«Επί του ελληνικού Συντάγματος δεν έχουν λόγο οι δανειστές»

Το ελληνικό Σύνταγμα είναι σαφές: για να ψηφιστεί ένας νόμος απαιτείται απλή πλειοψηφία 151 θετικών ψήφων στη Βουλή. Με αυτή την απλή πλειοψηφία ψηφίσθηκαν μνημόνια και μεσοπρόθεσμα τα προηγούμενα εφτά χρόνια, με αυτή θα ψηφισθεί η νέα συμφωνία όταν φτάσει στη Βουλή.

Αυτή είναι η ουσία της απάντησης που δίνει η κυβέρνηση στις «συστάσεις» του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και, κατά τις διαρροές, του ΔΝΤ, περί της ανάγκης να δεσμευτεί η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση ότι εάν βρεθεί σε κυβερνητικό ρόλο, θα υλοποιήσει τα συμφωνηθέντα.

Στον βαθμό που οι «συστάσεις» δεν γίνουν… απαιτήσεις, το Μαξίμου δεν διακρίνει πρόβλημα στην πορεία της κυβέρνησης. Αντιθέτως, όπως λένε στελέχη του, το πρόβλημα το έχει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος καλείται να δεσμευτεί με κάποιο τρόπο (π.χ. με επιστολή, όπως είχε πράξει ο Αντώνης Σαμαράς ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ενόψει του δεύτερου μνημονίου) ότι θα εφαρμόσει μία συμφωνία την οποία τώρα αρνείται να ψηφίσει «για μικροκομματικούς λόγους», παρότι στην ουσία συμφωνεί με ό,τι ζητούν οι δανειστές.

Επειδή, ωστόσο, ο φόβος περί «επικίνδυνων απαιτήσεων» καραδοκεί, κυβερνητικές πηγές έσπευσαν χθες το βράδυ να επισημάνουν τα οριζόμενα από το Σύνταγμα, στέλνοντας το ανάλογο μήνυμα σε κύκλους των δανειστών: «Η κυβέρνηση διαθέτει την απαιτούμενη από το Σύνταγμα κοινοβουλευτική πλειοψηφία για την ολοκλήρωση της β’ αξιολόγησης. Και επί του ελληνικού Συντάγματος δεν δικαιούνται να έχουν λόγο οι δανειστές».

Σε ερώτηση εάν υπάρχει περίπτωση οι δανειστές να απαιτήσουν αυξημένη πλειοψηφία, η απάντηση κυβερνητικών στελεχών παραπέμπει αφενός σε ευθεία παρέμβαση ακύρωσης του Συντάγματος και, αφετέρου, στην ύστατη κίνηση για να πέσει η κυβέρνηση.

«Τέτοια μηνύματα δεν έχουμε», τονίζουν.

Γιατί το Μαξίμου θέλει μόνο… 153 «ναι»

Επισήμως, η κυβέρνηση θα προτρέπει την αντιπολίτευση να στηρίξει τη συμφωνία, χωρίς να θεωρεί τυπικά αναγκαία την ψήφο της. Στην ουσία όμως οι κυβερνητικοί επιτελείς… δεν θέλουν αυξημένη πλειοψηφία για έναν σημαντικό λόγο: εάν υπάρξει συνδρομή από οποιοδήποτε κόμμα της αντιπολίτευσης, τότε δεν αποκλείεται να «απελευθερωθούν» κάποιοι από τους 153 και να απέχουν από την ψηφοφορία, καθώς θα γνωρίζουν ότι από το αποτέλεσμά της δεν κινδυνεύει να πέσει η κυβέρνηση.

Σε μία τέτοια εξέλιξη όμως, λένε, θα δοθεί η εικόνα μίας πλειοψηφίας «που τρίζει», όπως συνέβη το δραματικό καλοκαίρι του 2015.  «Αν ήταν έξυπνοι στην Πειραιώς θα υπερψήφιζαν, μόνο και μόνο για να βρεθούμε μπροστά σε έναν τέτοιο κίνδυνο», αναφέρει χαρακτηριστικά κυβερνητικός παράγοντας.

