Με τους μικροεπενδυτές να έχουν ξεχάσει τις μετοχές τους στο ντουλάπι, οι βασικοί μέτοχοι έχουν όλο το πεδίο… ελεύθερο: άλλοτε βάζουν το χέρι στην τσέπη προς όφελος της εταιρίας τους και άλλοτε τινάζουν την μπάνκα στον αέρα…


Πέρυσι τέτοια εποχή γράφαμε στο Euro2day.gr για το πόσες εισηγμένες επιδίωκαν να ρευστοποιήσουν τα μη λειτουργικά τους ακίνητα, προκειμένου να αντλήσουν κεφάλαια και να τα διαθέσουν για την ανάπτυξη της βασικής τους δραστηριότητας (core business).

Σήμερα, έναν χρόνο μετά, έχει αρχίσει να παρατηρείται το φαινόμενο που θέλει οι βασικοί μέτοχοι των επιχειρήσεων -γνωρίζοντας τις μεγάλες δυσκολίες και τη χαμηλή εμπορευσιμότητα που επικρατεί στη συγκεκριμένη αγορά- να δηλώνουν οι ίδιοι υποψήφιοι αγοραστές των ακινήτων των εταιριών τους, σε περίπτωση που δεν βρεθούν άλλοι αγοραστές!

Στην περίπτωση της Shelman, για παράδειγμα, που "διψάει" για μετρητά, ο κ. Παναγιώτης Ηλιάδης είναι διατεθειμένος να αγοράσει το ακίνητο της εταιρίας επί της οδού Βουκουρεστίου έναντι ποσού που υπερβαίνει το 1 εκατ. ευρώ, σε περίπτωση που δεν βρεθεί αγοραστής από την αγορά.

Στην πώληση κάποιων γραφείων της επί της οδού Πραξιτέλους είναι διατεθειμένη να προχωρήσει και η Profile και αν δεν βρεθεί αγοραστής μέχρι το τέλος του έτους τα γραφεία θα καταλήξουν στο έλεγχο του βασικού μετόχου της εισηγμένης κ. Χαράλαμπου Στασινόπουλου.

Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, βέβαια, τα τιμήματα στα οποία θα αγοράσουν οι βασικοί μέτοχοι θα είναι τουλάχιστον ίσα με τις αποτιμήσεις των εκτιμητών για τα συγκεκριμένα ακίνητα…

Γενικότερα πάντως, η χρηματιστηριακή απαξίωση της περιφέρειας κατά τα τελευταία χρόνια, έχει περιορίσει πολύ τον ρόλο των μικρομετόχων, οι οποίοι είτε παρακολουθούν τις εξελίξεις εκ του μακρόθεν, είτε, κυρίως, φαίνεται να έχουν διαγράψει από το μυαλό τους τις μετοχές τους και απλώς τις έχουν κλειδωμένες σε ένα ηλεκτρονικό πλέον χρηματιστηριακό ντουλάπι…

Έτσι, η εξηγούμενη από τα γεγονότα απραξία των μικρομετόχων, σε συνδυασμό με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, έχει ρίξει το βάρος στους μεγαλομετόχους προκειμένου να σώσουν ή έστω να βοηθήσουν τις εταιρίες τους.

Για παράδειγμα, o κ. Γιώργος Κούμπας αγόρασε ο ίδιος από την Κούμπας Συμμετοχών το ποσοστό συμμετοχής της στη Eurobrokers, ώστε η Κούμπας Συμμετοχών να αντλήσει ρευστότητα.

Ο κ. Κων/νος Πηλαδάκης της Vivere αγόρασε ο ίδιος την παλαιά δραστηριότητα της εισηγμένης, ελλείψει άλλου ενδιαφερόμενου αγοραστή στο συγκεκριμένο τίμημα.

Στην Κατσέλης (πλέον Nutriart) η τρέχουσα τιμή της μετοχής είναι πολύ χαμηλότερη από την τιμή διάθεσης των νέων μετοχών της δρομολογούμενης αύξησης κεφαλαίου, με αποτέλεσμα ο βαθμός επιτυχίας της αύξησης κεφαλαίου να εξαρτάται από το κατά πόσον ο όμιλος Δαυίδ θα βάλει το χέρι στην τσέπη.

Η λειτουργία της ΙΠΠΟΤΟΥΡ οφείλεται σε δάνεια των βασικών μετόχων προς την εταιρία, έναντι αύξησης μετοχικού κεφαλαίου η οποία καθυστερεί εδώ και χρόνια.

Δάνειο ύψους 4 εκατ. ευρώ (και μάλιστα άτοκο, σύμφωνα με απόφαση της τελευταίας γενικής συνέλευσης) έχει δώσει ο κ. Π. Ηλιάδης στη Shelman.

Η άλλη όψη του νομίσματος

Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος που θέλει την απραξία των μικρομετόχων, ως δυνατότητα των μεγαλομετόχων να πράττουν κατά το… δοκούν! Σε γενικές συνελεύσεις που στις περισσότερες περιπτώσεις γίνονται με παρουσία 4 - 5 επενδυτών μειοψηφίας, οι οποίοι αθροιστικά κατέχουν κάτω από 50.000 μετοχές, οι διοικήσεις περνούν στα γρήγορα ιλιγγιώδεις αμοιβές διοικητικού συμβουλίου και κάτι προγράμματα stock options, ανάλογα σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και με εκείνα που κατά καιρούς ψηφίζονται στον όμιλο της Τεχνικής Ολυμπιακής…

Δεν είναι λίγες οι εταιρίες που εγκρίνουν αμοιβές για τις οικογένειες των βασικών μετόχων πολλών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, παρότι αυτές είναι ζημιογόνες ή εμφανίζουν οριακά κέρδη.

Υπερπολυτελή αυτοκίνητα που χρησιμοποιούν οι βασικοί μέτοχοι και οι… Φιλιππινέζες τους συχνά είναι εγγεγραμμένα στο πάγιο ενεργητικό, ενώ θυμόμαστε και περίπτωση όπου η εταιρεία με έδρα την Αττική μίσθωνε βίλα στη... φτωχική Φιλοθέη για να διαμένει ο διευθύνων σύμβουλός της.

Η έλλειψη ουσιαστικού ελέγχου από τη μειοψηφία φαίνεται επίσης να έχει αποθρασύνει ορισμένους βασικούς μετόχους, οι οποίοι πλέον μπορούν με μεγαλύτερη άνεση να δρουν προς ίδιο όφελος και σε βάρος των συμφερόντων της μειοψηφίας.

Ακούγεται, για παράδειγμα, στην αγορά ότι η πώληση ενός μεγάλου ακινήτου από πολλούς ιδιοκτήτες σε ξένο επενδυτή "κόλλησε" γιατί ο ένας εκ των πωλητών που ήταν εισηγμένος… οίκος ζήτησε τα μισά λεφτά "μαύρα".

Το γεγονός ότι ουδείς έχει τιμωρηθεί ακόμη και για καραμπινάτες περιπτώσεις παρανομιών (π.χ. Δυναμική Ζωής, Ipirotiki, Emphasis κ.ά.) από τη μία πλευρά μειώνει τις όποιες αντιστάσεις των διοικήσεων και από την άλλη πλήττει την αξιοπιστία του χρηματιστηριακού θεσμού.