* Οι πίνακες που αφορούν στη χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας δημοσιεύονται στη δεξιά στήλη: "Συνοδευτικό Υλικό".

Tο μεσοπρόθεσμο ψηφίστηκε, τα προβλήματα είναι εδώ και οι φανεροί άσοι της ελληνικής οικονομίας δεν αρκούν για να τα επιλύσουν...

Το στοίχημα λοιπόν περνά στους κρυφούς άσους που ενδεχομένως να βγουν από το μανίκι της κυβέρνησης, εφόσον καταφέρει, κατ’ αρχάς, να επιτύχει μια καλή συμφωνία με τους Ευρωπαίους για τη ρύθμιση του τρόπου αποπληρωμής του ελληνικού χρέους και, δεύτερον, να αποδείξει ότι έχει την πολιτική βούληση και τη διαχειριστική ικανότητα να υλοποιήσει, στοιχειωδώς έστω, το μεσοπρόθεσμο.

Αν γίνουν όλα αυτά, τότε και το Χρηματιστήριο της Αθήνας θα μπορούσε να ποντάρει σε σαφώς καλύτερες αποτιμήσεις, καθώς οι τιμές των περισσότερων μετοχών διαπραγματεύονται σε επίπεδα πολύ χαμηλότερα από τις λογιστικές αξίες τους, αφού επηρεάζονται από τον κίνδυνο της χώρας, από τις πολυετείς καθυστερήσεις στις πληρωμές του Δημοσίου αλλά και από τον κίνδυνο αστάθειας ολόκληρου του συστήματος...

Το υπάρχον «οπλοστάσιο»

Το υπάρχον οπλοστάσιο της ελληνικής οικονομίας, ακόμη και αν θεωρηθεί σημαντικό, δεν κρίνεται επαρκές για να βγάλει τη χώρα από την κρίση.

Τα οικονομικά μέτρα είναι τόσο αυστηρά ώστε η πτώση της κατανάλωσης να θεωρείται κάτι περισσότερο από βέβαιη, ενώ ενδεικτική είναι και η δήλωση του νέου υπουργού Οικονομικών, πως το ΑΕΠ εκτιμάται φέτος να υποχωρήσει κατά 3,9% και όχι κατά 3,5% που προβλεπόταν στον προϋπολογισμό.

Ποιοι είναι, όμως, οι φανεροί... άσοι της ελληνικής οικονομίας:

* Οι εξαγωγές

* Ο τουρισμός

* Η στροφή της εγχώριας κατανάλωσης προς τα ελληνικά προϊόντα

* Η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας: Αυτή προέρχεται κυρίως από τη μείωση του κόστους, με κυριότερες κατηγορίες τα διαφημιστικά έξοδα (συχνά μετατρέπονται σε προσφορές στο ράφι των σούπερ μάρκετ), τα ενοίκια και φυσικά τα έξοδα προσωπικού.

Με βάση τα στοιχεία της Eurostat, ενώ στις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης το ωριαίο κόστος εργασίας ανεβαίνει, στην Ελλάδα, μετά το περυσινό «ψαλίδι», το πρώτο τρίμηνο ξεκίνησε με -6,8% σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2010.


--- Οι επιπλέον δυνατότητες

Πολλά θα κριθούν από την τελική διαμόρφωση της συμφωνίας για τη ρύθμιση του ελληνικού χρέους. Το ακριβές περιεχόμενο της συμφωνίας μπορεί να μην υπάρχει, μπορεί επίσης σε τέτοιες περιπτώσεις «ο διάβολος να κρύβεται στις λεπτομέρειες», ωστόσο τα πράγματα φαίνεται να προσανατολίζονται προς μια λύση, όπου:

• Η Ελλάδα θα κερδίζει πολύ χρόνο για να αποπληρώσει τις οφειλές της, αλλά αυτό θα γίνει με ένα καθόλου ευκαταφρόνητο επιτόκιο (γύρω στο 8%).