«Ποιος σας ζήτησε να ψηφίσετε;»

Πριν από λίγες εβδομάδες, σε διάρκεια μίας κοινοβουλευτικής κόντρας κι ενώ ο κ. Μητσοτάκης είχε επαναλάβει την άρνησή του να ψηφίσει η ΝΔ τη συμφωνία, ο Αλέξης Τσίπρας του απάντησε από το βήμα της Βουλής: «Και ποιος σας ζήτησε να την ψηφίσετε;».

Ακολούθησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος («η κυβερνητική πλειοψηφία αριθμεί 153 βουλευτές και είναι αραγής»), ενώ πριν από δύο ημέρες ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης δήλωσε (στην ΕΡΤ) ότι «δεν θέλουμε περισσότερα "ναι", μας αρκούν τα 153».

Στο μεσοδιάστημα, βεβαίως, τάραξε τα κυβερνητικά νερά ο υπουργός Εσωτερικών Πάνος Σκουρλέτης, με την παρέμβασή του περί ευρείας πλειοψηφίας, χωρίς να προσδιορίσει τον αριθμό (π.χ. 180 βουλευτών) και, κυρίως, χωρίς να εξαρτήσει από μία τέτοια πλειοψηφία την ψήφιση της συμφωνίας.

Σχολιάζοντας, τότε, την παρέμβαση του κ. Σκουρλέτη, κυβερνητικά στελέχη έλεγαν ότι «κάηκε το σενάριο της αυξημένης πλειοψηφίας» (σ.σ. ως ανάγκης), με την έννοια ότι θεωρούσαν «πολύ πιθανό» να τεθεί τέτοιο ζήτημα από τους σκληρούς των δανειστών. Οπως συνέβη χθες…

«Παράθυρο» Ντάισελμπλουμ για εργασιακό

Από το μέτωπο των Βρυξελλών τα νέα σκοντάφτουν στην επίσημη σιωπή που έχει επιβάλει το Μαξίμου, με επίκληση της κρισιμότητας των συζητήσεων. Κυβερνητικά στελέχη πάντως σημειώνουν τα εξής:

* Ως προς το εργασιακό, «μία καλή εξέλιξη» θα ήταν να παραπεμφθούν για την επόμενη αξιολόγηση πτυχές όπως οι ομαδικές απολύσεις, η ανταπεργία και ο συνδικαλιστικός νόμος, αλλά να κερδίσουμε τώρα την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Επισημαίνουν προς τούτο τη χθεσινή αναφορά του Γερούν Ντάισελμπλουμ στις «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές»  -οι οποίες, ως γνωστόν, βρίσκονται στον αντίποδα των απαιτήσεων του ΔΝΤ.

* Ως προς το ενεργειακό, κυβερνητικά στελέχη εμφανίζουν ως «χρυσή τομή» την κάτωθι λύση: να περάσει το 51% της ΔΕΗ στο Υπερταμείο για αξιοποίηση και να αποδεχτούμε τη διάθεση σε ιδιώτες λιγνιτικών μονάδων που, ελλείψει δημόσιων πόρων, δεν μπορούν να εκσυγχρονιστούν και επομένως θα κλείσουν αργά ή γρήγορα λόγω ρυπογόνας λειτουργίας. Μία τέτοια λύση, λένε, μπορεί να γίνει αποδεκτή (και να ψηφιστεί), σε αντίθεση με τη διάθεση του 40% των μονάδων.

Σόιμπλε: Από το 2020 το νέο συνταξιοδοτικό…

* Συνταξιοδοτικό: Εν προκειμένω, δεν διέλαθε της προσοχής το επιχείρημα που παρουσίασε ο κ. Σόιμπλε χθες για να στηρίξει την πρότασή του περί δέσμευσης της αντιπολίτευσης ότι θα στηρίξει τη συμφωνία: «Το συνταξιοδοτικό, για παράδειγμα, δεν πρόκειται να υλοποιηθεί πριν από το 2020. Μέχρι τότε όμως θα υπάρξουν εκλογές στην Ελλάδα και κανένας δεν ξέρει την εξέλιξη».

Η επισήμανση αφορά στο 2020, αντί του 2019, γεγονός που επιτρέπει αισιοδοξία ότι η «κατ' αρχήν συμφωνία» για μειώσεις στις συντάξεις μετά το 2020 θα τηρηθεί.