Σε χρηματιστηριακή περιθωριοποίηση οδηγείται ο ευρύτερα εννοούμενος χώρος των επιχειρήσεων και οργανισμών του Δημοσίου, αποστερώντας από την επενδυτική κοινότητα έναν χρήσιμο και μέχρι πρότινος πρόσφορο τομέα με αξιόλογη δραστηριότητα.

Η συνεχής απαξίωση του ΟΤΕ, μετά την ενίσχυση μάλιστα της μετοχικής θέσης της Deutsche Telekom, το «άδειασμα» της μετοχής του ΟΠΑΠ, οι διοικητικές παλινωδίες της διοίκησης της ΔΕΗ, σε συνδυασμό με τη στασιμότητα που επικρατεί σε άλλους φορείς (στα λιμάνια, στην ύδρευση αλλά και στον τραπεζικό τομέα) απονευρώνει ακόμη περισσότερο το Χρηματιστήριο Αθηνών.

Δεν είναι τυχαίο πως από τις αρχές Ιουλίου, οπότε και ξεκίνησε η διαδικασία αύξησης μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής Τράπεζας, το επενδυτικό ενδιαφέρον κυρίως των ξένων μονοπωλήθηκε από τον τραπεζικό όμιλο περιθωριοποιώντας περισσότερο άλλες εισηγμένες.

Είναι κοινό μυστικό πως το Χ.Α. είναι πλέον -για τα δεδομένα των ξένων παικτών- 3 άντε το πολύ 5 μετοχές όλες και όλες, ενώ η πλειονότητα των υπόλοιπων απαξιώνεται μέρα με τη μέρα.

Μέχρι πρότινος αξιόλογα επενδυτικά κεφάλαια τοποθετούνταν στον ΟΠΑΠ, στη ΔΕΗ ή ακόμη και στον ΟΤΕ, όπου όμως η κυριαρχία των Γερμανών έχει απονευρώσει πλήρως χρηματιστηριακά τη μετοχή.

Παράλληλα, ενισχύεται η εκτίμηση ξένων διαχειριστών πως σε όποιον φορέα το Δημόσιο παραχώρησε τη διοίκηση -ή την καταστατική πλειοψηφία- ακολουθήθηκε φθίνουσα χρηματιστηριακή πορεία. Συνέπεια η αποχώρηση ξένων θεσμικών κεφαλαίων και διαχειριστών και η υποχώρηση της συμμετοχής τους, με αποτέλεσμα τη χρηματιστηριακή περιθωριοποίηση της εισηγμένης.

Έτσι όμως συρρικνώνονται η επενδυτική «πίτα», οι εισηγμένες και οι εστίες προσέλκυσης επενδυτικών κεφαλαίων, καθώς τα κριτήρια επιλογής των ξένων είναι πολύ συγκεκριμένα. Κεφαλαιοποίηση τουλάχιστον 100 εκατομμυρίων ευρώ, διασπορά επαρκή που σε μέγεθος free float ξεπερνά το 25% - 30%, ημερήσια συναλλακτικότητα που θα καθιστά εφικτή την απρόσκοπτη είσοδο και έξοδο από τη μετοχή και ικανή διακύμανση, η οποία θα επιτρέπει ακόμα και το ημερήσιο παιχνίδι (intraday). 

O πάλαι ποτέ ελκυστικός ΟΤΕ

Αλλοτε ο ΟΤΕ θεωρούνταν και ήταν η ναυαρχίδα των ξένων, οι οποίοι κάποια στιγμή είχαν φτάσει να ελέγχουν μέχρι το 38% του μετοχικού κεφαλαίου. Έκτοτε άλλαξαν πολλά, η κυβερνητική επιλογή οδήγησε τον Οργανισμό στις αγκάλες των Γερμανών και το οικονομικό επιτελείο τρίβει τα χέρια του καθώς πέτυχε να διαθέσει το 5% στην τιμή των 27,5 ευρώ ανά μετοχή, βάζοντας στα ταμεία του 674 εκατ. ευρώ. Πλέον η Deutsche Telekom έχει εξασφαλίσει την πλειοψηφία του 30% και έχει την απόλυτη ευχέρεια να κινηθεί για την απόκτηση επιπλέον 10% σε τιμές πολύ πιο φθηνές από αυτές που μέχρι τώρα πλήρωσε.

Αυτό εξηγεί ίσως την «ταλαιπωρία» της μετοχής, που δεν μπορεί να... σηκώσει κεφάλι στο ταμπλό, προβληματίζοντας έντονα όσους θεσμικούς μένουν εγκλωβισμένοι στο μετοχικό κεφάλαιο του Οργανισμού.