• Το ενδεχόμενο ενός «κουρέματος» δεν θα τεθεί οριστικά εκτός συζήτησης από παράγοντες της αγοράς, πλην όμως φαίνεται να απομακρύνεται χρονικά και να μειώνονται οι πιθανότητες επέλευσής του.

• Οι τράπεζες θα λάβουν γύρω στο 30% των ομολόγων τους σε μετρητά, ενώ για θα ανταλλάξουν τους υπόλοιπους τίτλους τους με 20ετή ομόλογα, που θα είναι εγγυημένο μόνο το κεφάλαιο (θα υπάρχει ο κίνδυνος του κουπονιού).

Αν τελικά, τα πράγματα συμφωνηθούν έτσι, ή κάπως έτσι, οι αισιόδοξοι χρηματιστηριακοί παράγοντες «βλέπουν» ένα αξιοσημείωτο ράλι που θα περιλαμβάνει τους τραπεζικούς τίτλους και θα θυμίζει το φαινόμενο του πιεσμένου ελατηρίου.

Οι περισσότερο συγκρατημένοι αναλυτές, πιστεύουν ότι αφού η Ελλάδα κερδίσει χρόνο με αντιστάθμισμα το ψηλό επιτόκιο, το χρηματιστηριακό (και όχι μόνο) «στοίχημα» εν πολλοίς θα κριθεί στο κατά πόσο η κυβέρνηση θα μπορέσει να πείσει τις αγορές, πως μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση πολύ καλύτερα απ’ ότι οι προηγούμενες (συμμάζεμα δημοσίου, ιδιωτικοποιήσεις, προσέλκυση επενδύσεων, πάταξη φοροδιαφυγής, κ.λπ.). Και στο σημείο αυτό υπεισέρχεται και ο παράγοντας του πολιτικού κινδύνου.

Κατασκευές-πληροφορική-υποδομές

Ένα άλλο ερώτημα όμως, που τίθεται είναι το εξής: υπάρχουν άλλοι πιθανοί άσοι για την ελληνική οικονομία, έτσι ώστε το ΑΕΠ να μπορέσει να σταθεροποιηθεί και αυτό να αποτελέσει σημαντική πηγή ανόδου και για τις μετοχές της Σοφοκλέους; Και η απάντηση -κάτω από προϋποθέσεις- είναι θετική.

Κατ’ αρχάς, η κίνηση των Ευρωπαίων να αυξήσουν ουσιαστικά την κοινοτική χρηματοδότηση προς την Ελλάδα, προκειμένου τα έργα του ΕΣΠΑ και κάποια μεγάλα αυτοχρηματοδοτούμενα projects που σήμερα είναι «κολλημένα» να μπορέσουν να ξεκινήσουν.

Ακόμη και αν η Κοινοτική αυτή «ένεση περιοριστεί σε κάποιο σχετικά μικρό ποσό (π.χ. 5 - 10 δισ. ευρώ), είναι σε θέση να... ξεκολλήσει για κάποια χρόνια τα έργα, να πολλαπλασιάσει το ύψος των επενδύσεων στη χώρα και να τονώσει μια σειρά κλάδους, που σήμερα συγκαταλέγονται στους πλέον πληγέντες από την οικονομική κρίση.

Ποιοι είναι αυτοί οι κλάδοι; Ο κατασκευαστικός (και ιδίως οι τρεις μεγαλύτεροι όμιλοι που συμμετέχουν στα περισσότερα αυτοχρηματοδοτούμενα έργα), ο μεταλλουργικός (π.χ. η ζήτηση στον κλάδο της εμπορίας σιδήρου έχει μειωθεί πάνω από 50% από το μέσο επίπεδο της διετίας 2006 - 2007), οι τσιμεντοβιομηχανίες (η ζήτηση βρίσκεται πλέον στα επίπεδα της δεκαετίας του 1980), η πληροφορική (εδώ και δύο χρόνια, ουσιαστικά, δεν έχει «τρέξει» σχεδόν κανένα δημόσιο έργο), κ.λπ.


