Κεντροαριστερά: Φαβορί και αουτσάιντερ στην κούρσα των 10

Ούτε ένας, ούτε δύο, ούτε τρεις, αλλά… δέκα (!) θα είναι τελικά οι υποψήφιοι αρχηγοί του νέου φορέα της Κεντροαριστεράς, διαψεύδοντας όλα τα προγνωστικά και δίνοντας τροφή για πολλά -ανάμεσά τους και πικρόχολα- σχόλια.

Κατά τη χθεσινή, τελευταία μέρα κατάθεσης των υποψηφιοτήτων εκ μέρους των ενδιαφερομένων, στην αναμενόμενη αίτηση του ευρωβουλευτή Νίκου Ανδρουλάκη ήρθαν αιφνιδιαστικά να προστεθούν τρεις ακόμα, του προέδρου της ΕΔΕΜ Απόστολου Πόντα, του καθηγητή και πρώην πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Κωνσταντίνου Γάτσιου και του επικοινωνιολόγου Δημήτρη Τζιώτη.

Είχαν προηγηθεί οι υποψηφιότητες της Φώφης Γεννηματά, του Σταύρου Θεοδωράκη, του Γιάννη Ραγκούση, του Γιώργου Καμίνη, του Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλου και του Γιάννη Μανιάτη.

Άγνωστο είναι αν όλοι τους θα καταφέρουν να φτάσουν μέχρι το τέλος, δεδομένου ότι, μεταξύ άλλων, απαιτούνται τουλάχιστον 1.000 υπογραφές μοναδικής υποστήριξης από τουλάχιστον 7 από τις 13 αυτοδιοικητικές περιφέρειες, με ελάχιστο αριθμό 50 υπογραφών ανά περιφέρεια.

Οι «κακές γλώσσες» λένε ότι κάποιοι εκ των δέκα μπορεί να υπέβαλαν την σχετική αίτηση είτε για να τους αφιερώσουν τα ΜΜΕ λίγα λεπτά δημοσιότητας είτε -κυρίως αυτό- για να διαπραγματευτούν, ενόψει της επόμενης μέρας, ανάμεσα στις δύο Κυριακές της ψηφοφορίας, 5 και 12 Νοεμβρίου, με τους δύο πρώτους που θα έχουν προκριθεί στον δεύτερο γύρο.

Αναμφίβολα η κούρσα ξεκινά με συγκεκριμένα φαβορί, αλλά και αουτσάιντερ, ωστόσο πολλές φορές η ιστορία έχει δείξει πως η εξέλιξη των μαχών αυτών είναι απρόβλεπτη. Ιδίως από τη στιγμή που το εκλογικό σώμα είναι άγνωστο, τόσο σε αριθμό όσο και αναφορικά με την πηγή προέλευσης, ενώ τη δική της σημασία έχει και η μακρά προεκλογική περίοδος μέχρι τις κάλπες.

«Είναι αγώνας αντοχής και οι πιθανότητες αυξάνονται για όποιους έχουν την καλύτερη στρατηγική», έλεγε χθες έμπειρο κοινοβουλευτικό στέλεχος του χώρου, το οποίο χαρακτηρίζει καθοριστικό στοιχείο τους μηχανισμούς που διαθέτει ο κάθε υποψήφιος, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά σε όλη την Ελλάδα.

Σε αυτήν την κατηγορία προηγείται εμφανώς η Φώφη Γεννηματά, ως επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΣΥ, ενώ αξιοσημείωτο οργανωμένο μηχανισμό διαθέτει και ο Νίκος Ανδρουλάκης, πρώην γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, που στις ευρωεκλογές είχε λάβει 108.597 σταυρούς, ενώ είχε εκλεγεί πρώτος στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του κόμματος. Η κόντρα του διδύμου Γεννηματά – Ανδρουλάκη, μετά και τα γεγονότα στην πρόσφατη Κεντρική Πολιτική Επιτροπή που οδήγησαν στην καρατόμηση του Γραμματέα Στέφανου Ξεκαλάκη, θεωρείται βέβαιο ότι θα αναβιώσει, την ώρα δε που στο παρασκήνιο τα «όργανα» έχουν ήδη ξεκινήσει.