Οι Γερμανοί δεν έχουν λόγο να βιάζονται, αφού διαμορφώνεται όλο και χαμηλότερη τιμή, με ορατό τον κίνδυνο να χαθούν και τα 10 ευρώ. Αν συνεχιστεί η χρηματιστηριακή ταλαιπωρία της μετοχής του ΟΤΕ, με την τιμή να υποχωρεί ακόμη και στα 8 ευρώ (όπως φαίνεται πλέον διαγραμματικά), τότε η D.T. θα επιτύχει ένα αξιοπρεπές μουαγιέν. Πρακτικά οι Γερμανοί θα έχουν πληρώσει μέχρι και 27,5 ευρώ ανά μετοχή στο Δημόσιο για να αποκτήσουν τον έλεγχο του ΟΤΕ, υπερτίμημα που θα επιδιώξουν να καλύψουν (εν μέρει) από την αγορά του 10% σε τιμές γύρω στα 10 ευρώ. Προφανώς, σε βάρος των μικρότερων επενδυτών. 

Ταλαιπωρία για τον ΟΠΑΠ

Ο ΟΠΑΠ βρέθηκε τις τελευταίες εβδομάδες σε διπλή μέγγενη με συνέπεια να χαθεί το... γκανιάν που είχε μέχρι πρόσφατα η μετοχή του για τους ξένους.

Η αποχώρηση της Capital και οι ρευστοποιήσεις άλλων ξένων πίεσαν την τιμή της μετοχής μέχρι το χείλος των 16 ευρώ εξασθενίζοντας θεαματικά τη διαγραμματική εικόνα της εισηγμένης. Βραχυμεσοπρόθεσμα θα απαιτηθούν πολλές και σύνθετες ενέργειες και προπάντων η θετική διεθνής συγκυρία για να ανακάμψει ουσιαστικά η μετοχή και να ξαναγίνει το... αγαπημένο χαρτί των ξένων. 

Καίγεται και η ΔΕΗ...

Με απόδοση 32% από την αρχή του χρόνου και με περίπου 15% σε διάστημα 30 ημερών, η μετοχή της ΔΕΗ είναι το μόνο προσοδοφόρο «κρατικόχαρτο», με περιθώρια να αποδειχτεί απόλυτα επιτυχής επιχειρηματική επαναφορά.

Κι αυτό με την προϋπόθεση πως δεν θα διαταραχθούν περισσότερο οι λεπτές σχέσεις της Επιχείρησης με διάφορους εμπλεκομένους που θα είναι δυνατόν να οδηγήσουν σε εσπευσμένη έξοδο ορισμένα από τα «ισχυρά πορτοφόλια» τα οποία είναι τοποθετημένα στο μετοχικό κεφάλαιο.

Άλλωστε, η μετοχή της Επιχείρησης πληροί τα κριτήρια επιλογής των ξένων, καθώς σταδιακά «είχε ανεβάσει» συναλλαγές και είχε διαμορφωθεί ένα ελκυστικό εύρος διακύμανσης.

Η ΔΕΗ είναι ίσως η τελευταία των... Μοϊκανών του Δημοσίου και ανήκει σε εκείνους που μπορούν να κρατήσουν το επενδυτικό ενδιαφέρον κυρίως των ξένων, γι’ αυτό και η συνέχεια απαιτεί προσεκτικά βήματα και χειρισμούς. 

Και λοιπές... κρατικές δυνάμεις

Λίγα πράγματα παρατηρούνται στο μέτωπο των υπόλοιπων εισηγμένων, καθώς οι εξελίξεις τόσο στα «νερά» όσο και στα «λιμάνια» εξαρτώνται από τους κυβερνητικούς χειρισμούς.

Περιορισμένα τα περιθώρια κίνησης, για παράδειγμα, στην ΑΤΕBank, όπου το οικονομικό επιτελείο θα ήθελε να προχωρήσει στη διάθεση ποσοστού (ελέγχει το 77,3% του μετοχικού κεφαλαίου), όμως η τιμή της μετοχής δεν μπορεί να ξεπεράσει το 1,7 - 1,8 ευρώ.
Άπνοια παρατηρείται στον ΟΛΠ και στον ΟΛΘ. Οι συναλλαγές και το ενδιαφέρον των επενδυτών παραμένουν σε... αβαθή νερά.

Εκεί όπου φαίνεται ότι πιθανόν να ξεκολλήσουν οι εξελίξεις είναι στην ΕΥΑΘ (χθες συνεδρίασε η Διυπουργική Επιτροπή Αποκρατικοποιήσεων και έδωσε το "πράσινο φως" ώστε να περάσουν στην τελική φάση του διαγωνισμού και οι τρεις ενδιαφερόμενες κοινοπραξίες), ενώ από την ΕΥΔΑΠ το ενδιαφέρον παραμένει θεωρητικό για ομίλους όπως η ΕΛΛΑΚΤΩΡ ή η Lamda Development.

* Αναδημοσίευση από το 592ό φύλλο της εβδομαδιαίας εφημερίδας "ΜΕΤΟΧΟΣ & ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ", 24 - 28 Ιουλίου 2009.