Ο broker, τα εγγυημένα και μια κατάρρευση

Όταν οι brokers από "θεοί" γίνονται αποδιοπομπαίοι τράγοι και όταν τα εγγυημένα προϊόντα γίνοντα άχρηστα χαρτιά. Σχέσεις διαπλοκής και εξουσίας. Η κατάρρευση ενός κολοσσού, διά χειρός Μ. Χατζηδάκη.

Δημοσιεύθηκε: 26 Σεπτεμβρίου 2008 - 07:40

του Μάνου Χατζηδάκη

Ο broker, τα εγγυημένα και μια κατάρρευση

Ο David ξύπνησε εκείνο το πρωί από τον ήχο του κινητού του. Τα φώτα της πόλης δεν είχαν σβήσει καλά καλά και η έκπληξη στο πρόσωπό του μεγάλωσε ακόμα περισσότερο όταν είδε το ηλεκτρονικό ρολόι δίπλα στο κομοδίνο του να δείχνει πέντε παρά τέταρτο.

Την αμηχανία του διέκοψε και πάλι ο ήχος του κινητού του, ενώ η φωτεινή ένδειξη στην οθόνη έδειχνε ότι συμπληρωνόταν η τρίτη αναπάντητη κλήση.

Τα σαββατοκύριακα στο Λονδίνο ήταν βάλσαμο αυτή την περίοδο που η δουλειά στο City θύμιζε περισσότερο ροντέο παρά αγορά χρηματιστηρίου. Εκτός από το τελευταίο σαββατοκύριακο.

Την Παρασκευή οι πρώην συμφοιτητές του που δούλευαν στον επενδυτικό βραχίονα σε μία από τις μεγαλύτερες επενδυτικές τράπεζες του κόσμου βρέθηκαν όλοι στον δρόμο, αγκαλιά με μια κούτα αντικείμενα και ένα "βουνό" ανασφάλειες.

Όλοι τους φορτωμένοι με υποθήκες, πιστωτικές κάρτες και έναν τρόπο ζωής που μόνο σε κινηματογραφικές ταινίες υπάρχει. Και να φανταστεί κανείς ότι πέρυσι τέτοια εποχή έκαναν σχέδια πού θα "επενδύσουν" το παχυλό τους μπόνους.

Η αγωνία των φίλων και πρώην συναδέλφων του για το μέλλον τους καταπνίχτηκε στη συνέχεια κάτω από δεκάδες λίτρα μπίρας. Το δευτεριάτικο hangover, διαφορετικό από εκείνα των ξέφρενων πάρτι που είχαν προηγηθεί στις καλές εποχές, δεν τον άφησε να συνειδητοποιήσει ότι και αυτή η κλήση κατέληγε στον τηλεφωνητή του κινητού του.

Ξανακοίταξε το κινητό του. Οι κλήσεις ήταν όλες από την Ελλάδα. Θυμήθηκε τις πρώτες επαφές με τους φίλους του τους Έλληνες. Πως είχαν έρθει και τον είχαν βρει στο γραφείο του, τα καλέσματα στην Ελλάδα, τις διακοπές στη Μύκονο, τα κεράσματα στα μπουζούκια, τα φαγητά στον Δουράμπεη, το Island και άλλα μαγικά μέρη.

"Very nice place, very beautiful people". Μετά ήρθαν και οι πρώτες δουλειές. Κάποιες συναλλαγές, μετά πακέτα μετοχών και στη συνέχεια τα "μεγάλα κόλπα" των εξαγορών. Ο πακτωλός της ρευστότητας που διαχειριζόταν, το ποτάμι χρημάτων που διοχετευόταν με ευκολία στη ρηχή αλλά υποσχόμενη ελληνική αγορά δεν ήταν χωρίς αντάλλαγμα.

Η σχέση εμπιστοσύνης ήταν αμφίδρομη. Ο David αγόραζε μετοχές και πακέτα και τα πελατάκια από το Ελλάντα τα "προϊόντα" του David. Δεν τα πολυκαταλάβαιναν, αλλά, τι διάολο, εδώ ολόκληρη τράπεζα-κολοσσός εγγυόταν για την απόδοση και την αξιοπιστία τους, σε τεχνικές λεπτομέρειες "ημιανεπτυγμένων αρπακολλατζήδων" θα κολλούσαμε;

Το γυαλί ράγισε όταν τα πράγματα έσφιξαν και του ζήτησαν να πάρει πίσω τα προϊόντα. Σε αντάλλαγμα ο David τους ζήτησε να πάρουν πίσω τις μετοχές τους. Σε τελική ανάλυση αν δεν μπορούσαν να τις πάρουν οι ίδιοι ας τις έπαιρναν οι υποσχόμενες ελληνικές εταιρίες ως ίδιες μετοχές.

Θυμάται τότε πολλά τηλέφωνα να κλείνουν, μηνύματα να μην απαντώνται, "φίλοι" να μη βρίσκονται πουθενά. Η επικοινωνιακή ομίχλη της Αθήνας έγινε πιο πυκνή και από αυτήν του Λονδίνου.

Έκλεισε το κινητό του και γύρισε πλευρό. Εδώ ο κόσμος καίγεται και για μερικά ψωροεκατομμύρια κάποιοι ανόητοι διαχειριστές τολμούσαν να τον ξυπνούν. Όπως έστρωσαν ας κοιμηθούν, σκέφτηκε. Αν μπορούσαν να κοιμηθούν…

* Ο Μάνος Χατζηδάκης είναι Υπεύθυνος Επενδυτικής Στρατηγικής της Πήγασος ΑΧΕΠΕΥ.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.