--- Οι προμηθευτές του Δημοσίου

Αυτό που επίσης λέγεται πως συζητείται είναι η ύπαρξη κοινοτικής στήριξης προς την Ελλάδα, προκειμένου το ελληνικό δημόσιο να αποπληρώσει γύρω στα 9,5 δισ. ευρώ που οφείλει στους προμηθευτές του και στις κατασκευαστικές εταιρείες. Μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να ξελασπώσει πλήθος επιχειρήσεις από τα προβλήματα ρευστότητας τα οποία αντιμετωπίζουν αλλά και από ένα μεγάλο βάρος στα αποτελέσματά τους, εξαιτίας των υψηλών χρηματοοικονομικών εξόδων που καταβάλλουν.

Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα εισηγμένης εταιρείας που αποτιμάται στο ταμπλό λίγο πάνω από τα 10 εκατ. ευρώ και έχει απαιτήσεις 140 εκατ. ευρώ από το ελληνικό δημόσιο, με συνέπεια να βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με τις τράπεζες για την αναχρηματοδότηση του δανεισμού της και επιπλέον να «φορτώνεται» τόκους πολλών εκατομμυρίων και να υποχρεώνεται έτσι σε ζημίες.

Σε περίπτωση όπου καταβληθούν αυτά τα ποσά στους προμηθευτές, ευνοημένες φυσικά θα είναι και οι τράπεζες, που θα αντλήσουν μετρητά γύρω στα 9 - 10 δισ. ευρώ, σε μια περίοδο κατά την οποία το σπανιότερο προϊόν στη χώρα είναι η... ρευστότητα.

Με δεδομένο ότι δεκάδες εισηγμένες (κατασκευές, πληροφορική, εξαγωγικές, ιδιωτική υγεία, Medicon, Alapis κ.ά.) έχουν λαμβάνειν από το Δημόσιο, ενδεχόμενη καταβολή των οφειλόμενων ποσών θα επηρέαζε -κατά πάσα πιθανότητα- σε μεγάλο βαθμό την αποτίμησή τους στο ταμπλό του Χ.Α.

--- Οι ιδιωτικοποιήσεις

Όσο και αν οι περισσότεροι αμφιβάλλουν για το κατά πόσον θα πραγματοποιηθούν τόσο πολλές ιδιωτικοποιήσεις μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα και μάλιστα σε μια τόσο δυσμενή συγκυρία, παράγοντες της αγοράς εκτιμούν ότι οι πολιτικές αποφάσεις για «λιγότερο κράτος» έχουν ήδη ληφθεί, ανεξάρτητα από κυβερνήσεις.

Άλλωστε, τα δύο μεγάλα κόμματα συμφωνούν στην επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, οι οποίες, πέρα από τη σημαντική μείωση του δημόσιου χρέους, θα μπορούσαν να οδηγήσουν:

1. Στην προσέλκυση κεφαλαίων από το εξωτερικό και στην υλοποίηση νέων σημαντικών επενδύσεων.

2. Στη δραστηριοποίηση ξένων συμβούλων, οι οποίοι θα έχουν λόγους για να υπάρχει θετικό χρηματιστηριακό κλίμα στη χώρα.

3. Σε προϋποθέσεις για παραγωγικότερη λειτουργία των εταιρειών αυτών, κάτω από αυστηρότερο έλεγχο και, σε αρκετές περιπτώσεις, με ιδιωτικό management.

4. Σε «κρατικόχαρτα» (ήδη επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τον Γενικό Δείκτη του Χ.Α.) που θα έχουν μεγαλύτερο μέγεθος και υψηλότερη διασπορά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ελκυστικότητα των μετοχών αυτών στο Χρηματιστήριο της Αθήνας.



***To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.