στο πλαίσιο αυτό, δεν αποκλείεται να υποσχεθεί και αποφυγή εντάσεων στην περιοχή, κατά τη διάρκεια του διαλόγου, ζήτημα όμως που έχει μικρή σημασία εδώ που  βρισκόμαστε, δεδομένης και της ελάχιστης αξιοπιστίας τέτοιων δηλώσεων. Το μείζον, σε αυτό τον ορίζοντα εξελίξεων, είναι η «ατζέντα» του  συγκεκριμένου  διαλόγου.

Εάν δηλαδή η Αθήνα θα καταφέρει την έναρξη διαλόγου στα θέματα που δηλωμένα τελούν υπό συζήτηση από πλευράς της, δηλαδή τα συνδεόμενα θέματα υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, ή θα επιχειρηθεί ο εξαναγκασμός της σε συζήτηση και επί όλων των τουρκικών διεκδικήσεων, από το Αιγαίο ως την Κύπρο, στο πλαίσιο και των τουρκικών επιδιώξεων για αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης.

Πρόκειται ασφαλώς για δρόμο στρωμένο με νάρκες, τον οποίο θα πρέπει να διαβεί -με μεγάλη προσοχή- η Αθήνα, καθώς η εναλλακτική της «ακινησίας» φαίνεται ότι έχει πλέον εκλείψει.

Οι άγνωστοι «Χ» είναι πολλοί, ξεκινώντας και από τον ρόλο της Γερμανίας, που αναλαμβάνει τέτοιου είδους πρωτοβουλίες, στην περιοχή μας ουσιαστικά για πρώτη φορά, με το πλεονέκτημα ότι είναι η μόνη ίσως χώρα της Ευρώπης, τη μη στρατιωτικη ισχύ της οποίας εμφανίζεται να σέβεται ο Ερντογάν, γνωρίζοντας ότι αποτελεί τον κυριότερο μοχλό λήψης αποφάσεων στην ΕΕ.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, η απειλή  της Τουρκίας φαίνεται να είναι σαφής: Αν η προσπάθεια της Μέρκελ αποτύχει, η ένταση θα επιστρέψει σε όλα τα σημεία, από το Αιγαίο και την Κύπρο, ως την Ανατολική Μεσόγειο.

Κατά συνέπεια, η χώρα μας, με πρώτη την κυβέρνηση, θα πρέπει να είναι ταυτόχρονα προετοιμασμένη όχι μόνο για σκληρές και εν δυνάμει πολιτικά επικίνδυνες διαπραγματεύσεις, στο πλαίσιο των συμμαχιών της και της όποιας πρωτοβουλίας διαλόγου, αλλά και για ενδεχόμενες εντάσεις, που θα πρέπει να  αντιμετωπιστούν με κάθε απαιτούμενο μέσο, στο επόμενο χρονικό διάστημα.

Διάστημα που δεν αφορά μόνο τις μέρες μέχρι τη 2α Αυγούστου, λόγω λήξης της συγκεκριμένης τουρκικής NAVTEX (η οποία μπορεί να παραταθεί ή να βγει νέα οποτεδήποτε), αλλά τουλάχιστον το διάστημα έως και τις αμερικανικές εκλογές και την πλήρη ανάληψη καθηκόντων τυχόν νέου προέδρου.