Solidus: Οι "ιδιαιτερότητες" των ελληνικών warrants

Τους τελευταίους μήνες οι επενδυτές του ελληνικού χρηματιστηρίου προσπαθούν να εξοικειωθούν με ένα νέο όρο, τα warrants. Στις διεθνείς αγορές τα warrants είναι αρκετά διαδεδομένα προθεσμιακά προϊόντα τα οποία μοιάζουν με τα call options. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους είναι ότι η περίοδος άσκησης είναι μεγαλύτερη του έτους σε αντίθεση με τα options όπου η περίοδος άσκησης είναι συντομότερη.

Στην Ελλάδα τα warrants δημιουργήθηκαν ως ένα τυποποιημένο προϊόν -διαδικασία- μέσω του οποίου το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα μεταβιβάζει τις μετοχές των τραπεζών που απέκτησε κατά τη διαδικασία ανακεφαλαιοποίησής τους.

Η αρχική ιδέα είναι ότι για τις μετοχές που απέκτησαν οι ιδιώτες μέτοχοι των τραπεζών το ΤΧΣ εκδίδει ένα warrant που τους δίνει το δικαίωμα να αγοράσουν τα επόμενα 4½ έτη τις μετοχές που τους αντιστοιχούσαν, αλλά αδυνατούν να αγοράσουν κατά τη διαδικασία της αύξησης κεφαλαίου.

Άρα κάθε ένα warrant αντιστοιχεί σε έναν αριθμό μετοχών που ο ιδιώτης μέτοχος δεν αγόρασε τον Ιούνιο του 2013, αλλά αντί γι' αυτόν τις απέκτησε το TXΣ.

Η έκδοσή τους παρουσιάζεται ως κίνητρο στους ιδιώτες επενδυτές που θα συμμετάσχουν στην Αύξηση του Μετοχικού Κεφαλαίου, καθώς θεωρητικά μπορούν να προσφέρουν σημαντική υπεραξία στην περίπτωση όπου οι τιμές των τραπεζικών μετοχών κινηθούν ανοδικά τα επόμενα έτη. Παράλληλα, ο κίνδυνος είναι σχεδόν μηδενικός καθώς οι ιδιώτες μέτοχοι τα αποκτούν δωρεάν.

Στην περίπτωση του warrant των ελληνικών τραπεζών, παρά τις σημαντικές προοπτικές τους, παρουσιάζουν και ιδιαιτερότητες που πιθανόν να δημιουργήσουν δυσλειτουργία στην αγορά και σημαντική απόκλιση της τιμής του από τη θεωρητική τιμή έτσι όπως υπολογίζεται από τους μαθηματικούς τύπους.

Οι ιδιαιτερότητες αυτές εντοπίζονται στα παρακάτω σημεία:

• Παρά το γεγονός ότι η λήξη του είναι σε 54 μήνες, υπάρχει δυνατότητα άσκησης κάθε 6 μήνες. Αυτό περιορίζει το λεγόμενο time value του warrant.

• To ΤΧΣ έχει τη δυνατότητα μετά από 36 μήνες, εάν έχει βρει αγοραστή για τις μετοχές που έχει στην κατοχή του, να καλέσει τους κατόχους warrant να τα ασκήσουν νωρίτερα.

• Συνήθως ο συνολικός αριθμός μετοχών που διατίθενται μέσω warrants είναι υποπολλαπλάσιος αριθμός των μετοχών που υπάρχουν σε κυκλοφορία. Στην περίπτωση των ελληνικών τραπεζών συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η άσκηση warrants θα αυξήσει υπερβολικά τον αριθμό των μετοχών σε κυκλοφορία.

• Η ύπαρξή warrants αποτελεί αντικίνητρο για τοποθέτηση στη μετοχή, καθώς μέσω αυτών η απόδοση μπορεί να είναι πολλαπλάσια με μικρότερο δεσμευμένο κεφάλαιο.

Συνοψίζοντας, κρίνουμε σκόπιμο ο επενδυτής που έχει στην κατοχή του warrants να αποφασίσει ποια στρατηγική έχει, με τι χρονικό ορίζοντα έχει τοποθετηθεί στις αυξήσεις κεφαλαίου των τραπεζών και να προγραμματίσει, όσο αυτό είναι δυνατόν, τον τρόπο και τον χρόνο άσκησής τους με χρονικό ορίζοντα μικρότερο της τριετίας.

Αναφορικά με τον επενδυτή που επιθυμεί να τοποθετηθεί σε αυτά, καλό είναι πρώτα να ξεκαθαρίσει εάν τοποθετείται με βραχυπρόθεσμο ορίζοντα προσπαθώντας να ωφεληθεί από τη διακύμανση της τιμής τους, αναλαμβάνοντας τον σχετικό κίνδυνο, ή εάν επιθυμεί μέσω αυτών να αποκτήσει στο μέλλον τραπεζικές μετοχές.

*Ο κ. Σέργιος Μελαχροινός είναι αναλυτής της Solidus Χρηματιστηριακής.