Οι τρεις πρώην πρόεδροι

Βασικό κομμάτι του παζλ της εκλογικής διαδικασίας επέχει και η στάση που θα κρατήσουν οι τρεις πρώην πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ, του μεγαλύτερου από τους φορείς που απαρτίζουν το νέο φορέα. Ο Κώστας Σημίτης φέρεται να στηρίζει σιωπηρά τον Δήμαρχο Αθηναίων Γιώργο Καμίνη (όπως και ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Θανάσης Θεοχαρόπουλος), διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις με τον Σταύρο Θεοδωράκη και τάσσεται υπέρ του νέου κόμματος «από νέα πρόσωπα εδώ και τώρα».

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος κρατά αποστάσεις από την προσπάθεια «οργανωτικής ενοποίησης του προοδευτικού δημοκρατικού χώρου» και επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία ότι «ο κομματικός πατριωτισμός είτε συμπίπτει με τον εθνικό πατριωτισμό είτε καθίσταται κυνικός και επικίνδυνος είτε απλώς μίζερος και μικροπρεπής».

Από την πλευρά του, ο Γιώργος Παπανδρέου επέλεξε τελικά να μην είναι υποψήφιος αρχηγός του νέου εγχειρήματος, ωστόσο με την ολοκλήρωση της διορίας για την κατάθεση των υποψηφιοτήτων, δια του ΚΙΔΗΣΟ, έθεσε οκτώ θέσεις αρχής για την εκλογή της νέας ηγεσίας, διαμηνύοντας ότι παρακολουθεί στενά τη διαδικασία και δηλώνοντας ουσιαστικά παρών στις εξελίξεις.

Σε κάθε προεκλογικό αγώνα, εξάλλου, σύμφωνα με πολιτικούς αναλυτές, μεγάλη σημασία έχουν πιθανά λάθη αλλά και έξυπνες κινήσεις μεταξύ των υποψηφίων, ενώ ενδιαφέρον θα έχουν πιθανά debates από τα οποία ίσως να γείρει η πλάστιγγα υπέρ κάποιου. Τον δικό της ρόλο θα παίξει και η δέσμευση των δυνάμει προέδρων του νέου φορέα για την στάση τους την επόμενη μέρα, εφόσον εκλεγούν και συγκεκριμένα προς τα πού «θα κλείσουν το μάτι» όσον αφορά τις μετεκλογικές συνεργασίες, τη ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι κάτι που ενδιαφέρει τους ψηφοφόρους και που μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα.

Όσον αφορά τους υποψηφίους, ο Σταύρος Θεοδωράκης προσδοκά μεγάλη συμμετοχή τις εκλογές, υποστηρίζοντας ότι θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα εντελώς νέο κόμμα. «Δεν θα είναι ΔΗΣΥ, δεν θα είναι Ποτάμι, δεν θα είναι νέο ΠΑΣΟΚ. Είναι μια καινούργια προσπάθεια, το νέο προοδευτικό Κίνημα», σημειώνει.

Ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος ξεκινά με παρακαταθήκη το 23% που έλαβε πριν από δύο χρόνια στην εκλογική διαδικασία για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, ενώ ο Γιάννης Ραγκούσης, προερχόμενος από το «βαθύ ΠΑΣΟΚ», ρίχνει το βάρος του στο νεανικό κοινό και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τα οποία θα το προσεγγίσει.

Ο Γιάννης Μανιάτης επενδύει στους χαμηλούς τόνους και την υπουργική θητεία του όσον αφορά τα ενεργειακά και ο Απ. Πόντας στις 7.615 ψήφους της ΕΔΕΜ το 2015. Ο Κωνσταντίνος Γάτσιος το 2015 δεν τα βρήκε την τελευταία στιγμή με τον Αλέκο Παπαδόπουλο και το «Δημοκρατικό Κόμμα» διαλύθηκε πριν καν λειτουργήσει. Τέλος, ο Δημήτρης Τζιώτης το 2007 λίγο έλλειψε να διεκδικήσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ενώ το 2015 διετέλεσε στέλεχος της προεκλογικής εκστρατείας του ΣΥΡΙΖΑ.